Theo Francken krijgt gelijk van rechter die “ook oordeelt dat strengere asielprocedure onwettig is"

“Net als ik voorspelde", aldus Francken. Hij verwijst naar de dringende wetsaanpassing die hij heeft voorgesteld om de opvangwet terug te brengen tot het minimum aan verplichtingen. Francken hoopt daarbij op de steun van Open Vld. In het vonnis wordt Fedasil verplicht opvang te verlenen aan een asielzoeker, die daar volgens de verstrengde procedure geen recht op had.

Een Jemenitische asielzoeker had in maart 2019 in Spanje een asielaanvraag ingediend, maar reisde door naar België waar hij op 13 maart ook een aanvraag indiende. Spanje verklaarde dat het de man zou opvangen. 

Vervolgens verliet hij op 5 november het opvangcentrum in België omdat hij een bevel had gekregen om het grondgebied te verlaten. Daarop kende Fedasil hem een code 207 toe wat betekent dat hij niet in de toegewezen opvangstructuur aanwezig was en/of een meervoudige asielaanvraag indiende. 

Op 7 januari 2020 - de dag dat de verstrengde asielprocedure van kracht werd - diende hij een nieuwe asielaanvraag in. Op dat ogenblik was de termijn van de Dublinakkoorden verstreken en was Spanje niet meer verantwoordelijk, België was dat wel. Toch werd de aanvraag door Fedasil geweigerd.

De asielzoeker kreeg geen opvang door de toepassing van de nieuwe maatregelen die minister van Asiel en Migratie Maggie De Block had ingevoerd. Die voorzagen onder meer dat wie al geregistreerd of erkend is als asielzoeker in een andere Europese lidstaat, geen opvang meer krijgt. 

De Jemeniet stapte naar de Franstalige arbeidsrechtbank in Brussel die op 22 januari in een kortgedingprocedure Fedasil beval hem opvang te verstrekken op straffe van een dwangsom van 125 euro per dag na het betekenen van het vonnis.

De rechter wijst erop dat de betrokkene een asielaanvraag heeft ingediend en dus als asielzoeker beschouwd moet worden, en dat elke asielzoeker recht heeft op opvang. De omstandigheden waarin hij het asielcentrum verlaten heeft, zijn onduidelijk, maar hij kon de 'no show'-beslissing niet betwisten aangezien hij er geen kennis over had. De kortgedingrechter meent nog dat geen enkele bepaling de opvangwet toelaat om materiële hulp op definitieve wijze te beperken voor asielzoekers die vrijwillig een opvangcentrum hebben verlaten. 

Bovendien noemt hij de beslissing van Fedasil op 7 januari "stereotiep en niet individueel gemotiveerd". Tot slot haalt de rechter het recht op menswaardig leven aan en is volgens hem de verzadiging van het opvangnetwerk geen reden om de opvang te beperken of in te trekken.