‘Je hoort al van 13-jarigen met onenightstands’: zes jongeren over liefde en seks in tijden van ‘Sex Education’
Een gedetailleerde uiteenzetting over hoe je anale seks het best aanpakt of een spoedcursus vingeren: de Netflix-reeks Sex Education, intussen toe aan een derde seizoen, schuwt geen enkele seksuele topic, en dat slaat aan bij jongeren. Maar hoe beleven Vlaamse jongeren hun seksualiteit? Vorig jaar gaf De Morgen het woord aan enkelen onder hen. ‘Ik zou eerder van vriendschap dan van liefde kunnen leven.’
O ironie. Terwijl ik tieners zit te interviewen over de liefde, verkeer ik zelf in een relatiecrisis. Mijn partner en ik hebben ‘ons’ even on hold gezet. Ben ik niet te jong om me al te settelen? En als ik effectief voor stabiliteit wil gaan, hoe doe ik dat met een partner die niet van België afkomstig is? En stel dat we niet terug samenkomen, hoe ga ik dat financieel bolwerken? Die vragen spoken momenteel door mijn hoofd.
Liefde op volwassen leeftijd wordt vaak begrensd door existentiële overpeinzingen en praktische beslommeringen. Tieners hebben de luxe om daar veel minder hun hoofd over te breken. De rekeningen hoeven op het einde van de maand niet te worden betaald, en als ze uiteindelijk toch niet met dat meisje uit klas 204 trouwen, is dat minder een drama dan de 27-jarige die uiteindelijk niet voor zijn vermeende prins op het witte paard kiest.
Toch? Of maak ik mezelf dat maar wijs? Ben ik, hoewel ik echt m’n best doe om niet zo te zijn, de zoveelste volwassene die de visie van tieners op relaties schromelijk onderschat? Misschien is de liefde die ze geven en krijgen net heel puur omdat ze nog vrij is van kwetsuren.
Janne Agache (17) uit Merelbeke: “Mijn vriend en ik zijn een jaar samen. Ik dacht altijd dat ik mijn lief snel moe zou zijn, maar nu ik er voor de eerste keer een heb, denk ik: tiens, ik ga u misschien toch niet zo snel beu zijn.” (lachje)
Jent De Waele (14) uit Gent: “Als ik nu met iemand samen ben, weet ik dat de kans ongelofelijk klein is dat ik later met die persoon zal trouwen. Dat vind ik een trieste gedachte. Mijn ouders zijn een koppel sinds hun 22ste en als ik naar hen kijk, wil ik dat ook.”
Ismael Mohammed Amadou (17) uit Deurne: “Veel jongeren weten niet wat liefde is. Ze hebben een relatie van twee, drie maanden, raken elkaar beu en doen veel te weinig om wat ze hebben in leven te houden. Ik zit nu een half jaar in een relatie. Natuurlijk hebben mijn vriendin en ik al ruzie gehad, maar ik heb nog nooit na een discussie gezegd: ik ben je zat, ik wil ermee kappen.”
Ik tik de gesprekken met deze tieners uit en denk terug aan mijn eerste kus. Op mijn twaalfde zoende ik voor de eerste en laatste keer met een meisje. We stonden in de gietende regen op een pleintje in een woonwijk in Torhout veertig minuten als zuignappen aan elkaar geplakt.
Nasrine Szafiro (17) uit Knokke: “Lange tijd durfde ik niet met jongens af te spreken. Berichten sturen deed ik wel, maar zodra ze vroegen om me eens te zien, klapte ik dicht. Op mijn 16de voelde ik dat ik er wel rijp voor was en ben ik voor de eerste keer verliefd geworden.”
Daan Firens (16) uit Mortsel: “Ik ben drie jaar geleden uit de kast gekomen, maar ik heb nog geen relatie gehad. In het begin van dit schooljaar vrat dat wel een beetje. Ik wilde echt heel graag een vriend hebben, ik miste affectie.”
Jent: “In het eerste middelbaar snakte ik naar een lief om mee naar de cinema te gaan, naar een meisje dat ik eens bij mij thuis kon uitnodigen. Ik was zo gelukkig toen ik haar vond. Jammer genoeg zijn we na anderhalf jaar uit elkaar gegroeid.”
Na een maand dumpte het meisje van het pleintje mij. Met weinig subtiele steken in mijn MSN-status maakte ik duidelijk dat ik daar niet mee gediend was. Nu, zoveel jaren later, zijn we nog steeds bevriend, maar toen was ik daar wel even niet goed van. Ik kan me niet herinneren of ik er met vrienden over heb gepraat, of ik het aan mijn moeder heb gezegd. Geen idee eigenlijk, maar mama’s zien altijd alles, zeker?
Ismael: “Mijn moeder is mijn beste vriendin. Ik vertel haar alles, heel direct: ‘Kijk mama, ik heb een meisje leren kennen en dit is er al gebeurd’. Ze antwoordt dan altijd: ‘Wees gewoon voorzichtig’. Voor mijn laatste verjaardag heeft ze een pakje condooms gekocht.” (lacht)
Nasrine: “Met vrienden kan ik zeer open over de liefde praten, maar met volwassenen vind ik dat moeilijker. Ik denk dat ze me niet begrijpen en me soms nog als een kind zien. Ze denken dat ik niet kan weten wat liefde is.”
Jent: “Ik praat heel open over mijn gevoelens, tegen iedereen. Of mijn ouders me dat geleerd hebben? Goh, ik denk dat ik gewoon een enorme babbelaar ben die graag praat. Echt serieuze gesprekken heb ik meestal via chat. Al typend kan ik mij vaak beter verwoorden. In het echt vallen er soms ook awkward stiltes en daar kan ik niet zo goed mee om.”
Tijdens mijn middelbareschoolperiode lag ik om meerdere redenen met mezelf in de knoop. Vaak hoor ik volwassenen nostalgisch over hun scoutstijd en zo mijmeren, maar alstublieft, katapulteer mij niet terug naar mijn tienerjaren.
Gelukkig kon ik wel altijd terecht bij mijn schare vrienden en in het bijzonder mijn beste vriendin die in dezelfde straat woonde. Een beetje highschoolmovie-gewijs kwam ik daar bijna ieder weekend over de vloer. We legden onze diepste zielenroerselen op tafel, roddelden over klasgenoten, speelden Singstar (euh, niemand doet mijn versie van Jamelia’s ‘Superstar’ na) en ik was er voor haar toen een klojo uit Koekelare haar hart brak.
Lore Serranne (16) uit Merelbeke: “Ik heb een lief, maar vind mijn vrienden nog steeds heel belangrijk. Die mag je nooit verwaarlozen, laat staan met hen breken voor een vriendje. Sommigen doen dat wel en dat is zo spijtig. Als hun relatie stopt, vallen die toch een beetje alleen.”
Jent: “Ik zou eerder van vriendschap dan van liefde kunnen leven.”
Daan: “Vrienden maken vind ik moeilijk. Op mijn school zitten er vooral mannen-mannen en met hen heb ik weinig connectie. Ze praten over voetbal, ‘chickies’ en andere stoerdoenerij. Ik kan me daar niet in vinden.”
Ismael: “Voor mijn drie beste vrienden, een jongen en twee meisjes, ga ik door het vuur. Zij hebben zo veel voor mij gedaan. Bloedfamilie kies je niet, je echte familie wel.”
Uiteindelijk ben ik ‘maar’ een decennium ouder dan deze tieners, maar in mijn tijd bestonden er nog geen opwindende Netflix-series. Wij hadden enkel de Peperbollen, geen reeksen als het populaire wtFOCK of Sex Education die echt op het ritme van tienerhormonen gemaakt zijn.
Slutshaming is slechts één van de problematieken die in de Netflix-hit Sex Education aan bod komen, maar wát voor een. Op onze speelplaats werd er al eens ‘vuile slet’ naar iemand geslingerd, maar het was bijlange niet zo omnipresent als het vandaag lijkt te zijn.
Nasrine: “Elk meisje is al eens een slet genoemd. Jongeren kennen de betekenis van dat woord niet echt, denk ik. Ze gebruiken het zomaar, sturen het via Instagram of komen het vlakaf in je gezicht zeggen. Ook opmerkelijk: als Amerikaanse meisjes op sociale media een foto in lingerie posten vinden jongens dat megacool, maar als een Vlaams meisje dat doet, labelen dezelfde jongens haar als een slet. Heel raar.”
Jent: “Bij jongens is dat totaal anders. Soms wordt een jongen een ‘fuckboy’ genoemd omdat hij met meisjes hun gevoelens speelt of met meerdere meisjes naar bed gaat, maar eigenlijk wordt dat vooral als stoer beschouwd.”
Ismael: “Ik heb er geen problemen mee als mensen vaak met iemand anders naar bed gaan, maar zij weten gewoon niet wat liefde is en dat stoort me. De jeugd van tegenwoordig doet maar wat, staat niet stil bij de consequenties. Dat vind ik jammer. Ik zeg vaak dat onze generatie verloren is.”
Toen het in het derde middelbaar in de les biologie over seks ging, voelde ik me totaal niet aangesproken. Niemand in de klas, eigenlijk. Het enige wat ik me nog kan herinneren, is de onfortuinlijke jongen die een condoom over een dildo-achtig iets moest schuiven – en de daaropvolgende hilariteit in de klas.
Nasrine: “Enkel in het zesde leerjaar heb ik seksuele opvoeding gekregen. In het middelbaar heb ik niets over seks geleerd, tenzij wat dingen over anticonceptie. Zonde. Nu zit ik op een nieuwe school waar we vaak projecten doen en ik heb gevraagd om iets rond seksuele opvoeding te doen.”
Lore: “Er moet meer gewaarschuwd worden voor soa’s. Leeftijdgenoten weten niet wat het is of merken niet eens dat ze er een hebben. Dat is problematisch. Ze gaan ook alsmaar jonger met elkaar naar bed, heb ik de indruk. Je hoort steeds vaker over 13-jarigen die een onenightstand beleven. Geen idee hoe dat komt – is het alcohol, sociale media of het feit dat er meer over seks wordt gepraat? Wat het ook is, die kinderen hebben seksuele opvoeding nodig, of het worden rondlopende soa’s.” (lacht)
Jent: “Op school hebben we het over voorbehoedsmiddelen gehad, maar ook over het belang van gevoelens bij seks: voel je je goed bij die persoon? Het was redelijk uitgebreid, ja. Ook mijn broers en oudere vrienden hebben me over hun eerste keer verteld.”
Daan: “Of ik van porno iets heb geleerd? Ik kijk er weleens naar, maar besef dat het niet realistisch is. Meestal vind ik het ook redelijk stom. Iemand wordt gepijpt, dan doen ze het en that’s it. Het is ook altijd bruut. Ik hoop dat iedereen begrijpt dat het meestal niet zo gaat.”
In het middelbaar had ik nog geen iPhone, maar een rare, uitschuifbare LG-gsm. Foto’s waren een duim groot, en als er al een borst of piemel te zien was, had je een microscoop nodig om die te zien. Eén keer stond de hele school in rep en roer omwille van een gelekte video van een meisje dat zichzelf met een ietwat ongewoon object aan het masturberen was.
Nasrine: “Dickpics en naaktfoto’s worden tegenwoordig zéér vaak verstuurd.”
Jent: “Bijna iedereen doet het, 75 procent van onze school, schat ik. En natuurlijk worden die soms rondgestuurd.”
Janne: “Ik vind dat belachelijk. Wat heb je aan zo’n foto? Als je per se iemand naakt wil zien, ga er dan gewoon naartoe.” (lacht)
Ik wist al lang dat ik op mannen viel, maar probeerde het te verdringen. Ik had het al door op mijn elfde, toen de broer van mijn beste vriendin naar planetfakes.com surfte en ik een gefotoshopte Bill Clinton naakt tussen twee vrouwen zag liggen. De broer had oog voor die ene haar tiet, ik eerder voor Bill zijn piet. Sorry, Hillary.
Uit de kast komen in Torhout stond synoniem voor in elkaar geramd worden en daarom heb ik het wijselijk niet gedaan, tenzij bij een paar goeie vriendinnen. Op mijn 18de kwam mijn moeder me ophalen aan het treinstation nadat een jongen voor de eerste keer mijn hart had gebroken. Ik had hem leren kennen via een internetforum en was al over ons leven samen aan het fantaseren, maar nog voor het allemaal goed en wel begonnen was liet hij me zitten. Dickhead. “Zulke dingen gebeuren, jongen”, zei mijn mama. En dat wist ik wel, maar even kon ik de wereld niet meer aan.
Daan: “Mijn klas weet ondertussen dat ik op jongens val, maar ik zit niet bij Jan en alleman te verkondigen: ‘Hey, ik ben gay’. Ik heb nog geen slechte reacties gekregen en als ik er een zou krijgen, zou het me niets kunnen schelen. Echt waar, ik ben sterk.”
Nasrine: “Ik heb amper holebi’s in mijn vriendenkring. Er wordt wel gekust tussen meisjes tijdens het uitgaan, maar dat is voor het plezier. Ik zou het niet leuk vinden mochten mensen me daardoor als lesbisch of bi labelen.”
Jent: “Ik heb de laatste tijd veel vriendinnen die bi of lesbisch zijn. Niet erg natuurlijk, maar soms vraag ik me af waarom iedereen zo nodig overal een regenboogvlag-emoji moet posten. Ik zeg niet dat het aandacht zoeken is, maar wat maakt het uit?”
Daan: “Naar homo’s en lesbische meisjes wordt niet zo raar meer gekeken. Transgenders of non-binaire personen, dat is een ander verhaal.”
Ismael: “Ik ken mensen die willen dat homo’s zo ver mogelijk uit hun buurt blijven. Ik was vroeger ook zo. Ik heb iemand in de familie die gay is en in het begin dacht ik echt: ik moet je niet meer hebben. Maar hij heeft zijn keuze uitgelegd en dat apprecieer ik. Hij heeft mijn ogen geopend en nu kan ik ermee leven. Wie ben ik ook om te judgen wie iemand is?”