Tim Smeers verscheen aan de start van het leven met een aantal serieuze beperkingen. Dankzij zijn ouders Jules en Sandra, zijn oom en tante Willy en Marleen en de vriendenkring die hij maakte, bouwde Tim echter een leven uit waar anderen zelfs jaloers op konden zijn. Op het scherp van de snee, op de rand en af en toe er over. Tim heeft van zijn vijfendertig levensjaren een verhaal gemaakt, waar je een boek over kan schrijven.Hij was mede-basislegger van Blue Army On Wheels, de rolstoelsupportersclub van KRC Genk en beleefde met zijn vrienden en begeleiders veel topmomenten met zijn mooie club. Op de jaarlijkse barbecue van de supportersclub zag je hem altijd bezig. Zijn laatste wens is overigens dat diegenen die een afscheidscadeautje in gedachten hadden, uitgenodigd worden om dit bedrag te schenken aan Blue Army. De KRC-supporters eerden hem tijdens de wedstrijd tegen Standard met een tifo.

Voor Tim was het een grote ontgoocheling dat hij in laatste instantie niet mee kon naar Valencia waar KRC voor de Champions League speelde. Hij zou dat een paar jaar later goedmaken door met enkele van zijn petekinderen naar deze mooie en rolstoelvriendelijke Spaanse stad te trekken.Tim was één met zijn elektrische rolstoel. Je zag hem vaak in weer en wind onderweg in de Hengelhoefstraat, in Oud-Winterslag, maar ook in gans Genk. Met de nationale elektrische rolstoelhockeyploeg waar hij deel van uitmaakte, speelde hij tal van tornooien in binnen- en buitenland. Tim was van geen kleintje vervaard en het ging er soms heftig aan toe. In 2012 werd België in Finland vice-Europees kampioen. Zijn vrienden streamden de wedstrijden zodat ook het thuisfront kon meegenieten.

Tim was ook een muziekfan en trouw bezoeker aan Pukkelpop waar hij talloze keren met zijn vrienden naar toe trok. Op 18 augustus 2011 vochten zij samen met hem en zijn tweehonderd kilo wegende rolstoel voor hun leven tijdens de memorabele Pukkelpopstorm waar ze gelukkig heelhuids uit kwamen.

De laatste tijd verbleef Tim in een woonzorgcentrum, waar hij vaak bezoek kreeg van zijn vrienden, maar op feestjes was hij er nog altijd graag bij. 'Als je iets wil doen, doe het dan' was zijn leuze en zo is en blijft Tim een lichtend voorbeeld, iemand met bijna volledige fysieke beperkingen die toch met een groot hart een geweldig leven uitbouwde en er met volle teugen van genoot, met veel dank aan degenen die hem al die jaren begeleidden. Tim haalde alles uit het leven wat mogelijk was, een stevige vingerwijzing voor velen die bij de minste tegenslag in een hoekje gaan zitten treuren. 'Kop op, er is méér in jou', zegt Tim vanuit zijn nieuwe stek.