Seks, drugs, geweld en grove taal: ziedaar de vier pijlers van de KNT-film. Want zo ging het tot nog toe: een film was ofwel geschikt voor iedereen, ofwel Kinderen niet toegelaten. Een systeem dat dateert van 1920, toen het medium film pas kwam piepen, en dat bijna honderd jaar later licht achterhaald is. De Nederlanders waren al geëvolueerd. Zij hebben het systeem van de Kijkwijzer. Films zijn ­geschikt voor iedereen, of vanaf zes, negen, twaalf of zestien jaar. Welke categorie het wordt, hangt af van de prominente aanwezigheid van de vier klassieke pijlers seks, drugs, geweld en schelden, plus discriminatie en angst.

Ouders beslissen

Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) voelde er wel wat voor om zo’n Kijkwijzer ook in ons land te introduceren, en nu heeft hij zijn collega’s van de Franstalige en de Duitstalige Gemeenschap daar ook van kunnen overtuigen. “Die gesprekken zijn goed verlopen en er is een akkoord, dat is het goede nieuws”, zegt Gatz. “Maar de precieze modaliteiten van het systeem moeten nog besproken worden en ook met de filmsector moeten we nog praktische afspraken maken. Met wat geluk is het een kwestie van maanden.”

Wat voor Gatz van belang is, is dat er een grotere verantwoordelijkheid bij de ouders komt te liggen. De filmdistributeurs bepalen aan de hand van een vragenlijst vanaf welke leeftijd een film kan, de ouders kunnen die classificatie dan als leidraad gebruiken. Wordt het Nederlandse systeem helemaal overgenomen – wat wel het plan is – dan heeft het leeftijdslabel een adviserende functie. Al blijft het voor bioscoopuitbaters verboden om kinderen jonger dan zestien naar +16-films te laten kijken.

Belerend vingertje

Bioscoopketen en filmdistributeur Kinepolis ziet het alvast zitten met de Kijkwijzer. “Wij zijn al langer vragende partij voor meer categorieën”, zegt woordvoerder Isabelle Couvreur. “Want in het verleden liep het weleens mis. Zo was Welp, een heftige Vlaamse horrorfilm, kinderen toegelaten, terwijl Black, de verfilming van een jeugdboek, KNT was. Met het nieuwe systeem zal dat gestroomlijnder gaan. Overigens is het een goed signaal dat ze stellen dat het vooral aan de ouders is om te kijken wat kan en wat niet.”

Dat vindt ook Anneke Blanckaert van de Gezinsbond. “We zijn heel tevreden dat het Nederlandse systeem eindelijk ook naar hier komt. Op die manier kan je ouders en kinderen gidsen in het beoordelen van films. Maatregelen waarop ouders zich kunnen baseren om hun eigen conclusies te trekken, zijn altijd beter dan met een belerend vingertje zeggen wat wel en niet mag.”