‘Marona’: parel van een animatiefilm voor kinderen over een stervend hondje ★★★★☆

Wanneer het straathondje Marona sterft, denkt ze terug aan alle baasjes die ze heeft gekend. Met deze zware kost kopt de Roemeense regisseur Anca Damian haar verhaal binnen met een prachtige krijttekening van een hondje dat zoetjesaan in slaap valt en finaal door de wind wordt weggevaagd.

Een schattige puppy die meteen doodgaat, is geen evidente start voor een kinderfilm. Maar als het genre de afgelopen jaren iets heeft aangetoond, is het wel dat onze jongsten meer aankunnen dan we spontaan zouden denken. Denk maar aan de puike stopmotion Ma vie de courgette over een eenzaam negenjarig kind of de jeugdfilm Kapsalon Romy over dementie. Nee, voor de jeugd hoeft het niet altijd opgewekt te zijn. En geen wonder dat jeugdfilmfestival JEF en animatiefestival Anima uitgerekend deze Marona hebben uitgekozen als openingsfilm voor hun krokusprogrammatie.

Hond Zonder Naam

Let op: het is niet dat Marona louter kommer en kwel is. In haar terugblik op heerlijke herinneringen met een acrobaat, een bouwvakker en een klein meisje zijn het vooral positieve, warme, zelfs wollige gevoelens die komen bovendrijven. Neem nu het motto van het beestje: ‘Iedereen heeft recht op liefde en een lekker bot.’ Het zou zo op een bordje van Hond Zonder Naam kunnen staan.

Ook bij de start van haar eerdere film Crulic: The Path to Beyond in 2011 liet Damian haar hoofdpersonage, een Roemeense burger in een Poolse gevangenis, doodgaan. Alleen is het daar het begin van een tragische geschiedenis die vooral niet op een jong publiek mikt. Met Marona wil Damian net wel de harten van de allerkleinsten veroveren. 

En dat lukt op een bijzondere manier. Zo is de thematiek van deze film niet het riskantste om aan jonge kijkers voor te schotelen, wel de vorm. Marona is eclectisch allegaartje van bloedmooie visuele stijlen, die het bij momenten erg uitdagend maken voor een minder geconcentreerd publiek. Of net niet, wanneer een jonge kijker zich vrijwillig laat opslorpen door de kleurenpracht.

Daarvoor werden verschillende kunstenaars aangetrokken. Alle personages zijn bijvoorbeeld ontworpen door de in Parijs wonende Belgische illustrator Brecht Evens, een van ’s lands meest geprezen graphic novelists. In zijn vormgeving is zijn typische stijl te herkennen zoals in zijn boek Ergens waar je niet wil zijn of zijn stripmuur in de Antwerpse Kloosterstraat, met veel gebruik van felle kleuren en vaak contourloze menselijke figuren. Zij interageren dan met het zwarte hondje met witte vlekjes en een hartvormig neusje. Verder zijn het beeldende kunstenaars Gina Thorstensen en Sarah Mazzetti die instonden voor de kleurrijke decors. Hun werk zorgt voor een abstract soort diepte in de animatie.

Volgens de regisseur visualiseren ze de kroniek die ze vertelt. “Ik heb ook een achtergrond als beeldend kunstenaar, dus communicatie via beeldtaal is erg belangrijk”, zei Damian daarover aan Deadline. “De verschillende stijlen zijn ook erg verbonden met het feit dat de hond drie leeftijden doorloopt: jeugd, tienerjaren en volwassenheid. Elk tijdperk heeft zijn manier om de wereld te zien. Omdat honden meestal in het hier en nu leven, voel je zo meer de grenzen van wat de mens voelt.”

Het maakt van Marona een fantastische tocht door de straten van Parijs, in kleuren zoals u ze nooit eerder zag. En dat dus tegen de achtergrond van een in wezen dieptreurig, maar ook universeel verhaal. Een gewaagde, maar wonderlijke opener voor de krokusvakantie.

JEF Festival, 22/2 tot 1/3 in verschillende steden, jeffestival.be
Anima Festival, 21/2 tot 1/3 in Brussel, animafestival.be

Marona, vanaf 26/2 in de bioscoop