‘De Italiaan neemt geen loopje met de regels’: drie Italo-Belgen over de coronacrisis

Bekijk hier: Italië volledig in lockdown

Fernando Marzo (69): ‘In Italië luisteren ze nog naar de paus’

“Ik weet wel dat er bij het lekken van het nieuws veel mensen waren die snel snel hun valiezen maakten, maar het cliché van de Italiaan die een loopje neemt met de regeltjes, is in dit geval toch wat overtrokken. Het gaat hier over de gezondheid, mensen liggen er echt wakker van.” De titel van een recent artikel in The New York Times – ‘Can Italians follow the rules?’ – ligt Fernando Marzo duidelijk op de maag.

Meteen sleurt Marzo, voorzitter van de sociaal-culturele organisatie ACLI Vlaanderen, een verhaal uit zijn mouw dat het cliché moet ontkrachten. “In een dorpje in Noord-Italië was er een begrafenis van iemand met een ontzettend groot netwerk. Wel, de mis was enkel met de dichtste familie. Toen de burgemeester een eerbetoon wilde brengen, heeft de priester hem buitengezet. De paus heeft het goede voorbeeld gegeven (door zijn zegeningen te livestreamen, MIM) en in Italië luisteren ze nog naar hem.”

Marzo heeft een broer in Lombardije en volgt het verhaal dan ook van dichtbij. “Ik vind het raar dat bijna niemand over de zware luchtverontreiniging in de drukbevolkte en geïndustrialiseerde Po-vlakte spreekt, aangezien het hier om een luchtweginfectie gaat. De uitbraken doen zich meestal niet voor in de kleinere dorpjes.”

Liliana Casagrande (54): ‘Italianen wantrouwen alles en iedereen’

“Natuurlijk maakt het iets los, maar ik ga niet plots de coronavirusexpert van de redactie gaan uithangen.” Liliana Casagrande is politiek redacteur bij Het Belang van Limburg en gaat het roer niet zomaar omgooien omdat Italië in coronacrisis vertoeft. “Ik ben ook iets minder verbaasd dan collega’s, omdat ik weet hoe Italianen reageren op dit soort situaties. Ten tijde van Tsjernobyl verbleef ik in Italië: de winkels werden er geplunderd, het leek wel een oorlogssituatie. België is op dat vlak heel wat nuchterder.

“Italianen wantrouwen alles en iedereen, het gevoel van ‘misschien vertellen ze ons niet alles’ leeft heel sterk. En sowieso zijn ze een beetje bezeten door hygiëne. De toiletten in Italiaanse restaurants laten misschien iets anders vermoeden, maar ik ken geen enkel ander land waar het de gewoonte is voor mensen om hun huis met ontsmettingsalcohol te kuisen.”

Volgens Casagrande wordt niet de kerkelijke onthouding – “De kerken zijn er veel leger dan hier” – maar de meter afstand op café of restaurant een moeilijke operatie: “Italianen gaan ’s ochtends met zijn allen een cappuccino drinken in de bar. Ik kan me goed voorstellen dat ze daar eens hard zullen lachen met die perimeter.”

Gianfranco Raineri (56): ‘Onze producten zijn geleverd, maar de chauffeur stapte niet uit’

“Wij staan elke dag in contact met Italië en volgen het op de voet”, zegt Gianfranco Raineri. Het gelijknamige familiebedrijf in Genk importeert al meer dan een halve eeuw Italiaanse streekproducten, veelal uit het noorden. “Deze ochtend is alles geleverd, ook verse mozzarella uit de streek. Het enige verschil was dat de chauffeur niet uitstapte. Fabrieken en ondernemingen hadden uit voorzorg al maatregelen getroffen, maar alles blijft wel draaien, hoor. Het is vooral het toerisme in de regio dat lijdt onder het coronavirus. De restaurants lopen leeg, terwijl die eetcultuur natuurlijk een groot belang heeft.”

Ranieri heeft familie in de streek, onder meer een nicht die als verpleegster aan de slag is. “Zij werkt op dit moment 12 uur per dag, zeven dagen per week, want de ziekenhuizen zijn serieus onderbemand. Italianen krijgen wel eens de stempel ‘laks’ mee, maar als het algemene belang voorop geplaatst moet worden, volgen de mensen. Ik hoor bijzonder weinig protest tegen de maatregelen.

“Ach, ze geraken er daar wel uit. Het noorden van Italië kan sowieso meer tegen een stootje, en Italianen zijn erg inventief. Kijk maar naar de aardbevingen die Italië om de 4 à 5 jaar teisteren. Die overwonnen we ook.”