Alarm gaat af nu Trump zich ook met rechtspraak bemoeit

Woensdag eiste de Democratische oppositie een Senaatsonderzoek naar de politieke motivatie achter Barrs handelen. Trumps Republikeinse partijgenoten wimpelden dat af. Met het zelfgekozen vertrek van de aanklagers krijgt het onderzoek van Robert Mueller, die speurde naar contacten tussen het team van Donald Trump en Russen die hem wilden helpen tijdens de verkiezingen van 2016, een venijnig staartje. Of is het een lont in een kruitvat?

Barrs ministerie van Justitie floot dinsdag de aanklagers terug die een dag eerder een straf van 7 tot 9 jaar hadden geëist tegen Stone, al jaren een vriend van Trump. Stone had geprobeerd in de laatste fase van de verkiezingsrace contacten te leggen met WikiLeaks, om erachter te komen wanneer die website e-mails zou vrijgeven die schadelijk zouden kunnen zijn voor de Democraten. Toen hij verdachte werd in het onderzoek van Mueller loog hij over zijn rol (volgens de aanklagers om Trump te beschermen), en bedreigde hij getuigen die meer wisten. In november vorig jaar werd hij schuldig bevonden aan zeven aanklachten.

De strafeis maandag was conform de justitiële richtlijnen, schreven de aanklagers, van wie er twee in het team van Mueller hebben gezeten. “Onderzoek naar buitenlandse bemoeienis met de verkiezingen raakt aan onze nationale veiligheid en de betrouwbaarheid van onze democratische processen ... en dat is de achtergrond waartegen Stones misdaden - zijn obstructie, leugens en bedreiging van getuigen - moet worden gezien.” Was getekend: vijf openbaar aanklagers.

Maar dinsdag liet de top van het ministerie anoniem lekken dat het de eis “extreem, excessief en buiten alle proporties” vond. Die middag publiceerde het OM een nieuwe eis, met een nieuwe argumentatie. Omdat Stone al “op gevorderde leeftijd” is en zijn bedreiging van getuigen niet per se tot “fysieke kwetsuren” zou hebben geleid, oordeelde het OM dat een “veel lagere straf” gepast zou zijn. In het document wordt verder geen eis gespecificeerd. Was getekend: nog maar één aanklager. De vier anderen waren opgestapt, kennelijk uit protest. Een van hen nam helemaal ontslag.

Verlengstuk van het Witte Huis

Aan deze ongekende justitiële U-bocht, een zeldzame ingreep van een minister van Justitie, was een paar uur eerder een tweet van Trump voorafgegaan. Trump had die nacht zijn onvrede geuit over de strafeis tegen Stone. “Dit is een afschuwelijke en zeer oneerlijke situatie. (...) Kan deze mislukte rechtsgang niet toestaan!”

Of dat toeval was of niet: Barr zou nooit iets doen zonder instemming van de president. De regering, schreef hij jaren geleden in een memo, is een eenheid en de president staat aan het hoofd daarvan. Barr ziet zijn ministerie als verlengstuk van het Witte Huis. Woensdag complimenteerde Trump Barr met zijn ingrijpen.

Trump voelt zich, een week na zijn impeachment, de koning te rijk. Het is tijd voor vergelding en beloning: degenen die hem hebben dwarsgezeten moeten hun biezen pakken, wie zich heeft opgeofferd krijgt hulp.
Het laatste woord is aan de rechter, Amy Berman Jackson. Eerder heeft zij andere hoofdrolspelers uit het Mueller-onderzoek veroordeeld. Trump nam alvast een voorschot op haar uitspraak: “Is dit de rechter die Paul Manafort tot EENZAME OPSLUITING veroordeelde, iets dat Al Capone niet eens hoefde te doorstaan. Hoe behandelde ze Crooked Hillary Clinton? Ik vraag het maar!”

Kan Trump Stone niet gewoon gratie verlenen? Ja, maar Trump wil meer. Hij wil dat het Mueller-onderzoek in alle opzichten op niets uitloopt. Als Stone toch een hoge straf krijgt, wil hij kunnen wijzen op de nu verwaarloosbare strafeis - je kunt dan wachten op het woord ‘heksenjacht’.

Intussen bekijkt William Barr of er een onderzoek moet worden ingesteld naar de Democratische presidentskandidaat Joe Biden.