Op 13 december 1982 schoot de toen 20-jarige Alain D.C. zijn vader Romain (52) en zijn moeder Irene (50) dood met een .22 kaliber rifle-geweer. De jongeman belde zelf rond 23 uur ’s avonds de hulpdiensten die het lichaam van zijn vader in de hal van hun villa vonden. Zijn moeder lag in de slaapkamer. Beide hadden één of meerdere kogels in hun hoofd.

Toen de hulpdiensten rond 23.00 uur arriveerden, vonden zij geen moordwapen. En volgens de politie had D.C. een alibi op het tijdstip van de moorden. Er waren geen tekenen van inbraak en de buren hadden geen schoten of vreemde geluiden gehoord. Een buurman had wel één van de honden van het gezin luid horen blaffen rond 21.30 uur ’s avonds, maar voor de rest leek er niks aan de hand. Het was pas drie dagen later dat D.C. gearresteerd werd toen de politie het moordwapen toch in een kruipkelder in de villa vond.

Overleden zus

De familie DeCock was twee jaar eerder naar de VS verhuisd nadat de jongere zus van Alain stierf aan kanker. Volgens de buren had de dood van het meisje een grote impact op de familie. Vooral de moeder “zag er altijd droevig uit.” De politie verklaarde aan The Washington Post dat de moorden het resultaat waren van een “huiselijke probleem.” “Ik was gekwetst. Ik wou haar kwetsen”, zei D.C. tijdens zijn proces. En vertelde dat een emotionele discussie had geleid tot de moord. Toen hij thuiskwam na boodschappen te doen kreeg hij van zijn moeder een hele reeks berispingen omdat hij enkele dagen eerder met de auto gebotst was. D.C. zei dat hij enorme hoofdpijn had en negeerde zijn moeder en liep naar boven om een aspirine te zoeken. Zijn moeder bleef naar hem roepen. “Ze zei dat ze wenste dat mijn zus nog leefde. Ze zei dat mijn zus een beter kind was.”

Dat was het moment dat bij D.C. de stoppen doorsloegen. “Ik wou iets doen, maar ik wist niet wat. Ik wou mezelf neerschieten zodat ik geen problemen meer had. Toen kwam mijn moeder binnen. Ik schoot haar neer.” Toen hij naar buiten wou lopen, hoorde hij zijn vader binnenkomen. Hij schoot hem ook dood.

Tweemaal levenslang

In maart 1983 werd D.C. veroordeeld tot tweemaal levenslang plus zes jaar cel. Het gerecht omschreef hem als “een koude, beredeneerde en emotioneel oppervlakkige jongeman die helemaal geen spijt toonde voor wat hij gedaan had.” Net voor hij zijn straf te horen kreeg, zei D.C.: “Ik ben nooit in staat geweest om gemoedsrust te vinden. Ik probeer te lezen om rust te vinden, maar het helpt niet. Als ik probeer te slapen, word ik schreeuwend wakker. Maar ik weet dat ik gestraft moet worden en voor een lange tijd de cel in moet.”

In november 2019 kreeg hij toelating om voorwaardelijk vrij te komen en de VS besloot om hem zo snel mogelijk het land uit te zetten. Afgelopen dinsdag werd D.C. op een vliegtuig naar ons land gezet.