Laura uit ‘Blind Getrouwd’ biecht op: “Meteen lepeltje-lepeltje geslapen. Dat was al keilang geleden”

Bij Nick en Christophe, het eerste homokoppel in ‘Blind Getrouwd’, bleven we als supporter en fan een beetje op onze honger zitten. Onze vrienden zijn in een soort droomvilla terecht gekomen en hebben zichtbaar nog geen tijd gehad om veel aan hun huwelijk te werken. Dat de twee nog op verschillende snelheid in hun prille relatie zitten, werd wel duidelijk in deze aflevering. Bij de verdeling der ‘schuiven’ (de kasten dus) vroeg Christophe aan Nick schijnbaar onschuldig of hij zich graag bukt. En kwam het antwoord dat je die vraag toch niet stelt. “We kennen elkaar nog maar pas”, maakte Nick duidelijk. Toch blijven ze week na week voor het verschil zorgen in deze reeks van ‘Blind Getrouwd’. Dankzij hen wordt er wel wat afgelachen. Of er ook ernstig wordt gepraat weten we nog niet. Of hebben we nog niet te zien gekregen.

Het ging wel weer ontzettend snel in deze aflevering van ‘Blind Getrouwd’. Bij de start werden er nog tranen geplengd toen de papa van Winnie, die kanker heeft, zijn dochter naar de trouwzaal begeleidde. Een uur of wat later lag diezelfde Winnie met haar kersverse man Jonah aan een zalig zwembad ergens in Kenia kusjes te geven. Da’s ‘Blind Getrouwd’ op zijn best.

De makers van het programma hebben ook lessen getrokken uit het verleden. Vorig jaar werden de pasgehuwde koppels nog op een soort strafkamp gestuurd, wat dan als huwelijksreis werd omschreven. Zuiderse bestemmelingen die in het late najaar even doods bleken als een doorsnee Vlaams dorp na tien uur ’s avonds, en waar het ontbijt op een twee-pitsvuurtje moest gemaakt worden. Idyllisch was anders. Niet zo dit jaar. Seksuolotte kwam hoogst persoonlijk melden dat Mexico (Nick en Christophe), Thailand (Tati en Lothar), Kenia (Winnie en Jonah) en Bali (Laura en Sonny) als stoei-landen waren uitgekozen. En dat het de bedoeling was dat via een resem leuke en spannende activiteiten een aantal liefdes- en bindingshormonen zouden gestimuleerd worden. Een goeie keuze, denken we. Bij zowel Lothar en Tati als bij Laura en Sonny merkten we immers dat het vreugdevuurtje bij de eerste kennismaking enkel nog door stro werd gevoed. Werk aan de winkel, zoveel is duidelijk. En dan kan een adembenemende zonsondergang misschien wel wonderen doen. Als Lothar niet te snel in slaap valt tenminste…

Wij lichten de koppels afzonderlijk ook nog eens door.

Niet op tv: “Word jij snel reisziek ofzo?”

Het eerste gehuwde homokoppel van ‘Blind Getrouwd’ gleed een beetje onopvallend door deze derde aflevering. Van dat heerlijk spontane van hun eerste ontmoeting in Gent is amper een dun laagje afgesleten. Ze blijven overal en permanent gibberen, lachen, gieren. Alleen lijkt er voor het overige niet veel evolutie. Of wachten de makers van het programma om het de kijker te tonen. Dat Nick behoedzamer is dan Christophe, wat diepgravender is, wat doordachter te werk gaat, is inmiddels wél duidelijk. “Er gaat gewerkt moeten worden aan onze relatie”, aldus Nick. “Ik word niet verliefd door samen aan een zwembad te liggen." Da’s eerlijk en oprecht. Christophe blijft de flapuit van de twee. Zo bekent hij dat hij een vlaggenfetish heeft en in Mexico, waar ze in Cancun in een droomvilla terecht kwamen, op zoek zal gaan naar de grootste Mexicaanse vlag. Nick trok grote ogen… en genoot samen met zijn huwelijkspartner van een bubbelbad.

Slaagkansen: van 65 naar 55 procent

Eén ding is zeker: Sonny en Laura hebben hun eerste huwelijksnacht slecht geslapen. Dat maakten ze immers zelf bekend. “Keislecht” geslapen zelfs. Al gaf Laura wel toe dat ze “natuurlijk lepeltje-lepeltje” had gelegen. “Het was keilang geleden dat ik nog eens kon lepelen”, biechtte ze op. Sonny aanhoorde het met een grijns.

Voor het overige ook hier weinig tot geen zwaarwichtige uitspraken of evoluties. De twee mochten naar het idyllische Bali op huwelijksreis. ’t Is eens wat anders dan Malaga, Nice of Valencia. Al trokken we wel even de wenkbrauwen op toen Laura een stekelige opmerking gaf terwijl ze polste of Sonny zijn identiteitskaart bij had. “Ik vertrek wel op reis, hé. Eventueel zonder u…” Excuus Laura, het betrof hier wel een huwelijksreis, hé. Naar een droombestemming als pasgehuwd koppel…

Slaagkansen: van 70 naar 50 procent

Het is vertederend, ontroerend, mooi, soms naïef ontwapenend, om te volgen hoe de schijnbaar tattooloze site-manager bij Janssens Pharmaceutica en haar kersverse eveneens tattooloze IT consultant Jonah, hun “blinde huwelijk” alle kansen ter wereld willen gunnen. “Match made in heaven” is een uitdrukking die voor hen is uitgevonden, zo lijkt het wel. Open geest, de wetenschap vertrouwend, de hormonen alle kansen gevend. Het mooiste plaatje ook van alle duo’s. Het koppel, waar je vanaf seconde één alleen maar kan voor supporteren, benadert hun ‘experiment’, hun huwelijk, ook rationeel. Van bij de eerste kus die echt niet goed lukte, net voor het ja-woord, gunde je als kijker die twee tortelduifjes hun grote geluk. Wegens heel gewoon, heel normaal, heel juist ook.

“Mijn plan is om gewoon te zijn. Je kan niet altijd de beste versie van jezelf zijn”, maakte Winnie duidelijk. Voordien had ze bekend dat ze een fake teint op had, fake wimpers aan had en extra haar had laten inweven. “De rest is écht”, klonk het lief. Jonah vond het allemaal prima. Gaf kusjes, knuffels en stelde vast: “Geen blad voor de mond nemen. Gewoon zeggen hoe het is. Dat verbindt ons.” Niet toevallig dat Victor, de man die vorig jaar samen moest knokken met Line , nu zijn maatje Jonah inschreef voor ‘Blind Getrouwd’. Met zo’n voorbeeld moet dat lukken voor Winnie en Jonah.

Slaagkansen: 80 procent

Hoe schril kan het contrast zijn tussen het enthousiasme van Winnie en Jonah en het stroeve, geforceerde en stille samenzijn van Tati en Lothar. Die laatste twee kwamen niet eens hand in hand binnen wandelen op hun huwelijksfeest. Misschien logisch, want Lothar gaf mee dat hij niet snel verliefd wordt. Terwijl Tati wat later op de avond “vlinders in de buik voelde en hoopte dat ‘het’ iets mooi zal worden.” Ze openden hun feest met de valse-trage ‘I’ll Always Be There’ van Roch Voisine. Maar terwijl Jonah en Winnie nog tot vijf uur aan hun gezamenlijke ontdekkingstocht “werkten” en een lange babbelsessie hielden, waren Lothar en Tati “dood” en sliepen ze gewoon goed.

Een dag later stelde Lothar ook vast dat hij met een vreemde “op vakantie” moest. Op huwelijksreis bedoelde hij, maar dat zei hij niet. “Best spannend”, vond hij. Van dat spannende bleef in Thailand niet echt veel over. Tati besteedde veel tijd aan het uitladen van de valiezen, Lothar plonsde alleen in het zwembad met droomuitzicht. “We moeten elkaar tijd en ruimte geven om elkaar beter te leren kennen”, hoorden we. Maar dat moet je dan ook doen!

Slaagkansen: van 40 naar 20 procent