Moeder Syriëstrijder en moeder slachtoffer Maalbeek schrijven samen boek over hun verdriet: “Het klikte meteen tussen ons”

Fatima Ezzarhouni (48) en Sophie Pirson (61) ontmoetten elkaar voor het eerste in 2018. Het was twee jaar na de aanslagen van terreurgroep Islamitische Staat op de luchthaven van Zaventem en metrostation Maalbeek in Brussel – die aan 32 mensen het leven kostten en 340 anderen verwonden – en ze namen deel aan een praatgroep georganiseerd door twee klinisch sociologen. Die wilden moeders van jihadisten en moeders van slachtoffers van terreur in contact brengen, zodat ze elkaar konden vertellen over hun gedeelde verdriet. En steun konden vinden bij elkaar.

“Het klikte meteen tussen ons”, vertelt de Franstalige Pirson aan persagentschap AFP. Haar dochter Léonor – op het moment van de aanslagen in ons land 30 jaar – bevond zich op de ochtend van 22 maart 2016 in de metro toen een zelfmoordterrorist zich opblies in het station van Maalbeek. Ze raakte ernstig gewond aan één hand en hoorde niets meer langs één kant.


Lange tijd lag Léonor in het ziekenhuis en het was daar, aan haar bed op intensieve zorgen, dat de gedachten van haar moeder al snel gingen naar de moeders van de terroristen. “Ik besefte dat het ook voor hen vreselijk moest zijn om hun kind te zien sterven. Maar dat hún pijn niet gehoord werd.” (lees hieronder verder)

Het is iets wat Ezzarhouni kan beamen. Zij werd geboren in Marokko, maar kwam op haar vierde naar België en groeide op in Antwerpen. Ze leeft naar eigen zeggen “in een nachtmerrie” sinds haar oudste zoon - zonder enige uitleg - op zijn 18de naar Syrië trok. Dat was in 2013.

Abdellah Nouamane was lid van Sharia4Belgium en werd de afgelopen zeven jaar tot twee keer toe bij verstek veroordeeld in ons land: voor deelname aan een terroristische groep en het bedreigen van de Belgische staat. Zijn moeder kreeg naar eigen zeggen maar druppelsgewijs iets over hem te horen en de berichten waren dan ook nog eens vaak tegenstrijdig. (lees hieronder verder)

In september 2018 kwam dan het slechts mogelijke nieuws voor haar als moeder. Ze kreeg een telefoontje uit Syrië waarin verteld werd dat haar zoon was omgekomen. Zijn lichaam kreeg ze echter nooit te zien. Daarop organiseerde ze in Antwerpen een symbolische begrafenis, waarop naasten afscheid konden nemen van de jongeman.

Het nieuws bleek echter niet te kloppen, want vorig jaar achterhaalden veiligheidsdiensten dat hij toch nog leeft. Een ploeg van VTM NIEUWS kon hem in december nog interviewen in de gevangenis van al-Hasakah in Syrië en daar vertelde hij dat hij wil terugkeren naar België. (lees hieronder verder)

Het nieuws dat haar zoon nog leeft, kwam hard binnen bij Ezzarhouni. Het maakte een stroom van emoties los die haar in het ziekenhuis deed belanden, waar ze twee maanden verbleef. “Mijn dochter zei me dat we net in een sciencefictionfilm zaten”, zegt ze. Er blijft ook nog altijd onzekerheid: over het lot van haar twee kleinkinderen, bijvoorbeeld, die haar zoon met een Nederlandse kreeg.

Vandaag draagt Ezzarhouni haar ervaringen als moeder van een jihadist uit. Ze trad toe tot de CD&V om op het beleid te kunnen wegen en gaat spreken op scholen. Ze zet zich in voor verdraagzaamheid in de samenleving en preventie rond radicalisering. (lees hieronder verder)

En dat is iets waar Pirson zich kan in vinden. “We willen allebei vertellen over wat we belangrijk vinden en mensen aanzetten om na te denken over wat we tegen deze barbaarsheid kunnen doen”, zegt ze. “We willen tonen wat ons verbindt: de waarden van openheid en gastvrijheid die we graag willen doorgeven aan de jongere generaties.”

Dat willen ze ook doen met het boek dat ze samen schrijven en waarvoor ze nog een uitgever zoeken. In maart moet het af zijn, net voor de vierde verjaardag van de aanslagen in Brussel.