Hoe zou het nog zijn met Johan Terryn? “Ik ga wekelijks ijsberen”

Sam is een gevoelige en romantische man, die toch wat gekwetst is door wat hij door de jaren heeft meegemaakt. Hij weet wat hij wil en daar gaat hij voor. Daar herken ik wel trekjes van mezelf in. Al begin ik nog nét niet te zingen over mijn gevoelens (lacht).

In mijn solovoorstellingen sta ik alleen op een podium, dan ben ik volledig vrij. Musical vraagt veel coördinatie van spel, zang en beweging met een heel ensemble van mensen. Dat onder de knie krijgen en daar mijn authenticiteit aan toevoegen, is voor mij dé uitdaging. Even ook een shout-out naar het onwaarschijnlijk straffe ensemble dat in ‘Mamma Mia!’ op het podium staat: mijn mond valt open telkens als ik hen bezig zie.

‘Knowing Me, Knowing You’, dat ik in de voorstelling mag zingen, is een liedje dat heel catchy is en tegelijk een aangrijpende tekst heeft. Ik heb al vaak onnozel staan doen op een dansvloer op dat nummer, maar wees gerust: in ‘Mamma Mia!’ zal ik me focussen op de tekst.

In een ver verleden heb ik wel wat Griekse eilanden bezocht. Ik herinner me een restauranthouder op Kreta die om de tien minuten op het terras kwam roepen: “How is the food?” Waarop iedereen terugriep: “The food is good!”, en vervolgens getrakteerd werd op een glaasje raki, Griekse sterke drank. Dat is een behoorlijk gezellige avond geworden...

Ik ben een Bourgondiër, ik eet en drink alles graag. Producten met een verhaal en geschiedenis boeien mij het meest. Kazen en wijnen bijvoorbeeld. Iets wat gerijpt of ‘gelegen’ heeft en dan op tafel komt. Zalig! Daar zit liefde in, die je kan delen met je tafelgenoten.

Ik slaag er goed in om door het leven te gaan zonder te veel te oordelen over andere mensen, en ik beschik over de nodige zelfrelativering. Ik probeer altijd de andere kant van de zaak te begrijpen en een open perspectief te houden. Die eigenschappen helpen me ook als coach.

Ik hecht me niet zo snel aan voorwerpen, met uitzondering dan van de collectie schelpen en stenen die ik weleens meebreng van vakantie. Een lava-steen uit IJsland, boomschors uit Zwitserland, een schelp uit Tanzania, een rendiergewei uit Spitsbergen, opgedoken munten uit Sri Lanka… Dat zijn dingen waar ik waarde aan hecht, omdat er zulke mooie herinneringen aan vasthangen.

Ik ga wekelijks ‘ijsberen’. Eerst vijf kilometer lopen en vervolgens een duik nemen in het koude open water. Heerlijk. Het tintelende gevoel achteraf, dat nog een halve dag blijft hangen, geeft me bijzonder veel energie en goede luim. En zeg eens eerlijk: wat is er kostbaarder dan dat?