Philippe Gilbert haalt maximum (8ste) uit anonieme, ingewikkelde koers: “Ik plooi een beetje, maar breek nooit”

Zwartgeblakerd en met rood doorlopen ogen keek hij ons aan in de Onderwijslaan. Even wist hij het niet. “Wie heeft er precies gewonnen? Ha, Jasper Stuyven. D’accord. En waar ben ik ergens geëindigd? Top tien of wat?” Achtste, zowaar. Best knap nog na een lange, zware inhaalrace. Hoe meer de wedstrijd vorderde, hoe beter Gilbert werd. “De leeftijd, zeker? Ik denk dat je me stilaan een diesel mag noemen. Ik plooi misschien wel een beetje, maar breek nooit helemaal.” 

“Op een bepaald moment zat ik echt ver. Meer dan twee minuten achter de grote groep, schat ik. Op de Valkenberg voelde ik me nog goed en ben ik zelf versneld, omdat de rest niet echt meer gemotiveerd leek. Teuns sloot aan en nadien nog een tiental andere renners. Ca a bien tourné, we draaiden goed rond. Toen we de volgwagens voor ons uit zagen rijden, wist ik dat we terug zouden komen. Un bon signe. Op zich wel een goed teken. (lacht) Ik heb er een uitstekende training van gemaakt.”

Toch bevestigde de Omloop wat Gilbert zelf had voorspeld: dat hij nog niet over zijn topvorm beschikt en dus niet voor de zege in aanmerking kwam. “J’étais là, sans être vraiment là. Ik was er, zonder er echt te zijn. Het was… ingewikkeld. Toen het begon te regenen en de temperatuur een flinke duik nam, kreeg ik het serieus koud. Mijn handen bevroren, ik kon amper nog schakelen. Het kostte me twee uur om opnieuw een beetje op te warmen. Nadien ging het beter. Maar ik reed ook de hele dag lang zonder radiocommunicatie, wist nooit wat er gebeurde.” 

“Hoeveel renners vooraan reden? Hoe groot hun voorsprong was? Ik had er het raden naar. Uiteindelijk bleken sterke ploegen in de kopgroep vertegenwoordigd en kon je je de vraag stellen wie er nog zou rijden. Zelf heb ik me beperkt tot volgen. Gentillement, braafjes. Ik onderging de koers. Zoals ik vooraf zei: het is nog vroeg op het seizoen, mijn beste conditie is er nog niet. Beter dan dit had ik dan ook niet verwacht. Ik ben blij, al bij al. Al was het maar omdat dit een méér dan geslaagde eerste materiaaltest was op de kasseien.”

Volgende opdracht voor Gilbert: de Strade Bianche. Als de Italiaanse eendagskoers volgende week zaterdag niet wordt afgelast omwille van het sluimerende coronavirus, tenminste. “Dinsdag is er een vergadering van alle betrokken partijen: UCI, organisatoren, rennersvakbond CPA… Dan zullen we het weten. Le Samyn, dinsdag, rijd ik zeker niet. Ik wacht gewoon af. Worden de Strade Bianche en Tirreno-Adriatico geschrapt, dan start ik in Parijs-Nice. Daar sta ik nu bij de reserven.”