Het was sommige lezers niet ontgaan dat er de laatste tijd wat mank loopt in mijn "medische geschiedenis". Ik heb er al verschillende activiteiten door moeten missen. De actualiteit en het realisme liggen ver van de dagelijkse routine van pakweg twee maanden geleden. Ik lig geveld door pijn in bed, heb een abonnement bij de huisarts en in twee ziekenhuizen. Al betekenen die abonnementen niet meteen een voordeliger tarief. Links ben ik doof en ik ben uitgezet door het vocht. Dat laatste klinkt dan eerder weer zoals een deur die waterschade heeft en klemt, maar zo voelt het ook. Zeker als je letterlijk het idee hebt dat de wasmachine te heet gedraaid heeft en de mouwen van je shirt doorscheuren, wanneer je ze over de armen trekt. Vooral de helse pijnen zijn een dooddoener, ze voelen aan alsof ik uit mijn lichaam barst en alles gebroken is. Ze maken me een beetje moedeloos. Dus werd ik doorverwezen naar "het dorp in de stad": UZ Leuven. Nu weet ik niet hoe men dat "dorp" zelf ingevuld ziet, maar voor mij voelt het vooral aan als een fabriek. Waar elke vijf minuten een shiftwissel is en de massa bijgevolg beweegt. Er is ook altijd een groep die lunchpauze heeft, me dunkt, op elk uur van de dag zie ik er mensen eten in de cafetaria. Of ik nu om half negen of om drie uur passeer, de koffie vloeit er rijkelijk de sandwiches door het keelgat achterna. Eindeloze ritten heen en terug, drie dagen lang en dan breekt de officiële wachttijd op uitslagen aan. Want de afdeling "verwerking" van de fabriek werkt iets trager of is misschien wel onderbezet, wie weet? Elke dag honderden, duizenden nieuwe mensen, ontelbaar veel nationaliteiten die mekaar kruisen. En daar zit je dan, met je QR-code papiertje, dat je op elke afdeling moet scannen, telkens weer staat er een instructie op die aangeeft waar je moet zijn. Gelukkig was dat duidelijk: 'oranje straat, poort 3, verdiep 1'. Desondanks de instructies lopen talloze mensen verloren, één hoekje of verdiep te ver en je kon weer terug naar start. Volgens mij is dit fabriek op monopoly gebaseerd, helaas als je hier langs start of de bank komt, ontvang je geen geld. Integendeel dit spel spelen kost bijzonder veel geld. Telkens ben ik blij dat ik dan weer in mijn heimat ben, ik slaag een dikke zucht van opluchting als de deur openwaait en ik mijn viervoeters kan begroeten. Nog even doorbijten, nog een paar keer de juiste straat zoeken in de fabriek en wie weet race ik dan wel over de finishlijn!