Volgens het hof komt de staatswaarborg voor de Arco-coöperanten neer op illegale staatssteun. “De garantie die België aan de financiële coöperaties van de Arco-groep heeft verleend, is in strijd met het Unierecht”, klinkt het. Volgens het Hof is een garantieregeling op zich niet onverenigbaar met de Europese richtlijn over de depositogarantiestelsels, “maar zij moet stroken met het Verdrag en met name met de daarin neergelegde staatssteunregels”, klinkt het. Daarmee wordt de huidige Arco-regeling dus definitief naar de prullenmand verwezen.

De 800.000 Arco-coöperanten die bij het faillissement van Dexia hun geld verloren, worden gezien als aandeelhouders en niet als gewone spaarders. Daarom mag de Belgische regering de gedupeerden niet betalen volgens de staatswaarborg, zoals dat doorgaans bij het faillissement van banken het geval is.

Wat nu?

Het advies van het Europees Hof is niet bindend, maar wordt wel vaak gevolgd. Anderzijds kondigde de regering dit najaar reeds aan dat ze een nieuwe regeling voor een gedeeltelijke schadeloosstelling voor de coöperanten wil uitwerken.

Vorige vrijdag heeft de regering-Michel in alle stilte een Arco-taskforce opgericht om een plan B uit te werken. Die taskforce komt deze namiddag al samen.

Hoeveel geld de Arco-coöperanten mogen hopen terug te krijgen - gemiddeld dreigen ze elk zo’n 2000 euro te verliezen - is voorlopig onduidelijk. Bij de regeringsonderhandelingen in 2014 is afgesproken dat ze mogelijk 40 procent van hun ingelegde kapitaal terugkrijgen.

Van waar komen de problemen?

De problemen met Arco begonnen met de bankencrisis en de ondergang van Dexia eind 2011. Nadien gingen ook verschillende coöperatieve vehikels van Arco, bijvoorbeeld Arcopar, in faling. Arco, zeg maar de financiële arm van het vroegere ACW, was immers een van de grootaandeelhouders van de bank.

Om de coöperanten van bijvoorbeeld Arcopar te behoeden van grote verliezen, kwam de toenmalige regering-Leterme met een staatswaarborg op de proppen. Die waarborg - die de regering zowat 1,5 miljard euro zou kosten - luidde de start in van de lange juridische weg.