‘Popeye’, de vaste huurmoordenaar van Pablo Escobar, is dood: ‘Ik heb 300 mensen vermoord. Misschien wel meer’

Hij vermoordde naar eigen zeggen 300 mensen – “of misschien meer, ik hield de tel niet bij” – maar zelf stierf Jhon Jairo Velasquez donderdag op 57-jarige leeftijd vredig in zijn slaap. Velasquez, oftewel ‘Popeye’, was de vaste huurmoordenaar van Pablo Escobar en overleed in de gevangenis aan de gevolgen van maagkanker. De voorbije jaren werkte hij zich op tot YouTube-ster, met meer dan 1,2 miljoen volgers. De populaire Netflix-reeks ‘Narcos’ bevat delen van zijn levensverhaal en twee jaar geleden lanceerde de streamingsgigant zelfs een minireeks over ‘Popeye’ zelf: ‘Surviving Escobar’.

“Ik weet niet hoeveel mensen ik precies vermoord heb. Driehonderd denk ik, misschien een beetje meer. En dan zijn er ook nog zeker drieduizend moorden die ik niet zelf gepleegd heb, maar waar ik wel bij betrokken was. Op dat ‘niveau’ hou je de tel niet meer bij, hoor. Ik heb geen streepje getrokken bij elke moord die ik pleegde, dat is iets wat alleen psychopaten doen.”

Jhon Jairo Velasquez heeft nooit een geheim gemaakt van zijn dodelijke palmares. Als rechterhand en vaste huurmoordenaar van Pablo Escobar was het nu eenmaal zijn job om mensen te vermoorden.

Hij werd in 1962 geboren in het Colombiaanse dorpje Yarumal, als zoon van een koppel veehouders, en met strenge hand grootgebracht. Met zijn fietsje mocht hij het domein van de boerderij niet verlaten, met de buurjongens op straat spelen was al helemaal verboden. De jonge Jhon vond het vreselijk. “Vrijheid. Dat was alles waar ik naar verlangde.”

Alles veranderde toen de familie Velasquez begin jaren ‘70 naar Medellín verhuisde. De stad was toen al gehuld in een waas van geweld, en de 7-jarige Jhon keek met veel aandacht toe. “Op een dag werden er vlakbij ons huis zeven mensen op straat vermoord. De geur van bloed, van de dood: dat fascineerde me.”

“Ik begon me ook te bewapenen, met messen die ik meenam naar school. Op mijn 18de besloot ik om militair te worden, omdat ik zag dat die altijd zwaarbewapend over straat liepen.” Het was in de militaire school dat Jhon Jairo Velasquez zijn bijnaam kreeg: Popeye. Naar het tekenfilmfiguurtje, omwille van zijn zware, vooruitstekende kin. Een lichaamskenmerk waar Velasquez zo’n hartgrondige hekel aan had, dat hij zijn kin later met plastische chirurgie zou laten corrigeren.

Zijn militaire opleiding zou Velasquez nooit afmaken. Want op zijn 23ste werd hij door een vriendin meegenomen naar een feestje in het huis van drugsbaron Pablo Escobar, leider van het beruchte Medellínkartel. “Hij kwam naar me toe voor een babbeltje. Een babbeltje dat mijn leven zou veranderen. Want ik voelde meteen dat hij bijzonder was. Hoe hij praatte, hoe hij keek, hoe hij bewoog – alles deed hij met de natuurlijke flair van een leider. Hij had een enorme aantrekkingskracht. Ik weet dat hij een moordenaar, een terrorist, een drugsbaron en een ontvoerder was. Maar hij was vooral mijn vriend.”

Niet lang na dat feestje werd Popeye voor het eerst ingehuurd door Escobar. Als rechterhand en vaste huurmoordenaar werd een belangrijke pion voor het Medellínkartel. Zo vermoordde hij in 1989 de Colombiaanse presidentskandidaat Carlos Galán, omdat die openlijk de oorlog aan de drugskartels had verklaard. Datzelfde jaar probeerde hij om die reden ook de andere presidentskandidaat César Gaviria te vermoorden, door een bompakket te laten ontploffen op diens vliegtuig. Maar Gaviria besliste op het laatste nippertje om niet op het vliegtuig te stappen. De bom ging wel af, en de 110 mensen die op het vliegtuig zaten, kwamen om.

Als rechterhand van Pablo Escobar – een man die zo rijk was dat hij ooit voorstelde de volledige staatsschuld van Colombië af te betalen op voorwaarde dat de politie hem dan met rust zou laten – verdiende ook Popeye goed zijn boterham. “Ik ben op een bepaald moment zeer rijk geweest, ja”, gaf hij ooit toe in een interview. “Maar ik ben uiteindelijk alles weer verloren.”

Na de dood van Escobar in 1992 – de drugsbaron werd door de politie neergeschoten op een dak in Medellín – gaf ook Popeye zichzelf aan. Hij werd uiteindelijk voor slechts één van zijn meer dan 300 moorden veroordeeld: die op presidentskandidaat Carlos Galán. Hij werd veroordeeld tot 22 jaar cel en kwam in 2014 weer vrij.

Jhon Jairo Velasquez creëerde een nieuwe job voor zichzelf: marchanderen met zijn leven als huurmoordenaar. En dat lukte. Zijn YouTube-kanaal Popeye Arrepentido – wat zoveel betekent als 'Popeye heeft spijt’ – heeft meer dan 1,2 miljoen volgers en zijn filmpjes werden al meer dan 18 miljoen keer bekeken. Hij schreef ook twee bestsellers, waarvan Netflix er drie jaar geleden eentje verfilmde voor de minireeks ‘Surviving Escobar – Popeye the Assasin’. Dat alles maakte van Velasquez een ster in Colombië. Een Britse journaliste vertelde hoe ze enkele jaren geleden een interview met hem voortdurend moest onderbreken, omdat Velasquez om de haverklap werd aangeklampt door ‘fans’. “We hadden afgesproken aan het graf van Pablo Escobar en om de vijf minuten waren er wel mensen die bij ons kwamen zitten. Om mee te luisteren, om naar Popeye te kijken en om hem om een handtekening te vragen. Sommigen hadden niet eens een papiertje bij en vroegen een handtekening op een briefje van 2,000 pesos (ongeveer 50 cent, red.). Anderen wilden dan weer met hem op de foto. Ik herinner me dat hij een klein meisje een dikke knuffel gaf, tot grote vreugde van haar moeder.”

Dat de voormalige Narcos-hitman na de honderden moorden grote sier maakte als YouTube-ster, schoot bij velen ook in het verkeerde keelgat. “Maar wat hebben jullie het liefst?”, vroeg Velasquez enkele jaren geleden in een interview. “Een Popeye die geld verdient met zijn verhalen? Of een Popeye met een pistool, die cocaïne verdeelt, rijken kidnapt en autobommen laat afgaan? Trouwens: de reden dat de mensen zo zot van mij zijn, is niet omdat ik een moordenaar ben, hé. Ze zijn zo zot van mij omdat ik mijn leven gebeterd heb. In de gevangenis heb ik acht jaar lang therapie gevolgd bij een psychologe. Beetje bij beetje heb ik mijn manier van denken en handelen kunnen veranderen. Liefst van al zou ik lezingen willen geven in scholen, om ervoor te zorgen dat de jongeren van vandaag niet hetzelfde pad bewandelen als ik.”

Zo ver kwam het uiteindelijk nooit. In 2018 werd hij opnieuw opgesloten in de gevangenis, op verdenking van afpersing. Hij belandde in de zwaarbeveiligde gevangenis van Valledupar, waar hij donderdag overleed aan uitgezaaide maagkanker. Popeye werd 57 jaar.