Australisch persagentschap AAP stopt ermee na 85 jaar: "Media denken dat ze zonder kunnen, maar ze vergissen zich"

AAP heeft 85 jaar bestaan. Daarmee was het een vrij jong officieel persagentschap. Belga, Reuters, AFP, DPA, ANP, AP en vele andere zijn decennia vroeger ontstaan. Misschien herinnert u zich nog TASS, het persagentschap van de Sovjet-Unie. Australië is niet het eerste land dat denkt het zonder persagentschap te kunnen stellen. 11 jaar geleden deed nog iets meer down under Nieuw-Zeeland het al voor. 

Hans Vandendriessche vernam het nieuws al vroeg van een van zijn 4 medewerkers in Sydney. "Ik was erg verrast", zegt hij, "dit lijkt mij een bijzonder drastische beslissing; het gaat niet goed met de media, dat weten we, er duiken voortdurend doemberichten op, maar toch."  

AAP is niet rendabel. Dat is volgens de grootste aandeelhouder de  belangrijkste reden voor de sluiting. "Onzin, een drogreden", reageert Vandendriessche, "persagentschappen draaien sowieso niet rendabel, dat is ook niet echt de bedoeling trouwens".   

Beluister hieronder het gesprek in "De wereld vandaag":

De echte reden voor de sluiting ligt volgens de hoofdredacteur van Belga bij de pretentie van een van de 2 grootste aandeelhouders. Dat is intussen zelf een reusachtig mediabedrijf, met kranten, radio en tv. "Ze verkeren in de waan dat ze de taken van een persagentschap er zelf wel kunnen bijnemen". 

Wat zijn die taken dan? "De journalisten en redacteurs van de persagentschappen zijn de stille krachten op de achtergrond", zegt Vandendriessche, "ze leiden een soort schaduwbestaan maar werken  van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, en vanuit Sydney ook als bij ons iedereen slaapt; zij leveren de grondstof in de vorm van tekst, klank en beeld waarmee anderen dan aan de slag kunnen". 

Volgens Vandendriessche is de Engelse taal een bijkomend probleem voor Australië. De Australiërs vormen maar een kleine fractie van het aantal gebruikers van het Engels wereldwijd. De eigenaars van AAP denken dat de bevoorrading ook wel van elders kan komen. "En daarin vergissen ze zich", zegt de man van Belga.   

"Het probleem ligt niet bij de verslaggeving over bijvoorbeeld de bosbranden, maar bij de lagere echelons", zegt Vandendriessche. Net zoals Belga volgt AAP de eigen binnenlandse politiek van heel dichtbij. Belga is het enige medium dat altijd in alle parlementen zit, ook in de commissies en de persconferenties. Dat wordt gretig gelezen door vakgenoten en vormt eventueel de basis voor de collega's. "Als wij iets signaleren, komen de andere media er vaak op af".  

Hans Vandendriessche werkt intussen 20 jaar bij Belga, dus van voor de komst van de zogenoemde sociale media en fake news. "Maar die nieuwe en vaak onbetrouwbare bronnen hebben Belga net een leidende rol gegeven", zegt de hoofdredacteur met gepaste trots. Vroeger kwam Belga in 90 procent van de gevallen als eerste met een nieuwsfeit. Nu wordt het persagentschap voortdurend ingehaald door erg snel ongecontroleerd nieuws.  

Belga en andere persagentschappen moeten wel alle feiten en geruchten checken. "Als wij het publiceren, klopt het", zegt Vandendriessche stellig. 

Van de 180 personeelsleden van AAP in Australië, Nieuw-Zeeland, de VS en Groot-Brittannië, kunnen er wellicht een kleine 50 aan de slag bij een andere poot van de grote aandeelhouders. O ja, AAP werd 85 jaar geleden gesticht door ene Keith Murdoch. De grootste aandeelhouder nu is... zijn zoon Rupert. 

Wat er met de 4 mensen van Belga in Sydney moet gebeuren, is onduidelijk. Hans Vandendriessche wijst erop dat zijn 4 medewerkers sterk werk hebben geleverd. Door hun nachtelijke aanvoer (bij ons) verscheen er meer nieuws op Belga dan pakweg 6 jaar geleden.