Nina Derwael weet met welke oefening ze naar de Spelen trekt: "Het lastigste is om geduldig te blijven tot Tokio”

Een kleine week is Nina Derwael intussen terug in het land, na een veertiendaagse stage in het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch. En die was precies wat ze moest zijn, meldt haar trainster Marjorie Heuls. Genieten van de zon, de cultuur en de natuur maar vooral: trainen. Eerst fysiek, dan aan de toestellen.

Derwael, die midden december haar wijsvinger ontwrichtte, was terug in staat om aan de brug met ongelijke leggers te trainen. De oefening waarmee ze op 2 augustus 2020 een gooi wil doen naar een olympische medaille is min of meer beslist, zegt Heuls. “Er zijn verschillende opties maar we zijn er ongeveer uit. Het is er eentje met een startwaarde van 6.700, maar die moet ze wel stabiel kunnen turnen. We moeten die nog testen in competitie.”

Welke competities, dat is nog geen uitgemaakte zaak. In maart zijn er wereldbekers in Baku en Doha, in april is er een manche op de olympische site in Tokio. “Op 21 februari zal een test uitwijzen wie in welke competities zal uitkomen,” legt Heuls uit. “Tokio is niet essentieel. Het hoeft geen nadeel te zijn om pas op de Spelen voor het eerst kennis te maken met de turnhal.” Een andere mogelijkheid - die een minder lange reis inhoudt - is het EK, dat eind april in Parijs begint. “Sluit ik niet uit maar de timing is niet geweldig. Het EK valt nogal laat. Als Nina daarna nog een weekje moet rusten, dan komen de Spelen er snel aan.”

Als Derwael en Heuls toch voor het EK kiezen, dan dient dat uitsluitend als voorbereiding op de Spelen. “Nina moet niet goed zijn op het EK maar in Tokio. Ze heeft ook al bewezen dat ze niet veel competities nodig heeft om klaar te zijn voor een belangrijk toernooi. Ze moet zich ook niet per se tonen aan de jury - Nina heeft haar naam en statuut al mee. Voor de andere meisjes ligt dat anders. Zij moeten wel nog meer buiten komen.”

De beslissing om de agenda van Nina Derwael de afgelopen winter wat minder vol te proppen met verplichtingen en afspraken heeft alvast geloond, constateerde Heuls tevreden. “Nina is vastberaden en serieus, ze weet dat de inzet groot is in 2020 en ze wil zich alle kansen geven om haar doel te bereiken. Ze is ook klaar om met haar statuut van medaillekandidaat om te gaan.”

Mocht de druk toch groot worden, dan is er nog altijd Heuls om haar af te schermen. “Ik vind het normaal dat vooral naar Nina wordt gekeken. Dat heb je met een klein land als België - er zijn geen tien kandidaten. Het is alleen opletten dat het niet té veel wordt en dat ze zich goed blijft voelen. Voorlopig maak ik me daar geen zorgen over want tot nu was het beheersbaar. Mocht ik merken dat de stress haar parten speelt, dan roep ik wel de hulp in van sportpsycholoog Jef Brouwers. Hij is daar heel ervaren in. Ik probeer de situatie zelf ook te relativeren voor haar: ze moet de Spelen benaderen net zoals elke andere competitie: stel je een doel en train om dat te bereiken. In het verleden is haar dat ook gelukt. Het lastigste voor haar is om geduldig te blijven. Met nieuwjaar zei ze: ‘Het is 2020, het jaar van de Spelen’. Ja, maar dat duurt nog wel even.”