LEES OOK.Nederlandse Annemarie Worst wint Sluitingsprijs Oostmalle na een korte solo

De Internationale Sluitingsprijs in Oostmalle maakt intussen al enkele jaren geen deel meer uit van een klassement, maar als laatste grote cross van het jaar is het er toch één die bekendheid geniet. Een ding stond vooraf vast: er zou een andere winnaar komen dan vorig jaar, want toen won Kevin Pauwels in Oostmalle de laatste cross uit zijn veldritcarrière. Toon Aerts (Telenet Baloise Lions) had er alvast zin in: de winnaar van de Wereldbeker dook als eerste het veld in en plaatste in de tweede ronde al een snedige aanval. Eli Iserbyt en co moesten alle zeilen bijzetten om te volgen.

Duo van Pauwels Sauzen-Bingoal dicht het gat

Nadat Iserbyt zich in het zand vastreed, kreeg Aerts enkele seconden cadeau. Een lange solo leek in de maak, maar niets was minder waar. Belgisch kampioen Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout, ploegmaats bij Pauwels Sauzen-Bingoal, reden in de zesde van negen rondes samen het gat naar Aerts dicht. Vanthourenhout probeerde het een ronde later zelf en verzamelde een voorsprong van zo’n tien seconden, maar vervolgens wachtte hij op Aerts. Ook Sweeck kwam weer aansluiten.

Bij het ingaan van de slotronde zaten Aerts, Sweeck en Vanthourenhout nog steeds samen. Het was de Belgische kampioen die in de slotronde het eerste bommetje gooide, en dat bleek meteen ook de juiste aanval. Sweeck reed weg van zijn twee kompanen en bleef voorop tot de finish. Aerts kwam in de eindsprint nog tot op enkele seconden, maar Sweeck kon toen al uitbollen. Vanthourenhout finishte als derde.

“Wou iets terugdoen voor Vanthourenhout”

Voor Laurens Sweeck was het zijn zesde zege van het jaar. Vorige week zegevierde de man uit Schriek nog in Middelkerke, waar hij zich ook tot eindwinnaar van de Superprestige kroonde. Met ook nog een Belgische titel is dit het meest vruchtbare seizoen van zijn carrière geweest.

“Ik schoot uit mijn pedaal bij de start”, stak Sweeck na de cross van wal. “Ik kon me nog redelijk handhaven qua posities, maar zat helemaal ingesloten waardoor ik toch wegzakte. Het was van dan af spurten om weer naar voor te geraken. Gelukkig ging het vooraan niet echt snel en kon ik weer mijn plaatsje opeisen. Ik mocht niet twijfelen en ben dan met Michael Vanthourenhout in het wiel naar Toon Aerts gereden.”

De voorsprong van Toon Aerts bedroeg op een gegeven moment zowat een halve minuut. “Het werd dan tijd om iets te ondernemen”, ging Sweeck verder. “Veel meer voorsprong mocht Aerts niet meer krijgen. Het was jammer dat ik Michael Vanthourenhout vandaag niet aan de zege heb kunnen helpen. Eigenlijk reden we met die optiek al enkele crossen rond, maar het heeft weer niet mogen zijn. Gisteren in Leuven sloeg het helemaal tegen want toen waren Eli Iserbyt en ikzelf al na de eerste bocht uitgeteld. En vandaag ging het opnieuw niet. Jammer, maar we houden het in gedachte voor volgend seizoen.”

Aerts: “Inspanning van gisteren niet verteerd”

Aerts mikte na zijn zege in Leuven zaterdag opnieuw op de hoogste podiumplek, maar winst zat er niet in. “Laurens Sweeck stond naast mij aan de start van de wedstrijd”, begon Aerts achteraf zijn uitleg. “Ik zag dat hij uit zijn klikpedaal schoot en wist dat hij hierdoor zou teruggeslagen worden. Ik legde meteen een goed en stevig tempo op, maar dat bleek niet voldoende te zijn want Laurens Sweeck was vrij snel terug. De aanval was vandaag de beste verdediging dus ging ik versnellen. Ik maakte echt wel geen goede dag door. Spijtig genoeg zat de cross van Leuven mij nog net iets te veel in de benen. Laurens Sweeck pakte uit met een schitterende slotronde en kon hierdoor winnen.”

Zaterdag had Toon Aerts nog een ploegmakker mee vooraan, zondag moest hij zelf het ploegenspel ondergaan. “Dat is inderdaad niet simpel crossen, maar dat maakt nu eenmaal deel uit van het veldrijden. Ik heb vier zeges behaald dit seizoen. Uit 32 crossen stond ik 23 keer op het podium. Daar ben ik best tevreden mee. Tegen het einde van volgende week ga ik skiën, maar eerst gaan we woensdag nog eens langs in Waregem.”