Direct naar artikelinhoud
Portret

En toen was prins Harry het beu. (Of was het Meghan?)

Meghan en Harry bezoeken de Fiji-eilanden, in oktober 2018.Beeld Getty Images

Het is allemaal de schuld van Meghan Markle. Royal af, verhuizen naar Canada en oma, de Queen, kwetsen? Megxit! Maar wie is dat roodharig schoothondje op haar trouwfoto? O ja, prins Harry (35). Wie is hij ook alweer?

“Jij wordt op een dag koning, ik niet. En daarom kan ik mijn zin doen!”

We schrijven eind jaren 1980, ergens op de baan tussen Londen en Gloucester. Daar zullen de Mountbatten-Windsors zoals wel vaker hun weekend doorbrengen in de familieresidentie Highgrove House. Op de achterbank bekvechten de vierjarige prins Harry en zijn twee jaar oudere broer William, tot de jongste het pleit beslecht met bovenstaande memorabele quote. Tot grote verbazing van zijn moeder prinses Diana, die volgens haar gewezen bodyguard Ken Wharfe uitriep: “Waar heeft hij dat in godsnaam vandaan?”

Het is een van de meer opmerkelijke anekdotes over prins Harry die dezer dagen wordt opgerakeld. Ze schetst het beeld van een eigenwijze jongen, een deugniet, een zondagskind dat “artistiek en sportief is aangelegd”, zoals Lady Di haar zorgeloze zoon ooit beschreef.

Jong geleerd, oud gedaan. Kleine Harry steekt zijn tong uit op het balkon van Buckingham Palace, moeder Diana denkt er het hare over.Beeld Tim Graham Photo Library via Get

Leg dat beeld naast het portret dat tegenwoordig van de prins geborsteld wordt in de Britse tabloids en het verschil kan bijna niet groter zijn. Op sociale media krijgt hij vaak nog steun; daar is hij de man die voor zijn gezin kiest. In de pers is hij veelal de schoothond. De stropop. De man in de ban van een vrouw die zijn familie aan stukken scheurt, terwijl het in de sterren staat geschreven dat ze straks ook hem verlaat, en daarvoor zelfs zijn grootmoeder diep wil kwetsen. “Ze hadden beter Harry gestuurd”, blokletterde tabloid The Sun deze week nadat broer en schoonzus William en Kate een project bezochten over hoe je zorg moet dragen voor je oma.

Dat de hertog en hertogin van Sussex – de officiële titels van Harry en zijn vrouw Meghan Markle –anderhalve week geleden lieten weten niet langer senior royals te willen zijn, deeltijds naar Canada te willen verhuizen met hun zoon Archie, de koningin te willen blijven steunen maar financieel onafhankelijk te willen zijn en daarvoor ‘Sussex Royal’ als merk registreerden: het wordt Harry zwaar aangerekend.

Niet dat hij gezien wordt als de kwade genius achter het hele plan. Gebeten hond nummer één in de pers en publieke opinie is nog steeds zijn vrouw Meghan, die indringster uit Hollywood. Niet voor niets heeft het koninklijke drama het epitheton ‘Megxit’ meegekregen. Wat Harry aangewreven wordt, is dat hij niet tegen haar ingegaan is.

Geen emoties

Is Harry echt de voetveeg waarvoor hij nu versleten wordt? “Dat weet ik ook niet”, bekent correspondente Lia van Bekhoven. “Wie kent de prins echt? We praten allemaal dezelfde bronnen na.”

Gaan we dan maar af op de feiten: voor een zogenaamd doetje vecht Harry in ieder geval als een leeuw voor zijn familie. “Als ze wisten wat ik weet, zou iedere man of vader precies hetzelfde doen”, zei hij in een interview met televisiezender ITV enkele maanden geleden.

Rond dezelfde tijd legde Harry in een felle brief haarfijn uit wat hij precies bedoelde en hoezeer hij het gehad heeft met de kranten die zijn vrouw de ene keer aanhalen en vervolgens weer genadeloos neersabelen. “Dit is pesten. We weten allemaal dat dit op geen enkel niveau acceptabel is. Ik ben mijn moeder verloren en nu zie ik dat mijn vrouw het slachtoffer wordt van dezelfde krachten”, schreef hij. “Het is mijn grootste angst dat de geschiedenis zich herhaalt.”

De 11-jarige Harry loopt achter de kist van zijn verongelukte moeder, vergezeld van Diana's broer Earl Spencer en zijn vader prins Charles.Beeld EPA

Die geschiedenis is genoegzaam bekend. Prinses Diana kwam in 1997 om het leven in Parijs. De auto waarin ze zat crashte terwijl haar chauffeur de paparazzi probeerde te ontvluchten. De paparazzi die in opdracht werkten van de roddelpers die haar, bij wijze van verdienmodel, de ene dag verafgoodden en de volgende dag de gemeenste roddels over haar verspreidden. Klinkt bekend?

De wereld keek toe hoe een jongetje, dat enkele dagen later pas twaalf zou worden, verdronk in een zwart kostuum en in zijn verdriet terwijl hij achter haar kist aanliep. Het beeld brak harten.

Ook dat van Harry. In de biografie Diana’s Boys van Christopher Andersen uit 2001 staat hoe de jongen een tijdlang nachtmerries had over zijn moeders dood. Zelf vertelde hij in 2017 naar aanleiding van het twintigjarige overlijden van zijn moeder aan Newsweek: “Mijn moeder was net dood en ik moest die hele weg achter haar kist aan wandelen, terwijl duizenden mensen langs de kant van de weg me aanstaarden en miljoenen mensen voor hun televisie zaten te kijken.”

Onbegrijpelijk, vindt hij dat nu. “Dat zou van geen enkel kind gevraagd mogen worden, in geen enkele situatie. Ik denk niet dat dat vandaag nog zou gebeuren.”

Het deed zo’n pijn, vertelt Harry, dat hij besloot om zich af te sluiten van zijn gevoelens. En dat twintig jaar lang. “Mijn manier om om te gaan met de dood van mijn moeder, was mijn hoofd in het zand steken”, luidde het in de podcast ‘Mad World’ van de Daily Telegraph. “Ik weigerde aan mijn mama te denken, want wat zou dat helpen? Ik zou er alleen verdrietig van worden. Het zou haar niet terugbrengen. Dus toen besloot ik: oké, het is best wanneer je je emoties niet te veel toelaat.”

Dirty Harry

En dus kreeg de buitenwereld een heel ander beeld te zien. Niet dat van een getekende jongen, wel dat van een puber die schijnbaar nog steeds dat zondagskind was dat met zijn moeder naar pretparken en fastfoodrestaurants ging. Alleen werden die pretparken nachtclubs en die hamburger een joint.

Harry en William dollen met een python in Botswana, 2010.Beeld AP

In tegenstelling tot zijn onkreukbare broer William, de ideale schoonzoon, was Harry de rebelse prins. School was zijn ding niet. “Ik wilde de bad boy zijn”, gaf hij enkele jaren geleden toe toen hij een school bezocht in Lesotho met kinderen die daar geplaatst werden door de rechtbank. “Mijn geluk was wel dat mijn oudere broer niet in een bende zat of zo. Oudere broers horen de coole gasten te zijn. Ik ben de jongste broer, maar ik ben echt veel cooler dan mijn oudere broer.”

En of Harry zijn best gedaan heeft om dat te bewijzen. De tabloids hadden jarenlang een vette kluif aan de roodharige kleinzoon van de Queen. Op zijn zestiende kwam zijn vader erachter dat Harry tijdens de zomervakantie verschillende keren geëxperimenteerd had met cannabis. Dat hij niet vies was van een pintje, was toen ook al duidelijk. Prins Charles stuurde zoonlief prompt een dag naar een afkickcentrum om te praten met drugsverslaafden. Het nieuws lekte als bij wonder wel pas een jaar later uit.

Dat was wel even anders toen hij in 2005 in een nazi-uniform – inclusief swastika op de armband – werd gefotografeerd op een verkleedfeestje. Toen duurde het slechts enkele dagen vooraleer de tabloids uitpakten met ‘Harry the Nazi’ op hun covers. Prins Charles was even alert en stuurde zijn zoon als boetedoening op een trip naar Auschwitz.

In 2009 doken er foto’s op van Harry – intussen in militaire dienst en met een missie in Afghanistan op zijn actief; in totaal zou Harry tien jaar bij het leger actief zijn – die een collega-militair op de wang kust en er nog een likje achteraan geeft.

In 2012 kwam hij er tot zijn scha en schande achter dat wat gebeurt in Vegas, zelden in Vegas blijft. Foto’s van Harry in zijn blootje tijdens een rondje strip-biljart sierden kranten, tijdschriften en websites wereldwijd.

Niet dat iemand toen nog echt schrok. Dirty Harry, zoals de gespecialiseerde pers hem al noemde, had zijn naam als feestbeest al lang gemaakt. En niemand die er ook echt aanstoot aan nam in Groot-Brittannië, zegt Lia van Bekhoven, die er al meer dan vier decennia woont. “Het droeg enkel toe aan zijn populariteit. Want jij mag misschien even fronsen wanneer je het hoort, voor de doorsnee-Brit is dit perfect normaal gedrag.”

Harry met zijn Zimbabwaans vriendinnetje Chelsy Davy, in 2008 in Windsor.Beeld WireImage

Harry bleek ook perfect normaal in zijn liefdesleven. Hij fladderde rond, werd officieus amoureus gelinkt aan evenveel vrouwen als hij vingers telt, de ene nog knapper dan de andere, en had enkele officiële langdurige relaties. Eerst met de Zimbabwaanse Chelsy Davy, met wie hij tussen 2004 en 2011 een knipperlichtrelatie onderhield. Die relatie liep uiteindelijk overigens stuk omdat Davy er niet mee omkon dat iedere stap die ze zette door de tabloids geregistreerd werd, gaf ze later in een interview toe.

Na haar ging Harry twee jaar met de blauwbloedige actrice Cressida Bonas, maar ook die relatie liep in 2014 spaak. (Pittig detail, overigens: Harry heeft duidelijk ook lak aan de regel: never invite your ex to your wedding. Zowel Davy als Bonas was aanwezig op het huwelijk van Harry en Meghan in april 2018.)

Niet voor niets was Harry – op de Queen na uiteraard – tot voor kort de populairste aller Britse royals. Maar met de tabloids zit het dus al lang goed scheef. “En daarom is het ook erg interessant om te kijken vanwaar vandaag de scherpste commentaren komen”, zegt Van Bekhoven.

Piers Morgan maakte in zijn ochtendshow op ITV Meghan constant zwart.Beeld Reporters/Mega, Photonews

“Tegen de uitgever van Mail on Sunday, de zusterkrant van de Daily Mail, heeft Meghan Markle een proces lopen omdat de krant een brief aan haar vader heeft gepubliceerd. De Daily Mirror en The Sun zijn door Harry voor de rechter gesleept omdat ze begin deze eeuw zijn telefoon gehackt zouden hebben. Piers Morgan maakt in zijn ochtendshow op ITV Meghan en Harry constant zwart, maar dan moet je weten dat hij ten tijde van de aangeklaagde telefoontaps de hoofdredacteur was van de Daily Mirror. En dat hij ooit eens een pilsje heeft gedronken met Meghan, voordat haar relatie met Harry bekend was. Sindsdien negeert ze hem en dat zit hem blijkbaar hoog. Hij is op zijn pik getrapt, zeggen we dan.”

Dat het aangekondigde nieuwe mediabeleid van The Sussexes leest als een regelrechte oorlogsverklaring aan de tabloids, gooit nog extra olie op het vuur. Vanaf dit voorjaar zal het paar enkel nog samenwerken met “geloofwaardige media die objectief verslag uitbrengen” en stappen ze uit het rotatiesysteem dat de koninklijke familie al decennialang hanteert en waarbij media beurtelings worden uitgenodigd. Van The Daily Express en The Times, The Evening Standard, The Telegraph tot alle bovengenoemde titels: Meghan en Harry zullen ze niet meer te zien krijgen.

Apache-helikopter

Tegen de tijd dat hij de dertig naderde, dreigde het licht bij Harry uit te gaan. “Mijn zoektocht begon halfweg mijn twintiger jaren. Ik moest de fouten die ik gemaakt had rechtzetten”, verwijst de hertog van Sussex in het interview aan Newsweek naar het onderdrukken van zijn verdriet na het overlijden van zijn moeder. Een crash was verschillende keren nabij en twee jaar lang ging hij door een periode van wat hij beschrijft als “absolute chaos”.

Op zijn 28ste zocht hij daarom professionele hulp, op aansturen van zijn broer William. Die – zoals William het afgelopen week zelf uitdrukte – “altijd zijn arm rond zijn broer geslagen heeft”. In de podcast ‘Mad World’ vertelde Harry hoe die tussenkomst van William verliep. “Hij zei: je moet dit aanpakken. Je kunt niet blijven doen alsof je er nooit onder geleden hebt.” Naast een psycholoog, nam Harry ook een boksleraar onder de arm om beter te leren omgaan met zijn verdriet. “Dat heeft me gered”, meent hij. “Ik stond op het punt om iemand te slaan, dus het was een goede zaak dat ik iemand kon slaan die stootkussens vasthad.”

Meghan en Harry tijdens de Invictus Games in Toronto, 2017.Beeld AP

Sinds zijn getuigenis zet Harry zich samen met William en Kate in voor het project Heads Together, een campagne die het stigma op mentale gezondheid moet wegnemen. Het is slechts een van de vele liefdadigheidsprojecten van de jongste zoon van de al even geëngageerde Diana. Na zijn middelbare school werkte hij in Lesotho in een weeshuis voor kinderen van wie de ouders gestorven zijn aan de gevolgen van aids. Het was een ervaring die hem niet meer losliet, want enkele jaren later zette hij voor die kinderen een liefdadigheidsfonds op: Sentebale. Zijn bekendste project zijn de Invictus Games. Harry richtte het multi-sportevent voor gewonde en gehandicapte veteranen op in 2014.

“Ik zie veel van mezelf in die jongens”, liet de prins zich eens ontvallen. “Ze willen een kans krijgen om zichzelf te bewijzen en iemand te zijn.” In het leger dienen is het beste wat hem kon overkomen, meent hij ook. “Het voelde aan alsof ik echt iets kon bereiken. Ik wilde aantonen dat ik niet enkel prins Harry was, maar ook echt iets kon. Met een Apache-helikopter vliegen bijvoorbeeld. Onder de jongens was ik ook gewoon een van hen. Niet prins Harry.”

Het is overigens op de derde editie van de Invictus Games, in september 2017 in het Canadese Toronto, dat Harry en Meghan voor het eerst samen naar buitenkwamen. Een jaar waren ze al samen op dat moment en de wereld mocht zien dat ze verliefd waren, vond Harry. En dus hielden ze handjes vast, werd er gegiecheld en gefluisterd. Gedrag dat doorgaans niet meteen aangemoedigd wordt in koninklijke middens.

Boodschappen doen

Beweren dat het louter op aansturen is van Markle dat Harry afdreef van het koningshuis, is de waarheid dus geweld aandoen. De realiteit is dat hij zich er nooit helemaal op zijn gemak heeft gevoeld. Net zoals zijn moeder dat deed, zet hij zich al veel langer af van het milieu waarin hij zich willens nillens bevindt.

Prins Harry: ‘Ik ben echt vastberaden om een relatief normaal leven te hebben. Ik heb haast om iets van mijn leven te maken.’Beeld AP

Toen Newsweek hem twee jaar geleden maandenlang van dichtbij mocht volgen, benadrukte Harry dat een zo gewoon mogelijk leven leiden, zijn hoogste prioriteit is. “Mijn moeder vond het heel belangrijk om ons te tonen wat een normaal leven is; ze nam ons zelfs mee om daklozen te ontmoeten. Godzijdank sta ik niet volledig los van de werkelijkheid. Mensen zouden verbaasd zijn als ze wisten hoe normaal het leven is dat William en ik leiden. Ik doe mijn eigen boodschappen. Soms ben ik op mijn hoede dat iemand een foto van me zou maken met zijn telefoon, wanneer ik van de slagerij in mijn lokale supermarkt kom. Maar ik ben echt vastberaden om een relatief normaal leven te hebben. En als ik het geluk heb om ooit kinderen te krijgen, zullen zij er ook een krijgen.”

Om het vertrek van Harry te zien aankomen, moest je dus in feite niet eens tussen de lijnen lezen. Gewoon naar de prins luisteren was voldoende. “Het is alleen jammer dat het op deze manier moest gebeuren”, zegt Lia van Bekhoven. “Dit toont aan dat de Queen te lang vasthoudt aan haar troon. Niemand leeft nog zoals koningin Elizabeth (93), maar zij houdt het koningshuis in de 19de eeuw. Ze had al lang de scepter moeten doorgeven aan Charles of William, zodat zij het koningshuis konden moderniseren. Dan was het de normaalste zaak van de wereld geweest wanneer een lid van de familie op een dag zou zeggen: ik wil graag mijn eigen leven leiden.”

Het geluk dat Harry heeft, is dat zijn beslissing de continuïteit van het Britse koningshuis niet in het gedrang brengt. Met Charles, William en diens drie kinderen zijn er al troonopvolgers genoeg. Dat had Harry dus goed gezien als vierjarige. Hij kan inderdaad doen wat hij wil. Alleen zal hij dat wel snel moeten doen, wil hij dat het ook iets betekent, zei hij twee jaar geleden nog aan Newsweek. “Ik heb haast om iets van mijn leven te maken. Ik heb het gevoel dat er maar een klein gaatje is waarin mensen geïnteresseerd zullen zijn in mij, voordat Williams kinderen het overnemen. Ik wil het onderste uit de kan halen.”