BINNENKIJKEN. Miss België Celine Van Ouytsel woont bij haar mama: “Ik moet niet wakker worden naast een posterboy”

Het was hét moment van de Miss België-­verkiezing vorige week: topfavoriete Celine Van Ouytsel komt in galajurk de trap af, struikelt en belandt op haar knieën. De jongedame krabbelt recht, maar laat een beha achter op het podium. Meteen voer voor kritiek, want Celine – die uiteindelijk het kroontje op haar hoofd mag zetten – zou het expres gedaan hebben. “Maar nee, die val was gewoon mijn eigen schuld”, verdedigt ze zich. “Het was zeker geen opgezet spel. Als ik echt had willen stunten, had ik wel iets anders uit mijn mouw geschud dan een beha, hoor (lacht).”

Tja, toen ik me inschreef voor Miss België wist ik op voorhand dat het geen ‘wandeling in het park’ zou worden. Hoge bomen vangen veel wind. En je kunt nooit voor iedereen goed doen. Voor het comité van Miss België is iemands woonplaats van ondergeschikt belang. Net als de schoenmaat - bij wijze van spreken. Ik ben blij dat ik de kroon heb kunnen meenemen naar huis. Maar ik vertegenwoordig niet alleen de Antwerpse Kempen, maar het hele land.

(Lees verder onder de foto.)

Klopt, sociale media hebben voor- en nadelen. Je kunt makkelijk contact leggen met mensen die je inspireren. Maar je kunt ook gif spuien op iemand die je niet echt kent. Vanachter hun laptop of smartphone vergeten ­criticasters vaak dat ze commentaar geven op iemand van vlees en bloed. Aangenaam is die rioolpraat niet, maar tegelijk kan ik het relativeren. Als eeuwige optimist trek ik me vooral op aan de positieve reacties.

Nee, ik heb momenteel geen vriendje, en ik heb er ook geen nood aan. Ik wil me nu focussen op mijn rol als Miss België. En mocht er vroeg of laat een prins op het witte paard langskomen, zal hij éérst langs mijn mama moeten passeren. Als mijn moeder bedenkingen heeft bij een jongen, zal ik daar zeker rekening mee houden.

Zij is niet alleen mijn mama, maar ook mijn beste vriendin. Haar vertrouw ik voor de volle honderd procent. Ik weet dat zij niet minder dan het allerbeste voor mij wil. En bovendien houd ik haar jong. Ik ben een nakomertje. Ik heb nog een zus die dertien jaar ouder is.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik in het tweede leerjaar zat. Hij heeft nu nog een zoon en dochter, maar die wonen uiteraard bij hem. Ach, mama en papa komen nog goed overeen, hoor. Mijn geloof in de liefde heeft geen knauw gekregen door hun breuk.

Nee. In de middelbare school ben ik weleens verliefd geweest, maar dat was meer kalverliefde. Ik wil wachten op de ware, iemand met wie het voor de volle honderd procent klikt. Een ambitieuze man die mij boven mezelf doet uitstijgen, kortom.

(Lees verder onder de foto.)

Het maakt voor mij niet uit of iemand blank of zwart is. Of blond of donker haar heeft. Van een mooie tafel alleen kun je niet eten, hé (lacht). Weet je, een goede inborst vind ik sowieso waardevoller dan iemand met de perfecte kaaklijn. Ik hoef niet elke dag wakker te worden naast een posterboy. Ik heb nog nooit een spierbundel als vriendje gehad, of iemand die vol staat met tattoos.

Momenteel tikt mijn biologische klok nog niet en ben ik daar nog niet mee bezig. Maar ik hou wel van kinderen, hoor. We zien wel wat er komt.

Ja hoor, maar ik sta ook stevig met mijn beide voeten op de grond, dat vind ik minstens even belangrijk. De looks zijn één ding, maar zonder de brains ben je niets in het leven. Zeker omdat schoonheid vergankelijk is. Het is een cliché, maar wel één dat klopt als een bus: échte schoonheid zit vanbinnen. Met een mooi snoetje alléén zou ik niet in de kijker willen lopen. Daarom heb ik ook een masterdiploma Rechten op zak. Wat ik nu leer, als Miss België, komt later vast nog van pas aan de balie.

Mijn haar. Ik heb nu extensions, maar ook wanneer ik krullen draag, blijven die lang golvend. En ik krijg ook vaak complimenten over mijn lach. Zelfs na een avondje doorzakken kun je er daardoor toch nog goed uitzien. Een mooie glimlach is de beste make-up die je kan dragen. En omdat ik voel wat je volgende vraag gaat zijn: er zijn natuurlijk ook dingen die beter kunnen. Niemand heeft het perfecte lichaam. Gelukkig maar, anders zou iedereen op elkaar lijken. Maar als ik iets aan mezelf kon veranderen, zou dat mijn bijziendheid zijn.

(Lees verder onder de foto.)

Toch wel, de sterkte van mijn lenzen is -6,5 en -4,5. Mijn linkeroog presteert iets beter. Mensen die perfecte ogen hebben, en zich niet kunnen voorstellen hoe het is, leg ik uit dat het lijkt alsof je onder water zwemt met je ogen open in een troebel bad. Het eerste wat ik elke morgen doe, is mijn bril op m’n neus duwen. Mijn ogen laten laseren of lenzen laten implanteren, zou ik niet durven.

(lacht) Nee, dat zou niets voor mij zijn. Momenteel toch niet, want als ik op een dag denk dat ik daar gelukkiger van word, zou ik het misschien toch overwegen. Maar dan zal ik wel eerst mijn vrees voor spuiten en scalpels moeten overwinnen. Ik heb zelfs nog maar één keer in mijn leven bloed laten trekken. Dat was nadat ik als tiener een tekenbeet had opgelopen. Gelukkig bleek achteraf dat ik de ziekte van Lyme niét had.

Daar kan en wil ik niet tussen kiezen. Ik wil nu genieten van mijn jaar als miss. Maar als er zich kansen voordoen, zou het stom zijn om die niét met beide handen te grijpen. Want mijn rechtendiploma ‘vervalt’ niet. Eigenlijk is het jammer dat de omroepsters afgeschaft zijn in Vlaanderen. Laura Beyne, Miss België in 2010, is inmiddels ‘speaker’ bij RTL-TVI. Voorlopig is mijn Frans niet goed genoeg, maar zoiets lijkt mij zeker wel tof.

Inschrijven voor Miss België 2021 kan via www.missbelgium.be