plusartikels
Buitenlandse Zaken raadt reizen naar Italië af: wat nu?
© REUTERS
Buitenlandse Zaken raadt alle reizen naar Italië af en volgt daarmee de adviezen van Italië zelf. Heel Italië is ‘een beschermde zone’ geworden sinds gisteravond. Het publieke leven ligt vrijwel stil. Wat als je volgende week een citytrip had gepland? En wat met de paasvakantie?
De skiliften liggen stil, musea zijn gesloten, horeca ligt stil na 18 uur en alle publieke evenementen worden opgeschort. Italië ligt stil tot 3 april. Zo hoopt het land het hoofd te bieden aan het nieuwe coronavirus. Buitenlandse Zaken raadt alle reizen naar het land waar het virus zich in sneltempo verspreidt af. 'We geven onze landgenoten zoals altijd de raad om de instructies van de lokale autoriteiten te volgen', zegt woordvoerder van de FOD Buitenlandse Zaken Karel Lagatie. 'En aangezien de Italiaanse overheid de lockdown voor het hele land heeft afgekondigd en niet langer alleen voor het noorden van het land, geldt ons advies ook voor het hele grondgebied van Italië.'
Kan ik nog naar Italië vliegen?
Dat is zeker niet uitgesloten, maar luchtvaartmaatschappijen verkleinen hun aanbod door de kleinere vraag. Brussels Airlines schrapte de voorbije weken al verscheidene vluchten naar het land. ‘We proberen flexibel te zijn en ons met een adequaat aanbod aan te passen aan de dalende vraag’, zegt woordvoerster Wencke Lemmes-Pireaux. Vandaag staat er nog één vlucht naar Italië gepland, naar hoofdstad Rome. ‘Voor de komende dagen bekijken we nog hoe we ons aanbod aanpassen. Er staan nog één of twee vluchten gepland, maar we krijgen heel veel annulaties of mensen komen gewoon niet opdagen.’
Het aanbod voor de komende dagen ligt nog niet vast. ‘De situatie evolueert snel. We zitten elke dag samen om te kijken welke vluchten doorgaan’, zegt Lemmes-Pireaux.
Wat als ik de komende drie weken een reis naar Italië heb geboekt met een touroperator?
Die gaat niet door. De FOD Buitenlandse Zaken heeft, volgend op de maatregelen van de Italiaanse overheid, een negatief reisadvies voor Italië uitgevaardigd. Daardoor zijn touroperators verplicht om reizen in die periode – tot 3 april – te annuleren. ‘Reizigers zullen door hun touroperator gecontacteerd worden’, zegt Pierre Fivet van Abto, de koepel van de Belgische reisorganisatoren. ‘In eerste instantie zullen ze kijken of er een alternatief gevonden kan worden.’
Zo zal er worden bekeken of de reiziger nog wil omboeken naar een andere bestemming. Wil die dat niet, dan wordt de reis terugbetaald. Het zijn de reisorganisatoren zelf die die kost op zich nemen, omdat dit scenario niet wordt gedekt door het gros van de annulatieverzekeringen.
Wat als ik op eigen beweging naar Italië ga?
Stations en luchthavens blijven open. Wie toekomt, moet verklaren dat hij of zij zich gezond voelt. Op verschillende plaatsen worden thermoscans ingevoerd om te controleren of passagiers koorts hebben. In het land zelf valt er echter weinig te beleven. Als je de reis wilt annuleren, komt die verantwoordelijkheid bij jou te liggen, tenzij de annulatieverzekering dat scenario dekt. Brussels Airlines laat sinds kort passagiers hun tickets inruilen.
Ik heb een reis geboekt voor de paasvakantie of daarna. Gaat die nog door?
Daar is onduidelijkheid over. De Italiaanse maatregelen gelden momenteel tot aan de paasvakantie, waardoor men er bij koepelorganisatie Abto van uit gaat dat ook het negatieve reisadvies van Buitenlandse Zaken tot 3 april van kracht zal zijn.
Dramatische taferelen in Noord-Italiaanse ziekenhuizen door nieuwe coronavirus
Corona brengt de gezondheidszorg in Noord-Italië in crisis. ‘Als de mensen niet snappen dat ze thuis moeten blijven, draait dit uit op een catastrofe.’
Toerist in Rome: 'Het leven gaat verder'
Aan de Trevifontein is het normaal aanschuiven. Nu is er nauwelijks volk. — © REUTERS
Van de ene dag op de andere is je land in lockdown. Eén meter afstand houden, enkel naar buiten als het écht moet en heel de toeristische sector ligt plat. Vier Belgen in Italië doen hun verhaal aan De Standaard.
Nicolas Dewulf: ‘Toch niet zoveel paniek als gedacht’
Zo’n quarantaine doet rare dingen met een mens zijn hoofd. Plots ga je nadenken over hamsteren, een woord dat ik tot gisteren vooral associeerde met verhalen van mijn grootouders voor de Leuvense stoof.
Maar ik las en hoorde dat zondag, dag 1 van de lockdown, de lokale supermarkten en winkels overspoeld werden. Er was zelfs buiten file voor de openingsuren en de meesten vulden minstens twee karren. Een kassierster vertelde me dat de uitgaven die van rond de kerstperiode benaderden.
Mijn gedachten waren niet meer onder controle te krijgen: hadden we wel genoeg pasta in huis? En hondeneten, en wasproduct? In Australië blijken ze bijna zonder toiletpapier te zitten, dus dat kon er ook nog wel bij op mijn lijstje.
Gisterennamiddag ging ik me bevoorraden. Er was amper een auto op de baan, zo goed als nergens mensen op straat en uiteindelijk in het grootwarenhuis ook eerder weinig volk. Ik had me taferelen voorgesteld van lege rekken, geen verse producten meer, lange rijen aan de kassa, hysterische ruzie voor het laatste pak boter terwijl ik zelden zo rustig mijn inkopen kon doen. Alles was voorradig en niemand duwde in een hermetisch afgesloten ruimtepak drie volle winkelkarren voor zich uit.
Ook het personeel leek helemaal niet onder de indruk van de viruspaniek, niet iedereen had handschoenen aan, zelfs niemand een mondmaskertje, wel respecteerde iedereen spontaan de algemene richtlijn om op plaatsen waar je samen bent met andere mensen minstens één meter tussenruimte te laten.
Op de terugweg naar huis toch nog een paniekje: hebben we nog wel voldoende pellets in huis om ons verwarmingssysteem inclusief warm water draaiende te houden de volgende weken? Maar goed, ik heb nog 200 zakken kunnen bijbestellen die volgende vrijdag geleverd worden. Ik versus lockdown: 1-0!
© Nicolas Dewulf
Rebekka Dossche: ‘Bezorgd om mijn oudere dorpsgenoten’
Ik ben wat atypisch in mijn dorp. Het groepje huizen waartoe het mijne behoort, wordt bewoond door 28 personen, mezelf en mijn drie kinderen incluis. Toen we begin 2017 hier kwamen wonen hebben we de gemiddelde leeftijd ferm naar beneden gehaald. De overige 24 bewoners wisten niet wat hen overkwam. Nieuw volk, mét kinderen?! Die laatsten werden al heel snel geadopteerd als kleinkinderen.
Maar vandaag ben ik bezorgd. Niet zozeer voor mijn kinderen of voor mezelf, maar voor die nieuwe geadopteerde grootouders. Ik besef dat ikzelf en mijn kleine monsters het leven van deze oudjes in gevaar kunnen brengen. Tot vorige week leek heel dit coronaverhaal me een beetje overdreven. Het sluiten van de scholen deed me enkel blazen en zagen over het geregel met de kinderen. Maar stilaan begint het besef te komen dat dit helemaal geen lachertje is.
Natuurlijke selectie, daar komt het op neer. Italië is een van de oudste landen van Europa en Piemonte is een van de oudste streken van Italië. De provincie Alessandria, waar ik woon, had in 2018 een ouderdomsindex van 244,1, een verhouding tussen oudere mensen (>65) en jongeren (<14) maal honderd. Met andere woorden, er zijn vier keer meer 65-plussers dan er kinderen van veertien of jonger zijn. Als Europa het ‘oude continent’ genoemd wordt, dan is Italië een van de diepste rimpels in haar gelaat.
En laat dat nu net de groep zijn die het zwaarst getroffen wordt door corona, die oudjes. Ze mogen dan nog elke dag op en neer naar het kerkhof gaan, ze zijn niet allen snel genoeg om de dans te ontspringen. Dus ik ben voorzichtig. Ik zeg het ook aan de buren zelf, dat we toch beter een bepaalde afstand bewaren. Ze lachen een beetje met mij, vinden misschien dat ik overdrijf. Maar ik voel me verantwoordelijk. Voor deze geadopteerde grootouders, en ouders, voor mezelf dan. Dus ik dring aan. En ze begrijpen het.
Mattias Verbist: ‘Stress en verwarring heersen’
Ik ben een paar maanden geleden verhuisd naar Milaan. Sinds augustus woon ik hier voor mijn vriendin, die in Padua studeert, en ik werk in Como. Nu zit ik hier thuis en werk ik van thuis sinds enkele dagen. Waarschijnlijk werk ik de komende maand ook van thuis. Het is even deprimerend als het klinkt.
Vandaag is het dag één van de quarantaine, al voelt het alsof het al weken heeft geduurd. Nu is het gewoon nog strenger geworden. Ik ben vandaag naar de supermarkt geweest. Het was de eerste keer dat ik zoveel heb gekocht in één keer, want ik dacht: je weet nooit wat er gaat gebeuren.
Bizarre beelden daar, met alle medewerkers aan de kassa die maskers droegen. Een man maakte wat commotie omdat hij vond dat we niet genoeg afstand namen van elkaar. Je voelt de stress en de verwarring, de schrik, de zenuwen. Dat heerst hier, denk ik.
Charlotte De Vree: ‘Wij hebben geen andere bron van inkomsten dan toerisme’
Wij zijn twee jaar geleden van België naar de Dolomieten verhuisd om hier een huis te verbouwen en daarin appartementen te maken. Die verhuren we aan toeristen.
Onze appartementen zijn gesitueerd in Rocca Pietore (Belluno), in oktober 2017 zijn wij als gemeente mee het zwaarst getroffen geweest door de orkaan Vaia. De gevolgen hiervan zijn nog steeds duidelijk zichtbaar en de herstellingswerken zullen nog jaren duren. Nu volgt al de paniek rond het nieuwe coronavirus, het lijkt wel alsof onze regio geteisterd wordt door onaangename gebeurtenissen.
Onze appartementen waren midden december 2019 klaar, na achttien maanden hard labeur. Wij draaien nu ons eerste winterseizoen en moeten helaas vaststellen dat onze hele maand maart geannuleerd is en ook voor april ontvangen we al annulaties.
Het skigebied wordt ook gesloten, om verdere verspreiding van het virus te voorkomen. Op zich een goede voorzorgsmaatregel, maar voor ons een extra streep door de rekening. Wij hebben geen andere bron van inkomsten en hopen op een of andere manier een goede zomer te kunnen draaien, aangezien de kosten (en lening) die we moeten dekken groot zijn.
De toeristische sector, zowel in de winter als de zomer, is hier een hele belangrijke bron van inkomsten voor de lokale bevolking. Die flow valt nu volledig weg. De vraag is hoelang de lokale bevolking het vol zal kunnen houden zonder de toeristen.
Jef Poppelmonde: 'Het leven gaat verder'
Ook in Rome in lockdown gaat het leven vandaag gewoon verder. Winkels zijn open, straatartiesten spelen hun muziek, kraampjes verkopen zonnebrillen en selfiesticks. In parken maaien de stadsdiensten het gras, lopen mensen hun dagelijkse rondje en worden honden uitgelaten. Opvallend vaak lopen die los van hun leiband. Dat kan, nu het weliswaar uitzonderlijk rustig is.
Er is opvallend veel politie aanwezig in de straten en op de pleinen. Nabij de populaire toeristische locaties moeten die al te grote drommen mensen uit elkaar halen, om besmettingen te voorkomen. Daar voel je de gevolgen van de lockdown dan ook het meest.
Aan de Trevifontein, waar het anders altijd drummen is, heeft een politieagent tijd om een foto te nemen van zowat het enige koppel dat er rondhangt. Ook op de Piazza del Popolo is amper volk, net als op het plein voor het gesloten Pantheon. De Spaanse trappen zijn leeg. Museums zijn gesloten, alle kerken blijven open. Het enige plein dat afgezet is, is dat voor het Palazzo Chigi, waar premier Giuseppe Conte zijn persconferenties houdt en waar de internationale media samenstromen.
