Die loyauteit aan haar werkgever tekent Dutordoir. Ze wijkt geen duimbreed af van het beoogde doel van haar opdrachtgever en dat doet ze met verve. Dat kan nu een meerwaarde zijn voor de NMBS, al is het niet zeker dat iedereen binnen de federale regering haar de meest geschikte vrouw voor de job vindt. Dutordoir is namelijk van christendemocratische signatuur. Ze is haar carrière gestart op de kabinetten van Wilfried Martens en Daniël Coens, wat haar meteen flink wat tegenstanders oplevert. Open Vld en in het bijzonder N-VA waren niet erg happig op haar kandidatuur. Wanneer ze nu toch de stoel van NMBS-baas binnenhaalt, is dat dus niet zomaar. Er hangt een stevig (politiek) prijskaartje aan en je moet niet zo heel intelligent zijn om de bijhorende koehandel te zien. In ruil voor dat CEO-postje zijn er heel wat andere politieke zitjes herverdeeld of zelfs bijgemaakt. Een kort overzicht. Eerst en vooral moet Dutordoir uit het bestuur van bpost stappen. Dat zitje is nu beloofd aan een Open Vld’er. Bij de NMBS staat CD&V één zitje af aan N-VA en daarbovenop worden de raden van bestuur bij NMBS en Infrabel nog wat groter. Ook die postjes zijn al verdeeld. Bij Infrabel leveren Open Vld en CD&V een zitje in, ten voordele van N-VA. Bovendien krijgt Herman De Bode, voormalig kabinetschef van Jan Jambon, de post van voorzitter van de raad van bestuur van infrastructuurbeheerder Infrabel. Kan u nog volgen?

Het is anders makkelijk samen te vatten: dit is politieke zelfbediening in zijn meest trieste vorm. Als Dutordoir de beste is voor de job, waarom moet elke partij dan een postje in ruil krijgen? Alle partijen roepen al jaren moord en brand over dit soort benoemingscultuur, maar niemand wil haar in de feiten begraven. En de NMBS? Haar bijnaam als zandbak van de politieke benoemingen is niet gestolen. Dat was in het verleden zo en dat is blijkbaar vandaag nog altijd het geval.