AA Gent – Charleroi bewees nog maar eens hoe belangrijk Odjidja is voor de thuisploeg. Aangekondigd in de basis viel hij toch finaal af met een dijbeenblessure. Gent leed eronder. Zwaar. Weinig kwaliteit in de opbouw, weinig schwung richting doel, weinig precisie bij passing en balcontroles. Niet elke dag zie je een speler – Milad Mohammadi – in vijf minuten niet één, maar twee keer een bal onder z’n voet buiten laten lopen. Dat in dit alles ook Sven Kums en Jonathan David – twee sterkhouders die voordien nog maar zelden teleurstelden – een bijzonder matige partij speelden, hielp Gent niet. Een afgeblokte poging van David, verder zagen we weinig van de thuisploeg.

Doldraaien

Charleroi had een mooie, gevarieerde manier van druk zetten aangepast aan welke Gentse linie wanneer de bal had, een relatief hoog gepositioneerde achterlinie, de Gentse ruit goed in de tang gehouden en veel mensen mee op de counter. De goal van Shamar Nicholson was een perfect voorbeeld van de krachten die jullie Carolo’s in Gent toonden: balletje veroveren tijdens de Gentse opbouw, in twee passen iemand voor doel zetten en binnenschuiven. Dat Ali Gholizadeh een paar minuten later Igor Plastun doldraaide – weet u nog hoe Lionel Messi ooit Jérome Boateng bijna een kniebreuk bezorgde? Wel, dat soort doldraaien – die de Iraniër daardoor foutief moest afstoppen in de zestien, deed de Ghelamco Arena helemaal met verstomming slaan. 0-2. Aan de rust. Nadat Marco Ilaimaharitra de elfmeter omzette. Euh?

Heerlijk vluchtschot Fall

Gent kwam meer opzetten na de pauze. Initieel toch. Maar al snel werd duidelijk dat ze er niet meer in zouden slagen om het resultaat nog om te keren. Het was te slordig, te slap, te traag, te ongeïnspireerd. Een beetje ‘de match te veel’-gevoel. Geen Odjidja, geen Laurent Depoitre – die kampt weer met zijn voetzool -, geen Roman Yaremchuk. Dat kan Gent na 45 officiële matchen dit seizoen even niet meer verwerken. Mamadou Fall maakte er met een geweldig vluchtschot nog 0-3 van en Mohammadi pakte nog - typerend - rood. De 1-3 van de ingevallen Anderson Niangbo leek nog een klein doekje tegen het bloeden te zullen worden, maar de 1-4 van Kaveh Rezaei zorgde voor een zure nasmaak. Bijzonder zuur. Wat een afstraffing. Als het fort valt, dan valt het meteen stevig.

Vat is bijna af

Conclusie: bij AA Gent is het vat na een heerlijke Europese campagne en een sterke reguliere competitie bijna af. 0 op 6 na de eerdere nederlaag tegen Cercle Brugge, een einde van de ongeslagen reeks thuis en verdiend verloren van een toekomstige concurrent in Play-off 1. Zonder de beste elf lukt het niet meer. En dat is een vervelende vaststelling, vlak voor de start van die allesbepalende nacompetitie. Jess Thorup heeft werk de komende weken: zijn ploeg fysiek en mentaal nog maar eens opladen voor tien hyperbelangrijke wedstrijden. Voor die tweede plaats. Aan die titel moet Gent op dit moment even niet meer denken.