Gent organiseert wandelingen voor ouders om buurtscholen te leren kennen: ‘We zien instroom van blanke middenklassers’

“Vooraleer je zucht: ‘Pfft, toch niet die katholieke school uit mijn jeugd?!’, laat mij dat beeld even bijstellen. Ja, kinderen krijgen hier godsdienst. Maar anders dan vroeger zitten alle kinderen nu samen, of ze nu christen, moslim, jood, ... zijn.” Marleen Verplancke van de katholieke kleuter- en basisschool De Boomhut probeert meteen elk mogelijk vooroordeel bij de bijna dertig ouders die haar school bezoeken de kop in te drukken. En ze richting De Boomhut te lokken. Want allemaal moeten ze dit jaar een kleuterschool kiezen voor hun zoon of dochter geboren in 2018. 

Niets zo stresserend voor jonge ouders als de keuze voor de eerste school. Natuurlijk zijn er brochures en opendeurdagen, maar uiteindelijk speelt vooral de reputatie van de school. En die stemt niet altijd overeen met de realiteit. Om dat beeld te objectiveren, organiseert de stad Gent scholenwandelingen. Samen met  begeleiders van de Brede School trekken ouders een hele dag langs verschillende scholen in hun buurt. “Zo kunnen ouders zelf zien dat bijvoorbeeld niet enkel methodescholen vooruitstrevende pedagogie voorzien”, zegt Elise Van Beurden, van Onderwijscentrum Gent (Stad Gent), dat de wandelingen organiseert. “En dat kleine scholen of concentratiescholen (met meer kansarme dan -rijke kinderen, PG) daarom niet minder goed zijn dan grote of meer witte scholen.”

Zijn er nog vragen?

Op elke tussenstop worden de ouders ontvangen door de directie. Na wat algemene informatie mag de groep vrij rondlopen door de gebouwen terwijl de lessen lopen. De schattige kleuters vormen niet alleen gratis reclame voor de school, ze tonen de bezoekers ook hoe een normale dag er verloopt. “Dat geeft toch een beetje een beeld”, zegt Julie Vermeers, mama van Olivia. “Bovendien is het ook erg praktisch. Had ik alle zes scholen bij ons in de buurt willen bezoeken, dan had ik met elke school contact moeten opnemen en waarschijnlijk meer dan één dag verlof moeten nemen.” Mooi meegenomen is dat de ouders elkaar zo al een beetje leren kennen. Wordt de eerste ‘Zijn er nog vragen?’ nog beantwoord met stilte, dan keuvelt iedereen er tijdens het middagmaal vrolijk op los.

Het concept slaat dus aan. Wat acht jaar geleden begon als een kleinschalig initiatief naar Antwerps voorbeeld, groeide jaar na jaar aan populariteit tot de stad zich genoodzaakt zag de organisatie van de wandelingen over te nemen. Ondertussen stappen zo’n 850 ouders in 15 wijken mee. Er zijn zelfs wachtlijsten en ook steeds meer scholen willen meewerken. Dus gaat Gent het concept volgend jaar uitbreiden. “Bedoeling is om alle Gentse basisscholen te betrekken”, zegt schepen van Onderwijs Elke Decruynaere (Groen). “Ook willen we meer ouders bereiken, en niet enkel de blanke middenklasse.”

Dubbele contingentering

Al is die uitbreiding niet alleen bedoeld om tegemoet te komen aan de verzuchtingen van ouders en scholen. Ze mag ook gezien worden als een politieke reactie tegen de beslissing van de Vlaamse regering om de zogenaamde dubbele contingentering af te schaffen. Dat is een mechanisme in het digitale inschrijvingssysteem dat moet zorgen dat de sociale mix van de populatie van de buurt weerspiegeld wordt in de populatie van de school. De exacte manier waarop het werkt, is behoorlijk technisch en dus moeilijk uit te leggen. Daarom besloot de Vlaamse regering het uiteindelijk toch maar te schrappen.

Dat leidde in Gent tot tandengeknars. “Wij hebben altijd gezegd dat zo’n maatregel niet heiligmakend is en combineerden dit altijd al met andere acties”, zegt Decruynaere. “Maar nu is er wel bezorgdheid over het effect van het afschaffen van de dubbele contingentering. Daarom deze uitbreiding. We kunnen ook op andere manieren aan de sociale mix in een school werken, bijvoorbeeld via de wandelingen.” Of die ook écht helpen, valt moeilijk hard te maken. Om privacyredenen mag de stad de inschrijvingen van de wandelingen niet naast de resultaten van het digitale inschrijvingssysteem leggen. Al is Verplancke van De Boomhut wel overtuigd van het nut. “Enkele jaren geleden had je ons nog kunnen omschrijven als een concentratieschool”, zegt ze. “Maar sinds de wandelingen zien we toch terug een instroom aan blanke middenklassegezinnen in onze school en is de verhouding ongeveer fiftyfifty”, stelt ze de ouders gerust.

Want die bezorgdheid leeft wel bij sommige ouders. Jarinda Viaene, die een school zoekt voor haar dochter, stelde zich voor de wandeling vragen bij een van de scholen, net omdat ze hoorde dat er vooral anderstalige kindjes zouden zitten. “Maar nu ik er ben geweest, is die bezorgdheid weggenomen”, zegt ze. “De school heeft daar net een goede visie op, die misschien best nog zou worden overgenomen door de andere scholen. (lacht).”

Toch zal ze de school straks niet op één zetten in haar top drie. “Maar dat is dan om praktische redenen: omdat er geen opvang is en kinderen er niet warm kunnen eten”, zegt ze. Of hoe vooral die praktische kant nog vaak doorslaggevend kan zijn. “Liever een school op tien minuten van m’n huis dan eentje op een halfuur fietsen”, zegt één van de papa’s tijdens de wandeling. “Anders ben ik elke dag een uur onderweg.”