Waarom springkastelen voor volwassenen in de lift zitten: ‘Het kind in ons gaat nooit weg’

Het is niet omdat u de 18 gepasseerd bent dat u nog maar op één manier van de grond kunt komen. Vanavond kunt u naar het springkastelenfestival van de gemeenten Steenokkerzeel en Kampenhout gaan, mocht het tenminste niet hopeloos uitverkocht zijn.

Jelle Mombaerts, schepen van Jeugd (Klaver-N-VA), zegt dat Steenokkerzeel vorig jaar voor de eerste keer het ‘grootste springkasteel van het land’ naar de gemeente heeft gehaald: “De kinderen waren toen zo ongelofelijk enthousiast dat veel volwassenen hunkerend naar ons kwamen: ‘Zeg, wij zouden daar ook eens willen op springen hoor.’ En wie zijn wij om onze inwoners dat te onthouden?”

Dit jaar is het springpaleis er weer. Overdag voor de kinderen, ’s avonds gaan 210 volwassenen er zich uitleven. Inwoners betalen 3 euro, niet-inwoners het dubbele. Voor de bengels moeten een oppas geregeld worden, want zij zijn dan niet toegelaten. “Geen idee waarom het zo populair is”, zegt Mombaerts. “Uit nostalgie misschien? Om ons weer kinds te voelen? Wat het ook is, mij ga je eveneens zien springen.”

De schepen is niet de enige 18-plusser die een springkasteel wel kan appreciëren. In het Gentse shopping- en bedrijvencentrum DOK Noord is twee weken geleden JumpSky geopend, een opblaasbaar park van 2.000 vierkante meter groot. Volgens de uitbaters een “uniek concept in België en Europa”. Voor één uur springen betaalt u 12,50 euro. JumpSky richt zich op alle leeftijden: hoofdzakelijk kinderen, maar met openingsuren tot tien uur ’s avonds en businessarrangementen zoals teambuildings mikken de eigenaars ook op volwassenen.

Het kind in ons

En die vinden gretig hun weg naar het geel-zwarte opblaaspark, zo hebben we op een regenachtige donderdagavond gemerkt. Na een lange werkdag staan communicatieverantwoordelijke Gianni Platti (23) uit Oudenaarde en zijn vriendin Jolien H. (25) hier in schuim en zweet rond te huppelen. “We wilden de boel al eens inspecteren. Binnenkort komen we hier met het werk. Wat ik ervan vind? Plezant, maar vermoeiend, niet normaal. Als kind was dat precies toch niet zo lastig.”

Fadila Bouyahyaoui (41) uit Gent dartelt hier met haar zus en de kinderen rond op de luchtkussens. Voor hen de ideale ontspanning om de uitgeregende krokusvakantie toch wat op te leuken. “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen”, zegt Bouyahyaoui. “En als veertiger hier staan rondspringen is er wel zo eentje. Of ik mijn kindertijd hier opnieuw beleef? Goh, ik denk eerder dat het kind in je nooit echt weggaat.” En hup, twee seconden later staat ze weer met haar kroost te stuiteren.

Volwassenen worden staat in onze cultuur gelijk met het verleren van spelen, maar dat slaat eigenlijk nergens op, zegt Marc Van den Bossche, hoogleraar cultuurfilosofie aan de VUB. Integendeel, volgens de filosoof is het tegen onze natuur: “We worden altijd opgevoed met de idee dat we rationele wezens zijn en hoe ouder we worden, hoe ‘serieuzer’ we zogezegd ook worden. Maar dat klopt niet. Niet vanuit de filosofie, maar evenmin vanuit het perspectief van de evolutie- en neuropsychologie. We zijn allemaal mensen die een continuïteit van emotie tot ratio in ons dragen. Dat ernstige, dat rationele is er, zeker, maar dat emotionele, dat uitgelatene, die hunker naar joligheid en ja, misschien ook naar springkastelen, gaat nooit weg. Het kind in ons gaat inderdaad nooit weg.”

Oerdriften

Volgens trendwatcher Herman Konings is de volwassen consument steeds meer te verleiden – lees: bereid te betalen – om dit ‘kinderlijk gedrag’ te vertonen. “We leven in angstige, onzekere, twijfelachtige tijden”, zegt Konings. “Mensen, veelal jonger dan vijftig, hebben depressies, angststoornissen, burn-outs. Ze denken: ik wil eventjes weg uit de drukte van het werk, van telkens weer te moeten presteren. En de beste manier om dat te doen is door onze oerdriften aan te spreken. Dat kan door eens goed te gaan eten of zuipen, of door, ik zeg maar iets, te mountainbiken. Daarvoor heb je natuurlijk wel een goede conditie nodig. Heb je die niet en wil je toch eens alles loslaten, dan ga je misschien wel afspreken om zot te doen op een springkasteel.”

Nu, in JumpSky zien we heel wat mensen hijgend en puffend rondspringen, maar we zien er ook die nog net niet olympisch gymnaste Nina Derwael naar huis zouden turnen. De salto’s en flikflaks van Nederlander Jaimey Verhelst (22) zijn behoorlijk indrukwekkend. Verhelst is speciaal uit Terneuzen naar hier gekomen om met vrienden wat acrobatentoeren uit te halen. “Ik zag het park passeren op sociale media en ik dacht: nee, leuk! Ik denk dat er geen plezantere manier is om aan je conditie te werken, je hersenpan leeg te maken ook.”

Konings: “De hoofden van veel mensen zitten vol, stampvol. En wat kunnen ze doen? Naar een mental coach stappen, ja. Of een van de 3.600 apps downloaden die zogezegd rust brengen, zoals het populaire Headspace. Maar misschien nog het doeltreffendst is gewoon eens een avond het kind in je los te laten, iets wat veel psychologen een goede zaak vinden. Losgaan op een springkasteel met wat vrienden om je kopzorgen het hoofd te bieden: dat is heel erg 2020.”