Vzw Nest, een pilootproject dat slachtoffers van tienerpooiers opvangt, geleid door (voormalig) journalist Saskia Van Nieuwenhove, wordt zwaar bekritiseerd door enkele voormalige medewerkers bestuursleden en meisjes die in het project zijn opgevangen. Onder de titel ‘Saskia behandelt ons hetzelfde als de pooiers deden’, maken drie voormalige bewoonsters van het huis in Humo zware beschuldigingen aan het adres van Van Nieuwenhove.

Een meisje vertelt dat er drugs gebruikt worden en dat een ander meisje er eens een pooier heeft binnengelaten. Ook enkele voormalige medewerkers en bestuursleden zijn streng. Er zou geen dagindeling zijn, geen transparante boekhouding, geen pedagogisch project. Een voormalig bestuurslid klaagt over de ‘eigengereide, chaotische manier waarop Van Nieuwenhove het project bestiert’.

In het artikel zegt Van Nieuwenhove zelf dat de financiële situatie na het vertrek van de geciteerde bestuursleden op orde is gesteld. Ze erkent telefonisch aan De Standaard dat in december 2018 een meisje een pooier heeft binnengelaten en dat daarvan aangifte is gedaan bij de politie. Er zouden ook meisjes betrapt zijn op het gebruik van softdrugs. ‘Dat is verboden, maar moet ik een slachtoffer van tienerpooiers op straat zetten omdat ze een joint rookt? Dat zou ingaan tegen de opzet van vzw Nest: een thuissituatie bieden die minder streng is dan een klassieke jeugdvoorziening.’

Jordy

De bewuste vzw bestaat anderhalf jaar en is gegroeid uit een persoonlijk engagement van Van Nieuwenhove. Op 27 augustus 2016 werd aan de rand van het Gentse recreatiedomein Blaarmeersen een negentienjarige jongeman gevonden in een kampeertentje, waarin hij al een tijd leefde. Hij heette Jordy en was als meerderjarige uit de jeugdzorg ontslagen. Van Nieuwenhove, die tot dan als journalist heeft gewerkt en zelf in de jeugdzorg is opgegroeid, kende Jordy.

Van Nieuwenhove wil voorkomen dat er nog meerderjarigen na de jeugdzorg buiten de maatschappij vallen. In de zomer van 2017 vangt ze daarom zelf een achttienjarig meisje op dat in Antwerpen op straat is aangetroffen. Het meisje blijkt het slachtoffer te zijn van kinderprostitutie. Al snel komt er een lotgenote bij Van Nieuwenhove wonen. Omdat er onvoldoende plaatsen in voorzieningen zijn, sturen ook jeugdrechters soms meisjes door naar Van Nieuwenhove, die ze bij haar thuis, in een appartementje in Gent, opvangt.

Om die opvang te professionaliseren wordt in de zomer van 2018 vzw Nest opgericht, die een groter huis huurt waar Van Nieuwenhove bij de meisjes inwoont. Het initiatief wordt erkend door het agentschap Jongerenwelzijn (dat nu ‘Opgroeien’ heet). De vzw, die door giften ook eigen middelen heeft, krijgt in 2019 208.000 euro subsidies van de toenmalige Vlaamse Minister van Welzijn, Jo Vandeurzen en 30.000 euro van zijn collega voor Gelijke Kansen, Zuhal Demir (N-VA).

‘Er bestaat geen standaardaanpak’

In Humo geeft ook Peter Jan Bogaert, de woordvoerder van het Agentschap Opgroeien toe dat er bezorgdheden zijn over de vzw. Hij zegt dat het agentschap de zaak van nabij opvolgt. Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA) vraagt dat de Vlaamse minister van Welzijn, Wouter Beke (CD&V), een inspectie laat uitvoeren. Dat zal ook gebeuren, bevestigt de minister. 'Het agentschap Opgroeien heeft de Zorginspectie opdracht gegeven om de inhoudelijke werking en de aanwending van de middelen bij de vzw Nest door te lichten', zei Beke in het Vlaams Parlement. De Koning Boudewijnstichting laat aan VRT weten dat mensen die doneerden voor Ne(s)t in het kader van de Warmste Week hun giften kunnen herbekijken.

Van Nieuwenhove is al jaren erg kritisch voor de Vlaamse jeugdzorg. Dat ze nu zelf kritisch bekeken wordt, vindt ze maar normaal. ‘Ik hoop dat er zo snel mogelijk een inspectie én een financiële audit komt', zei ze vóór minister Beke de inspectie aankondigde. Welke minister zou na dergelijke berichten geen inspectie sturen? Ze zijn welkom.’

Gevraagd of ze soms eigengereid en chaotisch kan zijn, antwoordt ze: ‘Ik hoop dat de kritiek over onze werking mag gaan en niet over mijn karakter. Ik doe dit niet alleen, maar met een groeiend team van medewerkers en vrijwilligers. Slachtoffers van tienerpooiers zijn een moeilijke doelgroep waarvoor geen standaardaanpak bestaat. We zijn zoekend, werken met vallen en opstaan en zullen nog veel hulp kunnen gebruiken.’