Hij was wereldnieuws toen hij als eerste solo en zonder hulp Antarctica overstak, maar nu blijkt Colin O’Brady niet de hele waarheid te vertellen

Het was op 3 november 2018 dat de Amerikaan op expeditie vertrok. Startpunt was het Filchner-Ronne-ijsplateau in het noorden van de Zuidpool en aankomst de Ross-ijsbarrière in het zuiden. De hele tocht trok hij eigenhandig een slede voort met 180 kilogram materiaal erin. (lees hieronder verder)

“Avonturiers en ontdekkingsreizigers hebben 100 jaar geprobeerd om dit avontuur tot een goed einde te brengen”, vertelde hij in een podcast na zijn trip. “Mensen zijn gestorven terwijl ze een poging ondernamen. Niemand slaagde erin. Maar ik heb de code gekraakt.”


In zijn nieuwe boek The Impossible First doet O’Brady zijn verhaal en vertelt hij onder meer over “een hels stuk” van de route, waar een ijskoude wind van 80 tot 100 kilometer per uur hem geselde. “Het stuk stond op geen enkele kaart, was onbereikbaar en ontoegankelijk”, klinkt het. “Geen enkel reddingvliegtuig kon er landen, want het terrein was te onherbergzaam.” (lees hieronder verder)

Ook het bedrijf dat hem moest redden in geval van nood – Antarctica Logistics and Expeditions (ALE) – was duidelijk, volgens hem: “Als je daar om hulp belt, zal er geen hulp komen.” Meteen een van de redenen dat nog niemand zich aan de “onmogelijke” oversteek had gewaagd, aldus O’Brady.

De opwindende beschrijving zou - net als enkele andere belangrijke passages in het boek van de avonturier - echter niet helemaal kloppen. Zo ontkent ALE dat O’Brady niet gered had kunnen worden in geval van nood en zou geen enkele van de poolexperts die hij aanhaalt, zijn tocht als “onmogelijk” hebben beschouwd. Het deel van zijn expeditie “dat op geen enkele kaart stond”, was in feite een goed bewegwijzerde en veilige route, die vaak gebruikt wordt door rijke toeristen. Één oproep met de satelliettelefoon en een vliegtuig zou binnen een paar uur ter plaatse geweest zijn.

Volgens experts en mentors van O’Brady zou de avonturier zijn verwezenlijkingen opgeklopt en verdraaid hebben “met als doel roem te vergaren”. “Hij heeft niet gedaan waar hij mee uitpakt”, aldus poolonderzoeker Eric Philips. “Dit was geen ‘laatste grote poolexpeditie’. Het was eerder een afgesneden tocht, die maar op een beperkt aantal manieren een primeur was. O’Brady moet ter verantwoording geroepen worden voor zijn valse verklaringen.” (lees hieronder verder)

De prestatie om als eerste en zonder enige hulp Antarctica over te steken, staat volgens de bekende bergklimmer Conrad Anker in werkelijkheid op rekening van de Noor Borge Ousland. Die stak de Zuidpool in 1997 in zijn eentje over, via een compleet nieuwe route, waarvan het merendeel nog nooit was bereisd door een mens. Hij deed 64 dagen over een traject van 3.000 kilometer. Het was echter een tijd dat sociale media nog niet bestonden en het verhaal haalde amper de media.

Ousland zou zijn slede zelf voortgetrokken hebben – over een veel grotere afstand dan de volledige route van O’Brady – maar maakte een paar keer gebruik van een geïmproviseerd zeil om snelheid te maken. Op dat moment werd dat niet als ‘hulpmiddel’ beschouwd, maar door nieuwe regels die 15 jaar geleden werden geïntroduceerd wél en daardoor kwam de uitdaging om als eerste solo en zonder hulp Antarctica over te steken weer vrij. Iets waar O’Brady gebruik van maakte. (lees hieronder verder)

Experts vinden dat onterecht en zijn bovendien van mening dat de route die de Amerikaan nam, niet beschouwd kan worden als één die “het volledige continent” overspant. Om de reden dat het traject honderden kilometers landinwaarts begint, op wat van kust tot kust het smalste punt van Antarctica is, en niet de volledige ijskap beslaat. “Ik denk dat nog niemand eerder die route volgde omdat niemand het de moeite vond of dacht dat het onmogelijk was”, aldus expert Eric Larsen.

O’Brady pakt er ook graag mee uit dat de eerste die solo en zonder hulp de Zuidpool probeerde over te steken volgens de nieuwe criteria, het niet haalde. Dat was de Engelsman Henry Worsley in 2016. Op 200 kilometer van de finish belde hij om hulp nadat hij een zware infectie had opgelopen. Hij stierf uiteindelijk in een ziekenhuis in Chili. Dat de Brit een langere en gevaarlijker route nam en al een grotere afstand had afgelegd dan O’Brady ooit zou afleggen, vermeldt hij er niet bij.

Desondanks verdient hij flink wat geld. Naast zijn lucratieve boekcontract geeft hij ook lezingen, die gemakkelijk 45.000 euro per stuk kosten, en duikt hij regelmatig op in de media. (lees hieronder verder)

National Geographic onderzocht de verhalen van O’Brady en had ook contact met de avonturier zelf. Die toonde zich bereid tot drie telefoontjes, maar reageert intussen niet meer op vragen om uitleg.