Strijd tussen miljardairs: aasgier Paul Singer wil de scalp van Twitter-topman Jack Dorsey

‘De strijd tussen de miljardairs kan losbarsten”, schrijft het Amerikaanse zakenblad Forbes. Het activistische beleggingsfonds Elliott, dat onder leiding staat van Paul Singer, heeft een ‘fors’ aandeel gekocht in Twitter. Volgens persbureau Bloomberg wil Elliott het roer omgooien bij het socialemediabedrijf en zou het onder meer CEO en medeoprichter Jack Dorsey willen vervangen. Elliott heeft vier kandidaten voor de raad van bestuur van Twitter, maar dit jaar komen er maar drie posities vrij. 

Net als Twitter-aandeelhouder Scott Galloway zou ook Elliott er moeite mee hebben dat Dorsey zijn tijd verdeelt tussen Twitter en zijn andere bedrijf Square, dat digitale betalingen regelt. Tegelijk droomt Dorsey ervan om naar Afrika te verhuizen, heet het. Die verhuisplannen bergt de topman beter nog even op.

Aasgier

Het dreigt een machtsstrijd te gaan worden tussen twee titanen. Elliott werd in 1977 opgericht door de Amerikaanse zakenman Paul Singer en wordt beschouwd als een van de machtigste en agressiefste beleggingsfondsen ter wereld, met een beheerd vermogen van bijna 40 miljard dollar. Vooralsnog is de omvang van het belang van Elliott Management in Twitter niet bekend en een woordvoerder van Elliott Management weigerde commentaar te geven aan Bloomberg. Ook Twitter doet er het zwijgen toe.

Paul Singer is gerespecteerd én gevreesd als topinvesteerder van Wall Street. Singer werd bijna 74 jaar geleden geboren in New York en studeerde aan de befaamde Harvard School of Law. Hij is een fervent Republikein, maar zit niet helemaal op een lijn met de huidige president. Zo steunt hij al jaren de homorechtenbeweging in de VS.

In 1977 begon hij met een startkapitaal van 1,4 miljoen dollar zijn beleggingsfonds. Volgens Forbes is hij ondertussen goed voor een persoonlijk vermogen van ruim 2,8 miljard dollar. Singer is het symbool van het type investeerder dat in de media ‘aasgier’ wordt genoemd. Hij koopt een klein percentage aandelen van een bedrijf waarvan hij meent dat het ondergewaardeerd is op de beurs en probeert vervolgens een opstand onder aandeelhouders uit te lokken. Op die manier probeert hij het bestuur van de onderneming te dwingen de aandelenkoers positief te beïnvloeden. Door aan te sturen op een overname bijvoorbeeld. Of door onderdelen af te stoten, zodat deze verkocht worden en de opbrengst daarna kan uitgedeeld worden aan de aandeelhouders. Een bedrijf dat Singer ziet opduiken, wéét dat er hommeles op komst is. 

Kwetsbare prooi

Soms deinst Singer er niet voor terug om hetzelfde trucje uit te halen met een land. In Argentinië is hij gehaat. Zijn fonds Elliott kocht eind jaren 90 zogenaamde junkbonds op van het land: staatspapier waarbij de Argentijnse staat niet aan de betalingsverplichtingen had voldaan. Dat kon voor een habbekrats, want vrijwel iedereen ging ervan uit dat de failliete Zuid-Amerikaanse staat de leningen toch nooit meer zou terugbetalen. Singer begon evenwel rechtszaken en wist uiteindelijk Buenos Aires te dwingen over de brug te komen. De kassa rinkelde voor Elliott en diens gehaaide topman. Voor de Argentijnen was het enkel een brok extra ellende.

Twitter past perfect in het plaatje van Singer. Het aandeel trok eind 2013 naar de beurs met een koers van 41,6 dollar. Op zijn hoogtepunt stond het aandeel boven de 63 dollar, maar vandaag is dat nog maar 33 dollar. Een stuk onder de introductieprijs dus. De inkomsten van het sociale netwerk lopen terug, de advertentiemarkt doet het niet goed en de kosten lopen op. Nadeel voor topman Jack Dorsey is ook dat hij zelf over amper 2 procent van de aandelen beschikt. Het heeft hem een zwakke vertrekbasis om de strijd aan te gaan. Hij is uiterst kwetsbaar, en zo heeft Paul Singer zijn prooien graag.