Het profiel van een tienerpooier: "Erg jonge man die geen enkel medelijden toont met zijn slachtoffers"
Het meldpunt voor slachtoffers van tienerpooiers bestaat iets meer dan een jaar. En voor het eerst maakt het meldpunt een profiel op van daders en slachtoffers. "We maken ons grote zorgen over het totale gebrek aan empathie bij de daders."
De Antwerpse vzw Payoke heeft al iets meer dan een jaar een meldpunt voor slachtoffers van tienerpooiers. Vorig jaar werden er iets meer dan 130 slachtoffers aangemeld. "Vermoedelijk is dat maar 10 tot 15 procent van het echte aantal", zegt directeur Klaus Vanhoutte in "De ochtend" op Radio 1. Vaak zijn de slachtoffers erg jonge meisjes: "Op het ogenblik dat de tienerpooiers hen recruteren zijn ze 11 tot 15 jaar oud. En in 99 procent van de gevallen gaat het om de meest kwetsbare meisjes die je kunt vinden. Ze komen bijna altijd uit een instelling omdat ze thuis in een moeilijke situatie zaten."
Bijkomend probleem: de slachtoffers stappen zelf nooit naar het meldpunt, maar worden aangemeld door hulpverleners of politie. "Dat komt omdat ze zichzelf niet als slachtoffer zien. In hun hoofd is de dader hun vriendje. Dat is voor ons dan ook een van de allermoeilijkste stappen die we met hen moeten zetten: we moeten zorgen dat ze breken met die tienerpooier. Maar aangezien er een heel krachtige emotionele band bestaat, is dat niet evident."
"Daders zien de meisjes als een ding dat ze kunnen verhandelen en weggooien"
Ook bij de daders ziet Payoke duidelijke profielen: "Het gaat om jonge mannen, tussen pakweg 16 en 25. Heel vaak komen ze uit de tweede of derde generatie allochtonen, maar ze zijn wel allemaal geboren en getogen in België, en hebben hier school gelopen. Ook de daders komen allemaal uit heel kwetsbare sociaal-economische achtergronden."
En wat Vanhoutte ook opvalt: alle daders hebben geen enkel medelijden met hun slachtoffers: "Al op jonge leeftijd vertonen ze heel afwijkend gedrag. Ze tonen geen enkele empathie, ze hebben er geen enkel probleem mee om een jong meisje te reduceren tot een "ding" dat je kunt verhandelen en weggooien als je ermee klaar bent. Daarom richten ze zich ook op de meest kwetsbare meisjes: dat is ijskoude berekening. En als ze veroordeeld worden, tonen ze geen enkel schuldinzicht." De daders spiegelen zich dan ook sterk aan de rap- en gangstercultuur.
We moeten mogelijke daders al heel jong aanpakken, anders kweken we psychopaten
Van waar komt dat soort gedrag? "Heeft het met cultuur te maken, met opvoeding, met hun man-vrouwbeeld? Het speelt wellicht allemaal een rol, maar er moet verder onderzocht worden wat de doorslag geeft. Er zijn ook veel jonge mannen die in soortgelijke omstandigheden opgroeien, en zich toch niet zo gaan gedragen. Daarom ben ik blij dat ik mijn bevindingen vandaag kan voorleggen op een congres over afwijkend seksueel gedrag. Ik zit daar tegenover een hoop internationale specialisten. Hopelijk kunnen zij helpen om verklaringen en oplossingen voor dat soort gedrag te vinden."
Die oplossingen moeten trouwens niet te lang op zich laten wachten: "Als een bepaald gedrag zich op heel jonge leeftijd ontwikkelt, dan wordt het heel moeilijk om dat nog af te leren. We moeten ingrijpen voor ze twaalf, dertien jaar zijn. Het is goed dat we sinds drie jaar het probleem erkennen en er meer zicht op krijgen. Op die paar jaar is er veel geëvolueerd, dus ik denk dat de volgende stap is om het over de daders te hebben. Het wordt tijd dat we middelen vinden om aan preventie te doen, want anders kweken we hier de ene psychopaat na de andere."
Herbeluister hieronder het gesprek met Klaus Vanhoutte in "De ochtend"
