“Wij zijn Tomorrowland niet”

“Veertig procent van de bezoekers vandaag had zijn ticket vooraf gereserveerd”, zegt Bart Ooghe van de organisatie van het Van Eyckjaar. “Dat is ongezien voor een tentoonstelling en bijvoorbeeld tien procent meer dan voor de grote DaVinci-expo die in het Louvre loopt. Wij zijn Tomorrowland niet. Voor een tentoonstelling wacht je om te gaan tot kennissen je hebben gezegd dat het de moeite is.”

Met die mond- aan-mondreclame loopt het zeker los want de mensen die we vanochtend tijdens en na de tentoonstelling spraken, waren unaniem lovend.

Een van de allereerste bezoekers, om 9u30, was de Amerikaan Jim Reilly. Een rolstoelpatiënt die met zijn vrouw helemaal vanuit New Jersey naar Gent was gereisd om het Lam Gods te zien. “Omdat een pater op de begrafenis van mijn moeder zo mooi had gepreekt over het bloed van het Lam”, zegt hij. “Toen we maanden geleden online een kamer boekten in het Marriott Hotel kregen we bij de voucher een lijstje met “things to do in Ghent.” Daar stond de Van Eyck-expo bij. We hebben meteen tickets geboekt.”

Jim is in de wolken over de organisatie van de tentoonstelling: “In tegenstelling tot een bezoek aan het Louvre, waar de bezoekers elkaar bijna vertrappelen voor de Mona Lisa, loopt alles hier vlot, ook voor mensen in een rolstoel.”

Hij vindt ook dat bezoekers zeker ook naar de Sint-Baafskathedraal moeten voor de binnenluiken van het Lam Gods. “Eén ding begrijp ik niet: waarom jullie deze grote artiest een Vlaamse Primitief noemen.”

Met de neus tegen het glas

Ook burgemeester Van Durme van de gemeente Oosterzele kwam vanochtend al de expo bezoeken met zijn vrouw. “ik ben overdonderd”, zegt hij. “Niet door de drukte, want die valt nog net mee maar door de kwaliteit. Het fantastische is dat je de werken van heel dichtbij kan bekijken, want pas dan zie je de rijkdom aan details.”

Voor miniatuurmeesterwerkjes als “Sint-Franciscus ontvangt de Stigmata” is het drummen omdat iedereen tot met zijn neus tegen het glas wil hangen. De jonge suppoost heeft haar handen vol om de mensen aan te manen op het tegellengte van het werk te blijven.

In een andere zaal vergapen vader en zoon Karel en Kevin Muylaert uit Aalst zich van dichtbij aan “De Annuciatie”, een bruikleen uit Washington. “Ik ben zelf een hobbyschilder”, zegt vader Karel “en dan apprecieer je des te meer de techniek waarmee Van Eyck met één penseelhaar een gezicht zo feilloos realistisch kan borstelen.”

Ook Larissa, een Oekraïense jonge vrouw die in Gent werkt als boekhouder, schildert in haar vrije tijd. “Ik vraag me hier de hele tijd af hoe Van Eyck zoiets toch voor mekaar kreeg”, zucht ze. Ze is het meest onder de indruk van zijn portretten van Adam en Eva. “Omdat hij een lichaam toont zoals het werkelijk is.”

Tickets aan de balie

Ook het Rotterdamse echtpaar Anke en Kees Buys is in de wolken over de expo. “Vooral over de interessante info in koptelefoon en op de muren”, zegt Anke, die allerlei cursussen kunstgeschiedenis heeft gevolgd. “Veel leerrijker dan de nogal infantiele uitleg die je in het Gravensteen te lezen krijgt.”

Anke en Kees zijn toevallig op de expo beland. “Ik ben “De Bourgondiërs” aan het lezen”, zegt Kees. “Halverwege het boek dacht ik, waarom gaan we niet eens een weekendje naar Gent om te zien waarover die Bart Van Loo schrijft. Gisteren in Gent merkten we dat er een expo opende over Van Eyck en vanmorgen hebben we een ticket aan de balie gekocht.”

“Dat kan perfect”, zegt Bart Ooghe. “We houden enkele tientallen tickets aan de kant voor mensen die pas in Gent beslissen om de expo te bezoeken. Maar we zijn niet van plan om meer dan 100 mensen per tijdsvak van 20 minuten toe te laten. De kwaliteit van het bezoek primeert. We houden wel de mogelijkheid open om de expo ook op bijkomende avonden open te houden tot 23 uur.”

Voorlopig is dat nog niet aan de orde. Vanavond bijvoorbeeld zijn de tickets nog voor geen derde uitverkocht. “Dat is dan ook onze geheimtip”, zegt Ooghe. “Kom op maandag-, vrijdag- of zaterdagavond, dan heb je Van Eyck bijna voor jou alleen.”