Walter Van Steenbrugge dient klacht in tegen Fernand Keuleneer op euthanasieproces

Intussen lijkt de nachtmerrie voorbij voor Frank D., de huisarts van Tine Nys, nu zowel de burgerlijke partijen als advocaat-generaal Francis Clarysse zijn vrijspraak vragen.

Frank D. leverde op 27 april iets voor achten een attestje af omtrent de vraag om euthanasie voor Tine Nys (38). Hij kende haar al sinds 2004, ving haar op na enkele van haar zelfmoordpogingen. Hij verzette zich aanvankelijk tegen haar vraag om euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden, maar bond uiteindelijk in en pende volgens Clarysse “tussen de soep en de patatten” een verklaring neer waarin hij aangaf haar besluit te respecteren en te betreuren.

Francis Clarysse: “Zijn handtekening is misbruikt. Hij kon niet weten dat Tine Nys anderhalf uur na zijn attest zou sterven. Hij is voor schut gezet. Hij had nog een afspraak gepland met Tine Nys, en ik geloof hem. Hij wist niet dat zijn kattebelletje zou dienen voor de euthanasie. Frank D. is ook de enige arts die tijdens de debatten toegaf dat hij de euthanasiewet niet kende.”

Zo clement als de openbare aanklager was voor D., zo vernietigend was hij voor de twee andere artsen die op het euthanasieproces in Gent te recht staan.

“Het enige dat ik wil is dat de wet correct wordt toegepast. Hier gaat het niet over de euthanasiewet, maar over de euthanasie van Tine Nys. Als elke dokter de regels zelf gaat invullen staat de deur open voor onfrisse praktijken. Euthanasie is onomkeerbaar.”

Opinie: ‘Dit euthanasieproces is wel degelijk een moordproces, met handboeien die klaarliggen’

De aanklager viseerde vooral Joris alias Jo Van Hove, de arts die die bewuste avond de euthanasie bij Tine Nys uitvoerde. En ook Godelieve Thienpont, haar psychiater in de laatste twee maanden van haar leven.

“Het is niet omdat je honderd keer zegt dat het op is, dat je uit het leven wil stappen, dat dit weloverwogen is. Joris Van Hove heeft dat niet nagegaan, en laat dit nu net zijn wat de uitvoerende arts volgens de euthanasiewet had moeten doen. Hij hoort dat niet uit te besteden aan een andere arts. De uitvoerende arts moet zich ervan vergewissen dat de patiënt zich in een toestand bevindt van uitzichtloos lijden. Een voorbeeld is vergevorderde en uitgezaaide kanker. Het feit dat Tine zelf om haar dood heeft gevraagd is irrelevant. Godelieve Thienpont zat achter het stuur bij de euthanasie en dient als mededader beschouwd te worden.”

Francis Clarysse is duidelijk uit op een dubbele schuldverklaring, en minder nadrukkelijk op zware celstraffen. Hij zinspeelde tegenover de jury in zijn requisitoor op de mogelijkheid van lichtere straffen: “U kan bijvoorbeeld ook drie jaar met uitstel geven.”

Principiële schuldverklaring

Eerder vandaag had ook Joris Van Cauter, advocaat van de familie van Tine Nys, om de vrijspraak van Frank D. gevraagd. “Als er één Tine kan worden gered, is het voor de familie de moeite waard geweest. Ik vraag u Frank D. vrij te spreken en de andere twee te veroordelen.”

Joris Van Cauter: “Is de familie tegen de euthanasiewet? Nee, het gaat erom dat we vragen dat de wet wordt nageleefd. Joris Van Hove heeft gedood met de bedoeling te doden. Godelieve Thienpont heeft een go gegeven na het voorlezen van een attest waarvan zij wist dat het niet in orde was. Dit mag dan zwaar klinken, maar uw dochter of zus verliezen door mensen die denken dat ze boven die wet staan, dat is nog veel zwaarder.”

Van Cauter gaf aan vooral uit te zijn op een principiële schuldverklaring van Jo Van Hove, die de euthanasie op Tine Nys uitvoerde, en Godelieve Thienpont, die als psychiater een verslag opstelde dat het pad effende voor haar levensbeëindiging. Volgens Van Cauter is de euthanasiewet op meerdere punten geschonden.

“Het is geen strafexpeditie, maar schuldeloosheid willen we ook niet. Dan kan de wet beter opgeheven worden. De regels worden nu al zo laks gevolgd. Dan doen de dokters gewoon wat ze willen. Wat is het gevaar van een veroordeling? Dat er twee keer nagedacht wordt? Dat de wet in de toekomst zorgvuldig zal worden toegepast?”

(Dit bericht wordt aangevuld met de laatste ontwikkelingen.)

‘Dit is het proces van de nutteloze schade’

“Jullie hebben geen moeilijke taak”, sprak Mussche als advocate van hoofdbeklaagde Jo Van Hove de jury toe in haar pleidooi. “Juridische analyse laat niet toe deze artsen te veroordelen voor moord. Als we consequent zouden zijn, kunnen we zeggen dat de mensen die aanwezig zijn bij een moord en niet tussenkomen, bij wijze van spreken ook verantwoordelijk zijn. Bij wijze van spreken, natuurlijk.”

Mussche doelde op de ouders en de zussen van Tine Nys, die aanwezig waren toen Van Hove op 27 april 2010 bij haar de dodelijke injectie toediende: “Nooit ofte nimmer kan dit moord zijn. Juridisch is dit volstrekt onmogelijk. Dat het openbaar ministerie schaamteloos durft stellen dat deze mensen moordenaars zijn is nooit gezien.”

Halfweg het pleidooi, toen Mussche de problematische jeugd van Tine Nys aanhaalde, verlieten vader Guido Nys en zussen Sophie en Lotte ostentatief de zaal.

Christine Mussche: “De familie wist weinig over de situatie van Tine. Haar leven was een aaneenrijging van tekenen dat het niet goed ging. Wat betekent automutilatie? Men voelt liever de pijn van het snijden dan van het lijden. Deze jongedame had zoveel pijn dat ze zich automutileerde. Dat is gedocumenteerd. We kunnen daar niet omheen.”

‘Proces had nooit mogen plaatsvinden’

In de marge van het Gentse euthanasieproces hebben duizenden artsen intussen een petitie ondertekend om hun steun te betuigen aan de beschuldigden in de assisenzaak.

“Duizenden artsen hebben de petitie ondertekend. De reacties komen uit alle hoeken. Dit proces had nooit mogen plaatsvinden. De vraag is: willen wij als samenleving luisteren naar de stem van wie zegt ‘ik kan niet meer’? Of zeggen we dat we dat zelfbeschikkingsrecht toch maar niet meer willen? Aan de wettelijke voorwaarden van euthanasie zou niet zijn voldaan en dan zou het opeens moord zijn? Dat staat nergens geschreven. Dat staat in geen enkele wet.”

Op het euthanasieproces kwamen vorige week enkele patiënten hun steun betuigen aan de drie artsen. Ze hebben alledrie een heel drukke praktijk, en worden blijkbaar enorm gewaardeerd voor hun toewijding. 

“Ik dacht altijd dat ik veel werkte”, zei Mussche. “Deze mensen werken van halfacht tot elf uur. Op zondag gaan ze patiënten bezoeken in het ziekenhuis. Dit is wat zij doen: mensen helpen, beschikbaar zijn. Het meest tragische van dit alles is dat het haar wens was. Sereen te mogen rusten. Geen procedures. Ze vroeg het nadrukkelijk, tot net voor haar dood: ‘Ge gaat die artsen toch niet lastig vallen?’ Als ze dacht dat dat zou kunnen gebeuren ging ze het zelf doen, zei ze. Welk belang staat hier voorop? Dat van Tine of van anderen? Dit is het proces van de nutteloze schade.”

“Het college van experten heeft geoordeeld dat de grondvoorwaarden voor euthanasie zijn vervuld. De basis is: wou Tine dit? Dokter Van Hoof wist dat de familie er een probleem mee had. Zijn stelling was dat de wil van de patiënt moest primeren.”