Evenepoel voelde zich “heel slecht” tijdens tijdrit die hij nochtans overtuigend won: “Herkenbaar gevoel”

In de eerste aflevering van de docureeks ‘Ik ben Remco’, beschikbaar voor digitale HLN-abonnees, wordt Remco Evenepoel gevolgd tijdens de Ronde van San Juan. Evenepoel won die Argentijnse rittenkoers, onder meer dankzij een sterke tijdrit. Onze 20-jarige landgenoot haspelde de 15,5 kilometer ruim een halve minuut sneller af dan de nummer twee, specialist Filippo Ganna. En toch voelde Evenepoel zich die dag allesbehalve goed, zo blijkt in ‘Ik ben Remco’.

Na zijn aankomst fluisterde Evenepoel, zichtbaar uitgeput, iets in het oor van ploegleider Davide Bramati. Onze journalist Merijn Castelyn vroeg de youngster achteraf wat hij daar te vertellen had. “Ik voelde me heel slecht tijdens de tijdrit”, aldus Evenepoel. “Maar blijkbaar, mijn vader heeft dat ook al gezegd, als je je slecht voelt tijdens een tijdrit en het gaat vooruit: dat is een goed teken. En het is blijkbaar de waarheid.”

“Elke goeie tijdrijder rijdt zijn tijdrit tegenwoordig op basis van een vermogensmeter. Ook Remco Evenepoel”, zegt inspanningsfysioloog Peter Hespel (KU Leuven). “De subjectieve perceptie is immers niet altijd een correcte weergave van de realiteit. Via objectieve parameters (zoals wattages) krijgen renners die wel. Op elk parcours waar hij een tijdrit rijdt, zal Evenepoel wel weten welke versnelling en welk vermogen hij op elke plaats moet kunnen trappen om bij de beteren - en zoniet de besten - te zijn. Op basis van dergelijke parameters wordt gekoerst. Op die manier zal Evenepoel hebben kunnen inschatten dat hij niet z’n beste dag had.

Evenepoel zal dus niet zomaar stellen dat hij niet top was. “Een tijdrit is lastig in het hoofd van elke renner. Je vecht tegen jezelf en de ene renner vindt dat al wat leuker dan de andere. Maar het is niet omdat een renner zich in de eerste twee kilometer van een tijdrit slecht voelt, dat hij op het einde niet met een supergevoel zou kunnen rondrijden.” Ook bijvoorbeeld marathonlopers gebruiken objectieve parameters. Zo zal Eliud Kipchoge zich beroepen op een hartslagmeter of een GPS-uurwerk dat zijn snelheid aangeeft om vorm van de dag in te schatten. 

Jurgen Van den Broeck begrijpt Evenepoel. Van den Broeck was zelf Belgisch kampioen tegen de klok in 2015 en bij de junioren pakte hij in 2001 zelfs de regenboogtrui. “In een slopende discipline als het tijdrijden zijn écht goede dagen sowieso schaars”, zegt Jurgen Van den Broeck. “In een carrière zijn ze ongeveer op een hand te tellen. Tijdrijden doet áltijd verschrikkelijk veel pijn en als je dan geen topdag hebt, dan voel je dat meteen.”

“’t Is me regelmatig overkomen dat ik dacht dat ik geen geweldige benen had en dat ik eigenlijk niet tevreden was over mijn tijdrit. Maar het resultaat was dan eigenlijk wel verbazend goed. Anderen kunnen nog minder zijn dan jij, natuurlijk. Soms was ik echt wel verrast toen ik over de aankomst reed. En uiteraard is een ‘slechte dag’ voor Remco Evenepoel nog iets anders dan een ‘slechte dag’ voor veel andere renners. Bovendien heeft hij ook nog niet zo heel veel tijdritten gereden. Hoe meer hij er zal rijden, hoe beter hij uiteraard zal kunnen aanvoelen tot wat hij in staat moet zijn.”

Volgens Van den Broeck zal dat alleszins heel veel zijn. “Hij is een fenomeen, ik kijk er vol verbazing naar. Of hij de volgende Belg op het podium van de Tour kan worden? Zeker wel, maar laat ons rustig blijven en hem de tijd geven om zijn weg te zoeken. Dat komt het wel goed, zéker ook met die tijdritten.”

De volledige eerste aflevering van ‘Ik ben Remco’ kunt u HIER bekijken (HLN+)!