“Mijn moeder betaalde alle kosten voor mijn huwelijk, negen maanden later had ze kind van mijn man”

Lauren was amper 19 jaar toen ze haar jawoord gaf aan luchthavenmedewerker Paul White. O ironie: haar moeder Julie had alle kosten voor de trouw betaald, goed voor in totaal 17.500 euro. Als dank nam Lauren haar mee op haar huwelijksreis.

En daar klikte het blijkbaar iets te goed met de kersverse schoonzoon. Acht weken later liet Paul zijn echtgenote zitten, Lauren snapte niet waarom.

Negen maanden later kwam de waarheid wel aan het licht: Julie verklapte eindelijk dat Paul en zij al die tijd een koppel waren én... dat hij de vader was van het kind dat ze net op de wereld gezet had.

“Ik zocht er niets achter”
“Ik merkte wel dat het goed klikte tussen hen. Ze lachten wat af samen, maar ik zocht er niets achter. Ze waren gewoon vriendelijk tegen elkaar, dacht ik”, aldus Lauren in ‘The Mirror’. “Maar helaas: we hadden nog maar net het huwelijkscontract ondertekend toen het gedrag van Paul veranderde. Zo mocht ik bijvoorbeeld absoluut niet meer in zijn gsm kijken.”

Vier weken later gebruikte haar zus de gsm van hun moeder. Tot haar grote verbazing ontdekte ze heel wat sms-verkeer tussen Julie en Paul. “Mijn moeder ontkende dat er iets aan de hand was en noemde me zelfs gek. Maar toen ik Paul ermee confronteerde, werd hij zo wit als een lijk. En ik mocht nog steeds niet zijn telefoon checken.”

Enkele dagen later trok Paul zijn trouwring uit en verdween hij met de noorderzon. Lauren bleef alleen achter met hun dochtertje van zeven maanden oud.

“Alle huwelijksfoto’s vernietigd”
“Ik had hem leren kennen in een café en zag hem meteen zitten”, haalt Lauren herinneringen op. “Hij vroeg mijn nummer en de dag nadien gingen we al naar de bioscoop. Ik werd snel zwanger, niet veel later trouwden we ook. Hij zei dat hij voor eeuwig bij me wilde blijven, mijn moeder keek trots toe.”

Dat net Julie en Paul haar een mes in de rug staken, kwam als een mokerslag aan. “Dit waren de twee personen die ik het liefst zag en het meest vertrouwde. Verschrikkelijk om dan zo door hen te kijk gezet te worden. Mijn moeder is normaal toch diegene die mij moet beschermen? Maar dit is bijna het ergste wat ze mij kon aandoen.”

Na de breuk deden er geruchten de ronde dat Paul met haar moeder samenwoonde. Toen Lauren haar moeder nadien op straat zag mét een buikje vreesde ze meteen het ergste scenario. “Mijn gedachten sloegen op hol, maar zij bleef beweren dat het een cyste was. Toen ik thuiskwam, heb ik al onze huwelijksfoto’s vernietigd.”

Aanwezig op de trouw: “Voor onze dochter”
Na de geboorte van het kind bracht het nieuwe koppel eindelijk de waarheid aan het licht. “Tot dan toe had mijn moeder altijd beweerd dat Paul niet de vader was, maar diep vanbinnen wist ik beter. Toen die bevestiging er ook effectief kwam, stortte mijn wereld in.”

Vijf jaar na de eerste trouw stapte Paul in het huwelijksbootje met Julie. “En ja, ik heb die plechtigheid bijgewoond. Het was onwezenlijk om mijn moeder met mijn ex-man te zien trouwen, maar ik deed dat voor het welzijn van onze dochter. Wij waren op 14 augustus 2004 gehuwd, zij deden dat op 15 augustus 2009.”

De verstandhouding met haar moeder blijft ook na al die jaren nog beschadigd. “Zij is diegene die de eerste stap tot verzoening gezet heeft. Ze is in mijn wagen gestapt toen ik mijn broer bij haar thuis ging afzetten en ze heeft huilend haar excuses aangeboden. Ik liet haar echter meteen weer uitstappen. Enkele weken later schreef ze nog een brief om zich te excuseren, vanaf dan hebben we weer af en toe contact.”

“Trauma niet verwerkt”
“Maar dat betekent niet dat ik dit trauma verwerkt heb”, maakt Lauren duidelijk. “Paul heeft er zich zelfs nooit voor geëxcuseerd. Ik heb hem gezegd dat hij het aan onze dochter mocht uitleggen, maar hij wilde geen oude koeien uit de gracht halen.”

Lauren heeft nu een nieuwe partner gevonden. Inmiddels is ze zwanger van haar vierde kind. “Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Mijn moeder (53 intussen; nvdr) en ik proberen ons normaal te gedragen, maar onze band zal nooit meer zoals vroeger worden. Ik zal haar nooit meer helemaal kunnen vertrouwen.”