Yves Lampaert blij met sterke benen, maar ontgoocheld met tweede plaats: “Had ‘beirekoers’ van Declercq graag verzilverd”

Logische eerste vraag aan een renner die net tweede is geworden in de Omloop? Of hij ontgoocheld is, natuurlijk. “Ja, toch wel”, moest Yves Lampaert bekennen. “Ik vind het vooral jammer na al het werk dat Tim (Declercq, red.) voor me heeft gedaan. Die kerel heeft een ‘machtig machtige beirekoers’ gereden. Dan wil je ’t graag afwerken, hé. Ik denk dat Jasper (Stuyven, red.) en ik elkaar waard waren. Niet alleen op de Muur, waar we man-tegen-man verschrikkelijk hard naar boven reden. Maar ook op de Bosberg. Ook daar deden we elkaar pijn. We hoopten dat Kragh Andersen er daar zou afschieten. Op de Muur lukte dat even, maar op de Bosberg bleef hij in het spoor.”

Waarna Lampaert met de Deen en één van zijn beste vrienden naar de streep trok en… voor een ongelooflijk dilemma stond: hoe klop ik Stuyven in een ‘sprint-à-deux’? “Tactisch moeilijk, natuurlijk. Ik probeerde het op twee kilometer van de finish, binnenkant bocht. Ik hoopte dat hij even naar Sören zou kijken, maar dat deed hij niet. Jasper zei me dat ook hij op dat moment klaar zat om te demarreren. Dus counterde hij me meteen. Ik ging ‘all in’. Daar heb ik mijn cartouche voor de sprint verschoten.” 

“’t Is niet dat ik bang van hem was in de sprint, ik heb Jasper al wel eens geklopt. In de Ronde van Duitsland, bij”voorbeeld. Maar na zo’n zware koers is het moeilijk te voorspellen wie er zal winnen. Dan komt het aan op frisheid. En hangt het af van kleine details. Ik denk dat ik goed gereden heb en niet veel verkeerd heb gedaan. Enkel in de spurt, op tweehonderd meter van de streep, liet ik mezelf een beetje insluiten. Dat was misschien mijn grootste fout van de dag. Het was hoe dan ook een dubbeltje op zijn kant. Jasper was uiteindelijk iets beter.”

Mooie kopgroep trouwens, die zich in schuifjes vormde op 70 kilometer van het einde en waarin Lampaert de basis legden voor hun één-tweetje op het podium. “We buitten een moment van vertwijfeling uit in de uitgedunde groep. Het duurde wel even voor we elkaar vonden, tot na de Valkenberg. Maar toen kwam iedereen tot het besef dat, als we met een minuut voorsprong de Wolvenberg konden bereiken, onze vlucht tot in Ninove zou reiken. En zo gebeurde het ook. Ik schrok wel dat Trentin moest passen op de Muur. Hij bood wel nog lang tegenwerk.” Lampaert mikt ook morgen, in Kuurne-Brussel-Kuurne, op een sterke koers. “Ik heb er mijn gedachten op gezet.” Volgende week zondag start hij, als corona het toestaat, in Parijs-Nice.