Carrie Symonds: first girlfriend van Boris Johnson
Het is niet officieel bekend hoeveel kinderen de Britse premier Boris Johnson (55) precies heeft. Wat we wel weten, is dat zijn 31-jarige ex-medewerkster en verloofde Carrie Symonds straks zijn derde vrouw wordt én een kind van hem verwacht.
Na de megxit en de verhuis van prins Harry en zijn vrouw Meghan Markle naar Canada kreeg de Britse pers deze week alweer een nieuwe kluif toegeworpen. In een post op Instagram kondigde first girlfriend Carrie Symonds aan dat ze zich eind vorig jaar verloofde met Boris Johnson en dat er in het begin van de zomer een baby aan komt. “Voel me ongelooflijk gezegend”, meldde ze.
Een Britse premier in functie die trouwt, dat was alweer geleden van 1822, toen Robert Jenkinson hertrouwde nadat zijn vrouw overleed. Al is Boris Johnson wel goed voor een andere primeur: Carrie Symonds is de eerste ongetrouwde partner ooit van een Britse regeringsleider die haar intrek neemt in Downing Street 10 – de zoveelste manier van Johnson om duidelijk te maken dat de gebruikelijke regels absoluut niet op hem van toepassing zijn.
Het is niet de gewoonte dat de bedgenoot van de Britse premier (m/v) een titel krijgt, zoals de first lady in de Verenigde Staten, maar door Symonds ‘first girlfriend’ te dopen, lijken de Britten zich nu al te verkneukelen in de amoureuze perikelen van ‘BoJo’ en Carrie. De start is alvast veelbelovend.
Symonds en Johnson zijn officieel een koppel sinds september 2018, kort nadat Johnson bekendmaakte dat hij ging scheiden van zijn tweede vrouw, de advocate Marina Wheeler, met wie hij 25 jaar getrouwd was en vier kinderen heeft. Geruchten over het nieuwe koppel deden echter al langer de ronde. Symonds en Johnson leerden elkaar kennen in 2010, toen ze deel uitmaakte van zijn campagneteam voor zijn herverkiezing als burgemeester van Londen, een functie die Johnson vervulde van 2008 tot 2016.
Carrie Symonds is de dochter van Matthew Symonds, medestichter van de krant The Independent, en Josephine Mcaffee, een advocate. Ze werd in 1988 geboren in Londen. Haar grootvader John Beavan was journalist, hoofdredacteur en later parlementslid voor de Labour Party. Symonds studeerde theaterwetenschappen en kunstgeschiedenis aan de University of Warwick.
Oceaanbehoud
Haar politieke voorkeur kreeg ze niet mee van thuis: Symonds begon haar carrière op de persdienst van de Conservative Party. Ze werkte er acht jaar en werd in 2018, als 29-jarige, de jongste woordvoerder ooit van de Tories. Datzelfde jaar verliet ze de partij voor een adviserende en opmerkelijk a-politieke functie bij Oceana, een globale non-profitorganisatie voor oceaanbehoud. Op hun site heet het dat Symonds “passie heeft voor de bescherming van de oceanen en het leven in de zee, meer bepaald door plastic vervuiling tegen te gaan”. Op haar Twitterpagina omschrijft Symonds zich als een ‘conservationist’, wat in het Engels zowel behoudsgezind als milieubeschermer betekent. Ze gebruikt het platform ook om zich uit te spreken tegen genitale verminking van vrouwen.
Economisch rechts met een zweempje groen: Carrie Symonds is herkenbaar voor nogal wat jonge Britse conservatieven en lijkt Boris Johnson te legitimeren als wellustige, wetteloze rokkenjager.
Symonds betrad het internationale toneel als ‘vrouw van’ in juli, toen Boris Johnson voor het eerst de Britse natie toesprak als premier. De roze bloemetjesjurk van Ghost die ze destijds droeg, was enkele uren later volledig uitverkocht op de website van het Londense bohemien chic-modelabel. Het kleed kostte 120 pond (138 euro), maar ging daarna, geheel Kate Middleton-gewijs, voor meer dan het dubbele van de hand op eBay.
Het grote publiek had al eerder kennisgemaakt met Symonds. In juni 2019, een maand voor Johnson werd verkozen tot premier, werd de politie naar de Londense flat gestuurd die ze deelde met Johnson nadat een verontruste buurman omstreeks middernacht de hulpdiensten had verwittigd. De man had gebons en slaande deuren gehoord, waarna een vrouwenstem verschillende keren “ga van me af” en “ga weg” riep. Toen de buurman besloot om te gaan horen of alles in orde was en bij zijn buren op de voordeur klopte, bleef het stil.
Vanuit zijn huis slaagde de buurman erin geluidsopnames te maken van het incident. Daarop is te horen hoe Boris Johnson “ga van mijn fucking laptop af” zegt, waarna een geluid weerklinkt van iets dat kapotvalt. Op de opname, die de krant The Guardian kon beluisteren, beschuldigt Symonds Johnson ervan met een glas rode wijn te hebben geknoeid op de sofa: “Je geeft gewoon nergens om omdat je verwend bent. Je geeft niet om geld of wat dan ook.” Daarna volgt opnieuw het geluid van iets dat kapotgegooid wordt, wellicht borden. Symonds vraagt verschillende keren aan Johnson om de flat te verlaten, maar hij weigert.
Toen de politie aanbelde, ging de deur wel open en verzekerden Symonds en Johnson de agenten dat alles in orde was. Een andere buurman die over de ruzie getuigde, zei dat het een regelrechte breuk was, inclusief hysterisch gekrijs. “Ik dacht dat er iemand vermoord werd.”
Diezelfde avond werd de kwarteeuw oude gezinswagen van Johnson, een Toyota Previa die al een tijdje voor het appartement stond met verschillende parkeerbonnen onder de ruitenwisser, eindelijk verplaatst.
Bliksemafleider
De vraag is wat de Britten aan moeten met Carrie Symonds. Ze is niet zomaar een blonde scharrel van een rijke en machtige oudere man. Als partner van de nieuwe Britse premier is ze veel méér dan dat, namelijk het vleesgeworden uithangbord van het merk Boris Johnson: de immer viriele, met conventies brekende menselijke bulldozer, de man die er evenveel conflicterende opinies op na houdt dan hij vrouwen en minnaressen heeft en meer nakomelingen dan principes telt.
Johnson heeft nooit willen antwoorden op de vraag hoeveel kinderen hij precies heeft. Behalve zijn vier kinderen met Marina Wheeler heeft hij één buitenechtelijk kind dat in 2009 werd geboren, maar geen Brit die niet gelooft dat het er meer zijn.
Van alle veranderingen die Boris Johnson als premier met zich meebracht, is de meest opmerkelijke wellicht dat de traditionele rol en het gezag van Downing Street op een geheel nieuwe manier wordt ingevuld. Het verschil tussen Theresa May, die de morele Britse bakens angstvallig bewaakte en wier definitie van uit de bol gaan erin bestond om op officiële gelegenheden een houterig dansje tentoon te spreiden, en Boris Johnson, een seriële bedrieger die door zijn voormalige collega’s als een charlatan wordt omschreven, is even groot als dat tussen de VS-presidenten Donald Trump en Barack Obama.
Het is Symonds’ ondankbare rol die transformatie naar het tijdperk-Johnson te belichamen. Of meer nog: het boven alle twijfel te verheffen. Het is tenslotte nog niet zo lang geleden dat Johnsons gooi naar het premierschap meer weg had van een wanhoopspoging dan van een weloverwogen carrièrezet.
Bovendien reed hij tot nog toe een grillig parcours. Tijdens de grote overstromingen in zijn land blonk Johnson uit in afwezigheid, een plan voor een grootschalige corona-uitbraak heeft hij niet en onlangs hield hij zich zonder uitleg negen dagen lang schuil in het buitenverblijf van de minister van Buitenlandse Zaken. Waarnemers vreesden al dat hij aan een nieuw boek was begonnen.
Het idee van een baby als bliksemafleider kan te gemakkelijk lijken, het is wel typerend voor het gedragspatroon van Johnson, dat meer weg heeft van een televisiester dan van een professional, laat staan een politicus.
En Symonds lijkt geen andere keuze te hebben dan daarin mee te gaan, door op trumpiaanse wijze haar eerstgeborene aan te kondigen op sociale media.
In Downing Street is alvast een bijkomend servies besteld.