Vier tegen één op assisenproces over roofmoord: “Ik was doodsbang, ik wilde de politie alles vertellen”

LEES OOK: Vermoord voor kluis die nooit werd gevonden: vijf mannen voor assisenjury na roofmoord op Leopoldine De Decker

Rustig en heel gedetailleerd vertelde Pieter Vermeersch – net wit hemd, blauw jasje – gisterenmiddag zijn verhaal. Door zijn aangifte van afpersing, zestien maanden na de feiten, werd de link gelegd naar de roofmoord op Leopoldine De Decker in Antwerpen. Omdat er niets te halen viel bij de oudere dame, persten de overvallers hem nu af, vertelde hij. Met andere woorden: door de verklaringen die hij aflegde, staan vier andere mannen nu ook voor een assisenjury en dat nemen ze hem niet in dank af.

Kluis vol zwart geld

“Guus en ik hadden samen drie cafés maar we stonden er financieel slecht voor”, vertelde Vermeersch gisteren. “Guus had mij verteld dat hij nog geld van zijn vroegere baas tegoed had. Door een mislukte investering met Rudi zou hij bovendien honderdduizenden euro kwijtgeraakt zijn. Er circuleerde al langer een verhaal over een kluis vol zwart geld bij die vroegere baas of zijn moeder. Guus vroeg aan meerdere mensen om mee te gaan om dat geld te stelen. Ik stelde voor om het door professionele mensen te laten doen. Toen ik aan Sébastien Pierrard vroeg of hij iemand kende, noemde hij Branko. Met Branko, Guus en Seppe hebben we dan de praktische details besproken: hoe zwaar de kluis was, waar die te vinden was, dat wij de helft van de buit kregen en Branko en zijn kompaan Daniël ook. Guus en ik zouden Sébastien 10% betalen. Guus is met mij naar het adres gereden om het huis te laten zien. Hij had er al eens klusjes gedaan. Ik kende die familie niet.”

“Besefte u dat u op dat moment een misdrijf aan het voorbereiden was?”, wilde voorzitter Jo Daenen weten. Pieter knikte bevestigend. “Ik besef nu zeker dat ik een misdrijf heb gepleegd. Op dat moment leefde ik veel ’s nachts en vervaagden mijn normen, maar ik wist dat het niet correct was waar ik mee bezig was.”

Die bewuste avond van de feiten kwamen Branko en Daniël rond 22u aan bij het café Place2be in Heist-op-den-Berg, waar Pieter achter de toog stond. “Ze zeiden dat het mislukt was en toonden een kinderhorloge en een metalen potje, de enige buit. Tegen middernacht eisten ze 25.000 euro, anders zouden ze alles kapot schieten. De vrouw in het appartement zou zich hevig verzet hebben. Daarom had Daniël haar geslagen. Het was niet hun bedoeling om haar te doden.”

Toen Pieter later op ATV het nieuws van de roofmoord op Leopoldine De Decker zag, raakte hij in paniek. “Later werden de bewakingsbeelden van de nachtwinkel getoond op tv bij Faroek. Ik herkende Branko en Daniël op die beelden meteen aan hun postuur.”

Net zoals in de films

De maanden erna gebeurde er weinig, maar op een bepaald moment eisten Branko en Daniël volgens Pieter weer geld. “Sébastien was door hen in elkaar geslagen. Hij had hen dan 6.800 euro betaald. In de zomer van 2014 is Branko me opnieuw komen opzoeken met vrienden om me te intimideren. Dat is twee keer uit de hand gelopen. Ze misdroegen zich in het café, bedreigden en mishandelden me, hadden de portier aangereden, dreigden hem te vermoorden en mijn familie ook. Het waren scenario’s zoals je in de films ziet. Ze volgden me tot thuis. De volgende dagen ben ik gecrasht en heb ik mijn moeder alles verteld. Daarna ben ik naar de politie gegaan, de angst overheerste en voor de familie had het allemaal ook lang genoeg geduurd.”

Guus Wyns keek Pieter meermaals giftig aan tijdens het verhoor. Volgens hem heeft Pieter alles zelf bedisseld. “Mijn stoppen sloegen door toen ik hoorde over dat plan voor de overval. Dat verhaal van die kluis met zwart geld was echt cafépraat, om interessant te doen. Dat is een eigen leven gaan leiden toen ik thuis zat met rugproblemen. Pieter vertelde elke week een ander cowboyverhaal. Ik ben nooit met hem naar het huis gereden om hem dat aan te wijzen. We gingen bij Rudi (zoon van het slachtoffer, red.) langs omdat we plannen hadden om suiker te verhandelen.”

Na de gruwelijke feiten op 17 mei 2013 belde Pieter Guus op. “Hij maakte me bang, ik wist niet wat ik moest geloven. ’s Nachts ben ik met mijn vriendin nog naar de Lange Lobroekstraat gereden om te kijken wat ervan klopte. Ik zag licht branden, er was niets vreemds te zien. Thuis hebben we voor de zekerheid een vluchtroute gezocht voor als die mannen echt voor de deur zouden staan. Toen de politie mij zestien maanden later kwam verhoren, was dat eigenlijk een opluchting. Ik kon eindelijk het hele verhaal vertellen.”

Guus Wyns heeft spijt dat hij Pieter ooit heeft leren kennen. “Dan hadden we hier vandaag niet gezeten. Hij is ambitieus, hij gaat over lijken.”

Erin geluisd

Met Sébastien Pierrard, die ervan wordt beschuldigd Branko en Daniël te hebben geregeld om de feiten te plegen, heeft hij inmiddels wel een goede band. Guus: “Dat is een crème van een gast.” Ze zaten ook een tijd samen op cel. Sébastien voelt zich er ook ingeluisd door Pieter. “Ik heb hier niets mee te maken. Branko heeft mij nooit bedreigd en geslagen, zoals Pieter vertelt. Hij kende Branko ook al zonder mij. Ik heb van hem ook nooit geld gekregen om Branko en Daniël af te betalen, hij had geld bij mij geleend waarvan hij nog een deel moest terugbetalen.”

Branko Stankovski en Daniel Florojkic, de twee mannen die terechtstaan voor de roofmoord zelf, beweren er helemaal niets mee te maken te hebben. Zij worden vandaag verhoord. Branko en Daniël zijn overigens de enige die deze en volgende week in de gevangenis moeten doorbrengen. Alle vijf de beklaagden waren voorlopig vrij, in afwachting van het proces. Pieter Vermeersch, Guus Wyns en Sébastien Pierrard mogen elke dag van thuis uit naar de assisenzaal komen. Zij gaan aan het eind van de dag dus gewoon met de jury mee naar buiten.

LEES OOK: Vier van de vijf beschuldigden van roofmoord schreeuwen onschuld uit: “Dit zorgt voor een beladen sfeer”