In het Olympisch Stadion stond vrijdagavond de eerste plaats op het spel, maar zoals zo vaak het geval is, durven topwedstrijden wel eens teleurstellen. Nu ja, een topwedstrijd kon je de eerste helft tussen Beerschot en Westerlo absoluut niet noemen. De confrontatie tussen de Ratten en de Kemphanen stelde de eerste 45 minuten op alle vlakken teleur: een opeenstapeling van slordigheden aan beide kanten en een gebrek aan doelgevaar. Gelukkig kon je er niet van worden.

Een gebrek aan goede wil kon Hernan Losada zijn ploeg - opnieuw in een 3-5-2 met Vorogovskiy en Halaimia op de flanken en Tissoudali en Ibara in de spits - dan weer verwijten. Al kwam de beste kans voor de Mannekes er wel via … Bryan Van den Bogaert. De linksachter van Westerlo werkte in de slotfase van de eerste helft een voorzet van Vorogovskiy bijna in eigen doel, doelman Özer reageerde attent.

Om Westerlo, zonder de geschorste verdedigingsleider Biset, zelf te verontrusten, zat er veel te weinig lijn in het Kielse spel. Bijna overal liep er wel iets mis. Holzhauser heeft de traptechniek om met één goede pass voor een opening te zorgen, maar de Oostenrijker gaf - net zoals in Virton - niet thuis. Op rechts wist Halaimia niet waar hij moest lopen. Zowel offensief als defensief liet de Algerijn zich keer op keer ringeloren door Van den Bogaert en Buyl. In de spits bleef Ibara vooral worstelen met de bal. Alleen via de linkerflank kon Beerschot via Bourdin en Vorogovskiy af en toe voor wat animo zorgen. Maar dan moest die beslissende laatste pass nog gegeven worden …

Kon Hernan Losada met de eerste heft niet tevreden zijn, dan Bob Peeters zeker niet. Het voetbal dat Westerlo voor rust op de mat bracht, was zeker niet beter. Met Brüls, Abrahams, Buyl en Van Eenoo stond er voldoende voetballend vermogen tussen de lijnen, maar op het middenveld zorgden Dom en Pietermaat ervoor dat Westerlo niet aan voetballen toekwam. Een goede periode rond het kwartier was het enige wapenfeit. Al leverde die opflakkering wel bijna een doelpunt op. Binnen de minuut lieten zowel Frans als Prychynenko zich verrassen door Vetokele en Brüls, twee keer redde Vanhamel - de enige constante dit seizoen bij Beerschot. Vooral de tweede tussenkomst op Brüls - één op één - was cruciaal.

De openingsfase van de tweede helft was veelbelovend. Binnen de tien minuten liet de vinnige Tissoudali de Westelse verdedigers tot twee keer toe bibberen. Eerst met een slimme pass op Bourdin (schot voorlangs), even later met een individuele actie. De Nederlandse Marokkaan slalomde door de defensie alsof er blauw-gele kegeltjes stonden, maar toonde zich dan té onzelfzuchtig door opzij te leggen voor Ibara. De Congolees scoorde, maar stond buitenspel. Op een voorzet van Holzhauser kwam Ibara net te kort.

Zou een gebrek aan efficiëntie Beerschot opnieuw zuur opbreken? Voor één keer dan toch niet. Net op het op het moment dat de Kielse storm ging liggen, sloegen de troepen van Losada dan toch toe. Invaller Brogno toonde zich op een voorzet van Holzhauser ijzig kalm en ontpopte zich zo tot reddende engel: inlopen, Van den Bogaert omspelen en het leer vanuit een scherpe hoek onder Özer in doel duwen. Een klasseflits die Beerschot de eerste zege sinds 14 december bezorgde. Toen op het veld van … Westerlo.

En zo staat Beerschot ondanks een 2 op 12 in de laatste vier wedstrijd plots terug aan de leiding en mengt het zich terug volop in de strijd om het tweede ticket voor de promotiefinale. Zo gek kan het in 1B lopen. Minstens tot zondagavond is het nog genieten van die eerste plaats. Dan weten Losada en co wie de grootste concurrent wordt: Lommel of Virton. Al moet je in in deze bizarre reeks altijd met twee woorden spreken.