Jezelf anders voordoen dan je bent op je werk beïnvloedt je mentale gezondheid

Voor de studie werd een groep deelnemers geselecteerd uit onder meer het onderwijs, productie en de financiële wereld. Er werd gekeken naar de manier waarop ze hun emoties toonden op het werk en hoe zich dat vertaalde naar hun mentale gezondheid. Daarbij werd een onderscheid gemaakt tussen personen die zich schuldig maakten aan het zogenaamde ‘oppervlakkig acteren’ en een groep die deed aan wat men de term ‘doorgedreven acteren’ gaf.

Oppervlakkig acteren is daarbij het verborgen houden van wat je echt voelt voor anderen. Denk hierbij aan het faken van een vrolijk humeur naar je collega’s toe, terwijl je je diep vanbinnen misschien wel boos of ongelukkig voelt. Doorgedreven acteren is dan weer proberen te veranderen van hoe je je diep vanbinnen voelt. Je probeert hier dus eigenlijk wat je voelt af te stemmen op wat je projecteert op andere mensen.

Op basis van die twee definities werden de deelnemers in vier groepen opgedeeld: mensen die niet acteerden, mensen die oppervlakkig acteerden, personen die doorgedreven acteerden en tot slot de zogenaamde regelaars. Uit de studie bleek dat doorgedreven acteurs, degenen die dus écht oprecht positief probeerden te zijn tegenover hun collega’s, daar voor zichzelf aanzienlijke voordelen uithaalden op het vlak van hun mentale gezondheid. Ze voelden zich over het algemeen veel gelukkiger en zaten beter in hun vel op het werk en daarbuiten. Regelaars daarentegen (personen die hun emoties voor het grootste deel in scène zetten), deden het veel slechter wanneer het aankwam op hun emotionele welbevinden.

Hieruit concludeerden de onderzoekers dat wie een goede band met z’n collega’s wil opbouwen, en daarvoor ook aan zichzelf wil werken, op het einde van de rit ook gewoon veel gelukkiger was. Wie een positief humeur fakete deed dat volgens de wetenschappers vooral uit eigenbelang en uit strategische overwegingen. Twee factoren die hen niet gelukkiger maakten op lange termijn.