Schepenen Peter Wouters (N-VA) en Nabilla Ait Daoud (N-VA) verlaten het tijdelijke stadhuis in de Hofstraat per rolstoel. Gelukkig is er een rolstoellift, maar eens op straat zorgt het minste hoogteverschil voor problemen. Het voetpad blijkt niet breed genoeg en al snel klungelen ze de autoweg op. Tom Meeuws en Jinnih Beels (beiden sp.a) assisteren de rolstoelgebruikers. Maar Beels moet zich plots haasten naar de geblinddoekte Annick De Ridder (N-VA) om te zorgen dat ze niet tegen de grond smakt. Fons Duchateau en Bart De Wever (beiden N-VA) raken stuntelend met een blindenstok tot op de Grote Markt.

Het zag er ietwat leutig uit, zo’n test tot het einde van de straat. Maar voor blinden, rolstoelgebruikers en andere beperkingen is het dagelijkse kost. Het college ondertekende daarom een charter of kwaliteitstraject ‘naar een toegankelijkere gemeente’. “We kiezen resoluut voor een structurele aanpak. Dit doen we door bij de start van elk project goed na te denken over de toegankelijkheid voor iedereen”, las schepen van Gelijke Kansen Karim Bachar (sp.a) voor.

Dat zou niet alleen betrekking hebben op gebouwen en infrastructuur, maar ook producten en diensten. Kortom, alles wat de stad doet. Omdat het doel er een is dat over alle beleidsdomeinen moet worden bewerkstelligd, was ook zowat het hele college van burgemeester en schepenen aanwezig om het charter te ondertekenen. Daarmee sluit het meteen een samenwerking met expertisecentrum Inter, een organisatie die een kwaliteitssysteem ontwikkelde voor toegankelijkheid.

Nog heel wat werk

En er is nog werk aan de winkel, weet ook Michel Huybrechts, coördinator van Werkgroep Antwerpen Toegankelijk (WAT). “Bij heraanlegprojecten worden geen stenen meer aangelegd om blinden te leiden. Ik bedoel die tegels met evenwijdige ribbeltjes die als gidslijn dienen”, legt Huybrechts uit. “Voor slechtzienden is het dan weer lastig dat alles grijs is. Ze zien geen verschil meer tussen het voetpad, de banken, de vuilnisbakken, richels enzovoort. Kijk maar naar het Operaplein.”

“Voor een rolstoelgebruiker zijn alle oneffenheden lastig. Wat hoger is dan twee centimeter is moeilijk. Elke trap of trede is dus te veel”, zegt Huybrechts. “Openbare gebouwen moeten volledig vlakke toegangen hebben om toegankelijk te zijn, of er moet een rolstoellift staan.”