Weer prijs voor Deceuninck-Quick.Step in Kuurne, één jaar na Jungels brommert Asgreen nu naar winst in de Ezelsgemeente

Tien jaar geleden Bobbie Traksel in hondenweer. Geen koers in 2013 door sneeuw en ijzel. Twee jaar terug Dylan Groenewegen na een sprint in de vrieskou. Kuurne-Brussel-Kuurne heeft de naam een slecht-weer-koers te zijn, maar anno 2020 viel het wel mee. Geen regen of andere neerslag, wel veel wind. Storm Jorge moest toch een beetje z’n naam waar maken.

Verder ook een parcourswijzing. Het koppel Oude Kwaremont-Kluisberg werd ingeschoven op een dikke vijftig kilometer van de streep. Daarna een andere finale richting Kuurne. Geen Varent meer, wel smalle wegen in de Kortrijkse rand. Ook het aantal plaatselijke rondjes werd gereduceerd van twee naar één. De organisatie hoopte daarmee de koers een nieuw elan te geven.

Maar die hoop kwam aanvankelijk niet uit. De heuvelzone baarde een muis. Er was een val van Lampaert, maar de tweede van gisteren kon zonder problemen verder. Het grootste wapenfeit was een bedenkelijke actie van Gianni Moscon. De Italiaan slingerde bij een val in het peloton een fiets naar het hoofd van Jens Debusschere en werd prompt uit koers genomen. Sommigen leren het nooit.

In de aanloop naar de Oude Kwaremont dan toch actie. CCC trok door voor Van Avermaet. Ook Vanmarcke en Keukeleire hadden een plannetje in gedachten. Het was Trentin die de forcing voerde, maar heel veel afscheiding kwam er niet. Het was uitgerekend na de laatste helling van de dag dat er een eerste kloof van betekenis kwam. Een groepje met Kristoff, Van Avermaet, Stuyven, Colbrelli en Merlier scheurde zich los.

Deceuninck-Quick.Step had zich voor één keer laten ringeloren, maar dat zette de voorjaarsploeg bij uitstek snel weer recht. Stuyven en Van Avermaet probeerden nog iets, maar alles kwam weer samen. Ondertussen reden vier van de vijf vroege vluchters nog altijd vooraan. Al zagen zij het peloton in hun achteruitkijkspiegels wel akelig groot worden.

Waar de ploeg van Lefevere even in het defensief zat, draaide Asgreen de rollen op 25 kilometer van de meet meteen weer om. De Deen peerde in één ruk naar de kop van de koers. Vallée en Jans plooiden zich dubbel om het wiel te houden, maar dat bleek niet zo simpel. Asgreen vroeg niet eens om over te nemen. Jans schoot in een kramp, even later was het ook voor Vallée te veel.

Het had iets weg van Bob Jungels vorig jaar, de manier waarop Asgreen rondbrommerde op het plaatselijk rondje. De Deen legde met nog negen kilometer te gaan de handen losjes over zijn stuur. Ondanks de parcourswijzing was het dus toch weer een dubbeltje op zijn kant. Of er zou iemand alleen aankomen, of er zou gesprint worden om de bloemen in de Ezelsgemeente.

In het peloton sloop de twijfel erin. Asgreen reed in het zicht, maar niemand slaagde er in om het laatste gaatje dicht te rijden. Benoot probeerde het voor Team Sunweb en sprintkopman Cees Bol, Deceuninck-Quick.Step probeerde op een professionele manier voor stoorzender te spelen. Asgreen kwam met zes tellen bonus onder de vod door. Zou het? 

Jawel, de Deen weerstond met de wind op kop in de Vanackerestraat. Het peloton kwam te laat en dus mocht Deceuninck-Quick.Step één jaar na Jungels weer vieren in Kuurne. Gisteren waren ze er met Lampaert ook al akelig dicht bij. Voor Asgreen is het de eerste grote overwinning uit zijn carrière, vorig jaar werd hij tweede in de Ronde van Vlaanderen en pakte hij zilver op het EK tijdrijden.