Tom Morrell is de grootste fan van Ruud De Ridder: “Ik zie Ruud als mijn broer, en zijn vrouw Nicole is m’n schoonzus”

Ook nu het Echt Antwaarps Teater in de Arenbergschouwburg speelt, blijven de fans massaal naar de voorstellingen ­­komen. Sommigen zelfs meer dan één keer naar hetzelfde stuk. Zoals Tom Morrell, die in de loop der jaren een goeie vriend van acteur en scenarist Ruud De Ridder is geworden.

“Superfans hebben we zeker”, zegt Ruud. “Ik heb al 146 theaterstukken geschreven, en er zijn mensen die ze echt allemaal gezien hebben. Ze zijn vooral fan van onze acteerstijl. Nu we slechts twee periodes per jaar in de Arenberg staan, en voor rest op verplaatsing spelen, zullen we onze fans nog meer zien dan vroeger. We komen nu naar hen toe, hé.”

Ja, we hebben een vijftigtal diehards. De band met hen is echt heel sterk. We hebben hun kinderen weten ­geboren worden, en die zijn op hun beurt vaak fan geworden. Met Kerstmis sturen ze ons een kaartje, maar ook bij minder prettige zaken, zoals een overlijden, worden we betrokken.

Tom Morrell. Hij is net nog naar de eerste én laatste voorstelling van ons recente blijspel ‘Een nieuwjaarskind van ne vriend’ komen kijken. Tom is een goeie vriend geworden. Sinds een paar jaren noemen we elkaar zelfs ‘broer’. En hij sponsort ons ook met z’n loodgietersbedrijf.

Superfan Tom en z’n verloofde ­Sandie (52) ontvangen ons in hun huis in Wuustwezel. In de living hangt een mooie spiegel. “Die hing vroeger in de vipruimte van Ruuds theater”, zegt Tom trots. “Daar zaten m’n vriendin Sandie en ik meestal. Ik ben zo blij dat ik die gekregen heb. Ik kijk er elke dag in. ’t Is echt een mooi souvenir.”

Tom: Al vijfentwintig jaar. Ik moest als loodgieter ooit een probleem oplossen in Ruuds appartement boven z’n zaal. Zo zag ik dat er daar een theater was. Na één voorstelling was ik verkocht en sindsdien ben ik Ruud blijven volgen. In de loop der jaren zijn we bevriend geraakt. We gaan geregeld samen weg, maar we komen niet bij elkaar over de vloer. Ik verafgood hem niet, hé. Ik bewonder z’n schrijfstijl en z’n humor. Die is uniek.

Tom: Ja, dat doe ik door reclame voor het bedrijf Morrell/Blue Tube Technics op de programmaboekjes en tickets te plaatsen. Ik help Ruud graag. Hij verdient ook die nieuwe doorstart in de Arenberg.

Tom: Zij is ook een grote fan geworden. We zijn nu vijf jaar samen. Eind dit jaar trouwen we, en dan zal Ruud mijn getuige zijn. En Nicole die van Sandie. Zij wou Nicole, want ’t klikt zo goed tussen die twee. Nicole noem ik zelfs ‘mijn schoonzus’.

Sandie: Ik weet nog dat Tom al bij onze eerste kennismaking over Ruud begon…

Tom: Ik heb haar direct gezegd dat ik maar één afwijking heb, ik ben gek van ’t Echt Antwaarps Teater. Ruud en Nicole zijn een onweerstaanbaar grappig duo, net zoals de Dikke en de Dunne.

Sandie: Ik vond dat een héél goeie afwijking. Ik moet altijd hard lachen met de stukken van Ruud. En de mimiek van Nicole is hilarisch.

De Arenbergschouwburg loopt vol voor de laatste voorstelling van ‘Een nieuwjaarskind van ne vriend’. “Dit blijspel was echt super”, zegt Sandie na afloop. “Gelachen dat ik heb!” Ook Tom is enthousiast. “Ik heb nog nooit een slecht stuk van Ruud gezien, maar dit is toch weer een van z’n beste”, vindt hij. Als Ruud na de voorstelling in de foyer z’n fans komt begroeten, vallen hij en Tom elkaar in de armen. ‘Broer’, zegt Tom. ‘’t Was weer fantastisch.’

Ruud en Nicole slaan ook een babbeltje met hun andere trouwe fans. Zoals met Jorrit Ferket, een jongen van 24. “Ik heb veel bewondering voor Ruud”, zegt Jorrit. “Da’s een beetje uitzonderlijk gezien m’n leeftijd. Maar kijk, zijn humor is helemaal mijn ding. Dit stuk was ook weer de moeite. Ideaal om m’n hoofd leeg te maken en te genieten. ‘Bingo’ (de verfilming van het stuk dat Ruud in 1993 schreef, nvdr) is een van m’n favoriete films. Ik heb die al zo vaak gezien dat ik hem van voren naar achteren ken en toch moet ik er elke keer weer mee lachen. De kracht zit ’m in de herkenbare situaties. Mijn vrienden houden niet meer zo van de humor waarvan ik nog altijd fan ben. Tv-series als ‘Bompa’ of ‘Drie Mannen Onder Eén Dak’ vinden ze ouderwets en ze begrijpen niet dat ik daar mee kan lachen, maar het is helemaal mijn ding. Je ziet trouwens steeds vaker een jonger publiek in het EAT.”

“Vier jaar geleden ben ik na m’n scheiding naar Antwerpen verhuisd”, vertelt Ilse Elegeert (51). “Ik kom nu vaak met m’n moeder naar het Echt Antwaarps Teater en ik wil geen enkel stuk meer missen. Ik kom hier altijd buiten met kaken die pijn doen van het lachen. Wat ik ook tof vind: de acteurs van dit gezelschap hebben geen air, ze slaan met iedereen een babbeltje. Hier ervaar ik een warme familieband, het fijne gevoel één te zijn met iedereen. Dat is zo gezellig.”

Van 7 tot 17 mei spelen Ruud en z’n gezelschap het nieuwe stuk ‘Wie zal het zeggen? Ik zeker niet!’ in de Arenberg. “Maar zo lang kan ik niet wachten, hoor,” zegt Tom. “We gaan dus zeker ook kijken naar een reisvoorstelling van ‘Mijne gebuur heeft het zuur’. Sandie en ik hebben dat stuk al een paar keer gezien, maar we willen nóg eens gaan. Thuis kijken we geregeld naar een tv-serie van Ruud, of lees ik in z’n boek ‘Dit had ik nooit verwacht’, waarin hij ook over mij heeft geschreven. Dat ontroerde mij wel.”

“Ik ken Ruud van ’t eerste uur”, zegt Henri Bolsius (73). “Dus ja, ik ben een diehardfan. Ik heb ál z’n stukken gezien, sommige zelfs vier keer. Ik stuur hem ook elk jaar een kerstkaart, met een epistel in dichtvorm. Naar het theater van z’n zoon Sven ga ik niet meer. Als ik naar één van zijn komedies ga kijken, heb ik het gevoel dat ik vreemdga. Ik blijf Ruud trouw, voor altijd. Niemand doet mij harder lachen dan Ruud en Nicole. Ze mogen het rustiger aan doen, maar stoppen? Nooit. Dan loop ik verloren.”