Op het eind winnen de Duitsers altijd … - Steven Decraene

Steven Victor Decraene is journalist bij VRT Nieuws en volgt al jaren de luchtvaartsector.

Zakelijk, correct en uiterst efficiënt. Zo handelde Carsten Spohr, de voorzitter van het Duitse Lufthansa de overname van Brussels Airlines af. Zijn belangrijkste boodschap: “Als Brussels Airlines succesvol is en dus blijft groeien, zullen er vanzelf personeelsleden bijkomen en zal de luchthaven van Brussel floreren”. Uit zijn woorden klinkt engagement, maar je hoort er geen keiharde garanties in.

Toegegeven, voor Brussels Airlines was er geen alternatief. Sinds de toetreding van Lufthansa in het kapitaal van de aandeelhouders van SN Airholding zes jaar geleden, stond het in de sterren geschreven dat het Duitse luchtvaartbedrijf de Belgen ooit zou overnemen.

Die mogelijkheid was toen al vastgelegd. Dankzij een voorafgaande herstructurering en gedurfde strategische beslissingen slaagde het management van Brussels Airlines erin om in 2015 winstgevend te zijn, voor Lufthansa meteen het signaal om Brussels Airlines volledig over te nemen.

De eerste twee jaar verandert er voor de passagier en het personeel van Brussels Airlines wellicht weinig. 

Voor het Belgische management daarentegen breken er drukke tijden aan want zij moeten het Belgische karakter verdedigen.

De nieuwe Duitse eigenaar wil zijn “Belgische” dochter vanaf 2018 bij de Eurowings-groep onderbrengen, een maatschappij die ook lage kosten nastreeft.

De ambitie van Brussels Airlines is eenvoudig: in die Eurowings-groep het verschil te maken en zodanig uitblinken zodat de naam, het personeel en de eigenheid van Brussels Airlines ook na een overgangsperiode van twee jaar niet ter discussie staan.

Een bedrijf neemt natuurlijk nooit een ander bedrijf over om er in de toekomst niks mee te doen. Het is altijd de bedoeling om meerwaarde te creëren. En door efficiënter samen te werken de kosten naar beneden te halen.

Ook Lufthansa heeft dat plan bij Brussels Airlines: investeren om te groeien, maar snijden waar het moet. De Belgische vakbonden zijn daarom bezorgd dat sommige jobs in de IT-, commerciële en grondafdelingen met termijn dreigen te verdwijnen. Waakzaamheid is geboden.

Lufthansa is vandaag misschien overtuigd van de Belgische knowhow in Afrika en de sterkte op de Brusselse markt, maar in de luchtvaartwereld kan het snel verkeren.

Op papier lijkt het huwelijk tussen Lufthansa en Brussels Airlines een winnende combinatie, maar na het debacle van Sabena kan niemand met zekerheid zeggen hoe het in de toekomst zal lopen.

Vijftien jaar geleden ging de toenmalige nationale maatschappij failliet nadat het eerder ook beloftes kreeg op een zorgeloos bestaan met zijn toenmalige Zwitserse partner Swissair. De tijden zijn veranderd en Lufthansa presenteert zich niet zo arrogant en megalomaan als Swissair toen, maar als het puntje bij paaltje komt, zullen de beslissingen voortaan in Duitsland en niet meer in België genomen worden.

Tijdens de voorstelling van de Duitse overname zat één Belg uitermate te glunderen, burggraaf Etienne Davignon. Davignon slaagde er als voorzitter van de SN Airholding in om Brussels Airlines onder te brengen bij één van de sterkste luchtvaartgroepen ter wereld.

Toch is er wat gemor bij de kleinere Belgische aandeelhouders omdat de 84-jarige burggraaf hen bij de verkoop aan de Duisters weinig extra cash kon aanbieden. Lufthansa verkreeg Brussels Airlines al bij al voor een zacht prijsje.

Maar vijftien jaar nadat hij bijna eigenhandig de Belgische luchtvaarterfenis moest redden, kan Davignon misschien voor het eerst wat ademen. De eindverantwoordelijkheid verschuift naar de oosterburen.

Davignon, "Stevie" voor de vrienden, zal op zijn 84ste nog twee jaar het voorzitterschap van de Raad van Bestuur van Brussels Airlines op zich nemen. Naast hem komt een nieuwe co-voorzitter, Carsten Spohr. En zo te zien zijn de twee al dikke vrienden: Carsten mag de burggraaf al met “Stevie” aanspreken.