Hoe Real blijft winnen zonder Hazard: haast niet te geloven

Real Madrid zonder Ramos, Benzema, Bale, Hazard en seizoensrevelatie Valverde. Dat scheelt in kwaliteit en persoonlijkheid. De Koninklijke was schabouwelijk. Het soort wedstrijd op basis waarvan elk weldenkend voetballiefhebber zich afvraagt hoe die ploeg in hemelsnaam bovenin La Liga meedraait en de Supercup kan winnen.

Sevilla is de beste ploeg in Spanje buitenshuis. Zij controleerden en domineerden. En openden de score uit een hoekschop. Herroepen door de VAR, nadat een blok werd gezet op Militao. Grote discussie, maar wie doelbewust niet deelneemt aan het spel én daarbij met het bovenlichaam duidelijk een loopbeweging van de tegenstander afremt, begaat een overtreding, toch?

Madrid werd in elk onderdeel afgetroefd: tactisch, technisch en in intensiteit. Weliswaar diende Courtois zich niet écht te onderscheiden.

Real mist Hazard en zijn magische krachten ontzettend. Maar Eden heeft zelfs nog niet de baltraining hervat. Zijn wederoptreden zou pas voor begin februari zijn.

Kort voor het uur kwam de thuisploeg op voorsprong – haast niét te geloven. Vanuit het grote niets. Een hakje van Jovic, en Casemiro die op kracht zich een weg baande en op finesse afwerkte (1-0).

Zizou bracht Benzema en Vinicius. Maar Luuk de Jong de Jong maakte verdiend gelijk (1-1), en Sevilla was daarmee eigenlijk nóg te karig beloond.

Real Madrid heeft maar één defensieve middenvelder in zijn selectie. Carlos Henrique Casemiro. Hij moet daarom álles spelen, zelfs in een vriendenmatch in Brugge. Maar de Braziliaan is een monster. Hij zorgt élke week voor defensief evenwicht én voor aanvallende impulsen. Wie kopte hier al even plots de 2-1 in doel? Casemiro – haast niét de geloven.

Sevilla was de kluts kwijt – je zou voor minder.

Real Madrid won zo, en loopt zonder Hazard vooralsnog geen averij op. Dát is pas niet te geloven.