Vergeten saffraankoekje Geelse Mop prompt erkend als Vlaams streekproduct

Peter Steurs staat er in Geel om bekend dat hij geregeld experimenteert met broden, gebak en koekjes, door er nieuwe ingrediënten of ongewone combinaties aan toe te voegen. Zijn koekje, dat hij sinds twee jaar onder de naam Geelse Moppen verkoopt, heeft nu van het Vlaamse Centrum voor Agro- en Visserijmarketing (Vlam) de erkenning als Vlaams traditioneel streekproduct gekregen. Traditioneel? Voor een koekje van twee jaar oud? Toch gaat er een brok lokale bakkershistorie aan vooraf.

“Oudere klanten spraken me jaren geleden in de winkel af en toe aan en zeiden me dat ze vroeger bij de bakkers Geelse Moppen konden krijgen, koekjes gemaakt van saffraan”, zegt Peter Steurs. “Ik had er zelf nog nooit van gehoord. Ik ben onmiddellijk in de geschiedkundige boeken over Geel gaan zoeken, maar vond er nergens een spoor van terug. Tot ik bij Willy Goossens met zijn Bakkerijmuseum in Ten Aard aanklopte. Deze voormalige bakker kende het wel en zei zelfs dat hij het recept ergens in een notitieboekje had liggen. Als ik later eens zou binnenspringen, zouden we er samen naar zoeken.”

Recept gestolen

Maar toen sloeg het noodlot toe: kort na de afspraak overleed Goossens heel onverwacht in maart 2014. Steurs legde zijn oor dan maar te luisteren bij collega-bakker Frans Van Opstal, die volgens Goossens om zijn Geelse Moppen bekend had gestaan. “Frans liet me weten dat hij de moppen inderdaad tussen 1975 en 1986 gebakken en verkocht had. Maar volgens hem was hij ermee gestopt en was zijn recept nadien door een ex-werknemer gestolen.”

De speurtocht leek even op een sisser uit te draaien, tot Willy Goossens’ weduwe Mariëtte en haar broer Leo Haeseldonckx zelf contact opnamen met Steurs: hij mocht gerust in Willy’s archieven komen zoeken. “We wisten dat het in een roodachtig notitieboekje moest staan. Toen ik samen met Leo ging snuisteren, had Leo het al heel snel gevonden. Er bleken maar drie handgeschreven recepten in te staan: dat van de Geelse Moppen, dat van de bekende moppen uit Scherpenheuvel, die totaal iets anders zijn dan de Geelse koekjes, en nog een recept van een Nederlandse variant”, zegt Steurs.

Precieze verhoudingen ongekend

Maar daarmee was de kous niet af. Het recept vermeldde wel de ingrediënten -bloem, eieren, boter, melk, suiker, bicarbonaat, water en saffraan-, maar niet de precieze verhoudingen. “Meer dan ‘een beetje van dit, een beetje van dat’ staat er niet. Maar wat is ‘een beetje’? Zo moet de saffraan een hele nacht trekken in de melk, al kreeg ik het maar niet goed op smaak. Tenzij ik er heel veel saffraan in deed. Maar dat zou het koekje peperduur maken. Ik heb dan Marc Leloup en Linda Van den Bulck van de Belgische Saffraan in Morkhoven (Herentals) gebeld, waar ik mijn saffraandraadjes haal. Zij wisten me te vertellen dat ik de melk lauw moest maken, zodat ze de smaak beter opneemt.”

Steurs herlanceerde de Geelse Moppen bij de heropening van het Bakkerijmuseum in april 2014. Sindsdien zijn ze te krijgen in zijn zaak in de Dr. Van De Perrestraat en bij Leonidas in Geel. “De jury die de controle voor het streekproduct uitvoert, had zelf in historische werken uit 1932 en 1938 een verwijzing naar de Geelse Moppen gevonden. Er is dus echt wel wat geschiedenis mee gemoeid. Een die veel verder teruggaat dan de periode waarin bakker Van Opstal ze bereidde. Mijn oudere klanten zeggen me dat mijn versie heel goed de Geelse Moppen uit hun herinnering benadert. ‘Het is echt de smaak van vroeger, al waren de Moppen toen wel wat kleiner’. Van de Vlam-jury heb ik wel nog de tip meegekregen om het recept nog verder te verfijnen”, zegt Peter Steurs.