Direct naar artikelinhoud
OpinieLezersbrieven

Lezers over het coronavirus: ‘De Vlaamse regering munt uit in struisvogelpolitiek’

'Wat doen we als scholen dicht gaan, wat kopen we in als we boodschappen doen?' Een lezer bereidt zich voor met zijn gezin: 'Liever nu te veel maatregelen nemen dan te laat maatregelen nemen.'Beeld Thomas Sweertvaegher

Hoe bepaalt het coronavirus uw leven en dat van uw familie en vrienden? Vindt u dat de maatregelen die de overheid nu treft volstaan, of doet ze te weinig? Waarom? Een greep uit de lezersbrieven aan De Morgen.

Hongkong

Ik ben sinds 18 februari terug in België, na een verblijf van zeven weken bij mijn familie in Hongkong. De scholen werden daar van bij het begin van de epidemie gesloten (na Chinees Nieuwjaar). Elke dag duizenden kinderen tezamen in duffe klaslokalen, verhoogd openbaar vervoer, ik begrijp de Belgische aanpak niet. Wie gaat al de kinderen die nu ziek gaan worden (of al besmet zijn) nadien moeten verzorgen? De ouders en/of de grootouders natuurlijk, die dubbel zo kwetsbaar zijn. Zo wordt het een straatje zonder eind.

Dette de Sterck

Volg de laatste ontwikkelingen in onze liveblog

Beterschap

Als bloemenkoerier ben ik enigszins ongerust wie ik allemaal moet bedienen. Kaartjes met ‘beterschap’ tussen de bloemen maken mij extra alert. Ik geef mijn boeket af en stap direct achteruit om afstand te creëren. In ziekenhuizen waar het momenteel overvol is probeer ik m’n boeket bij de receptie af te geven met de mededeling dat ik wat moet kuchen. Meestal lukt het, en ben ik zo snel mogelijk weg. 

Mijn vrouw die bij een groot warenhuis werkt zit ook met ‘contact’-problemen. Mensen die hun kleding willen passen moet zij dicht benaderen. Ze probeert dit zo veel mogelijk te vermijden. De bus-/tramrit naar haar werk baart haar meer zorgen: er wordt gekucht, geniest en geproest. 

We kunnen de handgel haast niet meer aanslepen want de handjes worden de hele dag gewassen. Nee, dit is niet fijn en gezien onze leeftijd van 60-plus zijn we toch wel bezorgd.

Fred Duijzer

Gemiste kans

Heel jammer dat de regering de mensen die terugkwamen uit Noord-Italië na de krokusvakantie niet verplicht heeft om twee weken thuis te blijven. Dat zou nu een groot verschil maken. Ik vind vooral dat de Vlaamse regering uitmunt in struisvogelpolitiek.

Erika Op de Beeck

Absurd

Behalve dat ik meer mijn handen was (bijvoorbeeld als ik gebruikmaak van het openbaar vervoer) ben ik er niet echt mee bezig. Ik vind de berichtgeving overdreven en erger me eraan. Paniek is een slechte raadgever. En er zijn nog andere problemen die aandacht behoeven in dit land. Absurd hoe dit alles en iedereen lijkt te beheersen.

Sabine De Wolf

Scholen (1)

Aangezien de meeste grootouders toch gewoon hun kleinkinderen van school blijven halen lijkt het mij verstandiger de scholen tijdelijk te sluiten. De overheid denkt de ouderen te beschermen door scholen open te houden, maar in werkelijkheid wordt het risico op besmetting van deze grootouders net groter. Crèches en scholen zijn de grootste broeihaarden voor ziektes. Onverantwoord vind ik het. Kinderen worden misschien minder ziek, maar wat met de omgeving?

Sabrina De Hondt

Scholen (2)

Wij vinden op school dat de overheid te weinig doet. De scholen zouden moet sluiten nu de kinderen nog gezond zijn. Ouders komen minder in contact met andere ouders. Andere Europese landen doen dit, waarom België weer niet? Grote evenementen worden afgelast, maar scholen blijven open. Dat slaat nergens op. 

Andrea Roeland

Mogelijkheden

Ik ben muzikant, pianist bij Yevgueni, Hooverphonic, Walrus en de kindervoorstelling Meneer Beer. Al onze geplande voorstellingen deze maand zijn afgelast. Wat de financiële gevolgen daarvan zijn, is me nog niet zo duidelijk, maar hoogstwaarschijnlijk wil dat zeggen dat ik (los van auteursrechten) als freelancer geen inkomen zal hebben. Maar dat is uiteraard niet het belangrijkste: gezondheid gaat nu voor op alles. Het schept ook mogelijkheden: dat wordt een tijdje creatief thuiswerken. Ik verwacht veel mooie albums over negen maanden! Ik heb in dezen op dit moment voldoende vertrouwen in de overheid, ik kan niet anders dan ervan uitgaan dat men doet wat nodig is en dat de nodige en juiste afwegingen gemaakt worden bij bepaalde maatregelen.

Geert Noppe

Verbaasd

Ik heb tien jaar in China gewoond en ben sinds 2019 terug in België. China heeft direct ingegrepen met algemene quarantaine. De Belgische overheid doet bijna niets om de verspreiding in te perken. Mijn man is Chinees en sinds kort woont hij nu in België. Hij is verbaasd over hoe lichtzinnig hier omgesprongen wordt met de epidemie.

Kathy De Leye

Mijn echtgenoot

Mijn jonge echtgenoot met Fronto Temporale Dementie verblijft in een woon-zorgcentrum en ik mag hem vijf weken niet zien. Wetende dat hij op zijn afdeling geen warmte en menselijke aandacht krijgt, er ook geen betrokkenheid is, vrees ik het ergste. Vijf weken zonder aandacht en liefde gaat hem doen wegkwijnen. Hij begrijpt niet waarom en kruipt helemaal weg. Zie ik hem nog levend terug?

Martine Verbeke

Extremen

Enkele fysiek zwakkere personen in mijn omgeving isoleren zichzelf uit voorzorg. Naar mijn mening is er veel onduidelijkheid over wat mag en wat niet. Sommige universiteiten blijven open en andere gaan dicht. Ikzelf studeer aan de VUB waar alle lessen voorlopig gewoon doorgaan. Zelfs een groepsopdracht waarbij ik mensen op straat dien aan te spreken, wordt niet in vraag gesteld. De onduidelijke richtlijnen evolueren zo in twee extremen.

Emma De Becker

Context

Mijn omgeving is bang als ze horen dat er x aantal doden vallen door het coronavirus. Maar niemand blijkt te weten hoeveel doden er te betreuren zijn bij een griep of SARS-virus. Ook al is het virus niet hetzelfde en weet men nog niet veel over het coronavirus, toch zou dit helpen om de gevaren juist in te schatten.

Zjef Verbiest

In ‘wat als’-modus

Het feestje voor de 95ste verjaardag van mijn grootmoeder gaat niet door, ze zit geïsoleerd in haar welzijnscentrum. Verder plannen we de ‘wat als’-gevallen binnen het gezin: wat doen we als scholen dichtgaan, wat kopen we als we boodschappen doen? We hebben ook al 100 shakemaaltijden besteld, je kan nooit weten. Liever nu te veel maatregelen nemen dan te laat maatregelen nemen.

Steven De Coeyer

Openbaar vervoer

De maatregelen die de overheid treft om corona in te dijken zijn onvoldoende. Ik ben buschauffeur bij De Lijn. Minister Lydia Peeters zegt: het openbaar vervoer stilleggen kan niet! Van Ranst zegt: overvolle trams en bussen zijn pure horror! Tja, en wat met de bestuurder van die trams en bussen?

Chris Heylen

Mensen wakker schudden

Ik vind dat de maatregelen onvoldoende zijn. Ik ben zelf een medewerker van de Universiteit Gent en werk dus thuis. Op veel andere bedrijven waar dit ook mogelijk is had men dat direct moeten opleggen. Al dat contact tussen mensen dat vermeden had kunnen worden! Vanaf morgen zou iedereen die ‘op een of andere manier’ vanuit zijn huis kan werken dit met onmiddellijke ingang moeten doen. Men moet stoppen met die symptomen te benadrukken. Het is overdraagbaar zonder symptomen. Zo heb ik een tante die dit weekend bij haar ouders van in de 80 wil komen overnachten terwijl zij gedurende de week in een ziekenhuis werkt in Nederland. Dat is toch compleet zot? Verder heb ik het gevoel dat ik mijn familie heel erg aan het commanderen ben zodat mijn grootouders geen kleinkinderen opvangen na school of niet naar buiten gaan om boodschappen te doen. Nu ik thuis werk kan ik mijn nichtje opvangen, maar de ernst is vooral nog niet doorgedrongen me dunkt. Dit is de taak van de overheid om mensen duidelijker te sensibiliseren! Cafés moeten dit weekend dichtblijven. Mensen moeten wakkergeschud worden.

Cathérine Van de Graaf

Digitaal alternatief

De maatregelen mogen, zoals de rectoren ook aanbevelen, doortastender zijn. Mijn lessen aan de UGent werden gisteren meteen afgelast en vervangen door een digitaal alternatief, wat ik zeer correct vond. Andere sectoren wikken en wegen nog, zoals hogescholen waarvan studenten stage lopen in ziekenhuizen: al dan niet toestaan? Ik volg het nieuws op de voet en het is ergens wel beangstigend. Anderzijds lijkt er geen alternatief te zijn: mensen dienen te weten wat de gevolgen zijn, kijkend naar Italië, om erger te voorkomen. Een vriend in Italië raadt aan ten stelligste de maatregelen op te volgen; hij weet waarom.

Lore Ramon

Tunnelvisievirus

Mag ik nog vinden dat ik de indruk heb dat de politici, experten en journalisten die de jongste weken quasi onafgebroken bezig zijn met het coronavirus elkaar schijnbaar aangestoken hebben met het tunnelvisievirus? ‘Dit gaat slecht aflopen en wie iets anders beweert heeft er niets van begrepen’, is de overduidelijke teneur. Maar hé, paniek is uit den boze.

De aanpak van en berichtgeving van het coronavirus lijkt me een typisch voorbeeld van de alomtegenwoordige kwalijke gewoonte om aan pessimistische uitspraken, meningen en feiten veel meer gewicht te geven dan aan optimistische.

Om de haverklap hoor je nu dat we ‘vertrokken zijn voor enkele maanden of zelfs jaren’. Dat zou kunnen. Maar evengoed verdwijnt het virus binnen enkele weken uit onze samenleving eens de lente in het land is. Maar mag ik zoiets nog zeggen of ben ik dan werkelijk compleet van het lotje getikt?

Het lijkt me dat iedereen enigszins de pedalen kwijt is. Het advies om geen paniek toe te laten en het hoofd koel te houden, wordt in de wind geslagen. In de eerste plaats door zij die dat advies uitvaardigen en uitdragen. Zijnde de politici, experten en journalisten.

Ik hoop echt dat het coronavirus na het losbarsten van het virus der lentekriebels verleden tijd is. Ik hoop echt dat er dan niemand meer ziek wordt of overlijdt ten gevolge van het coronavirus. Ik hoop echt dat we, eens het ergste achter de rug is, zullen kunnen zeggen dat het coronavirus achteraf niet zo’n vaart nam als op voorhand gedacht en dat de maatregelen die genomen werden om het virus in te dijken daartoe eigenlijk niets bijgedragen hebben.

Ik hoop echt dat de politici, experten en journalisten die nu wars van hun eigen adviezen en woorden, paniek en angst hebben gezaaid in de spiegel zullen kijken en toegeven dat het zo niet verder kan.

Ik hoop echt dat het voortdurend oppoken van ieder fait divers, het mediatiseren van iedere uitzondering die daardoor de regel lijkt en het onophoudelijke polariseren daardoor eindelijk voor eens en altijd tot het verleden zal behoren.

Stijn Van de Velde

Studeren!

Op dit moment lijkt het alsof mijn hele leven wordt stilgelegd. Ik begrijp de maatregelen, maar het voelt alsof ik me alleen nog maar op mijn kot kan opsluiten om te studeren. Elke uur opnieuw bericht krijgen dat een leuk evenement waarin je met veel passie je tijd steekt niet doorgaat is pijnlijk. Het voelt even alsof ik weer in een examenperiode ga waarin de boeken mijn enige vrienden zijn. En toch begrijp ik het allemaal. Twee van mijn dichte vriendinnen hebben een zware longaandoening. Als zij dit virus krijgen kan het hen fataal worden. Het is dan maar een kleine opoffering om een maand rustig te leven. Mijn schoolresultaten zullen hopelijk pieken. En in deze digitale tijden met Skype en Netflix ga ik me wel kunnen amuseren.

Lotte Eilers

Stroomversnelling

Ik ben een alleenstaande mama van 43 met een dochter van 10. Daarnaast ben ik mantelzorger voor mijn moeder (71) die lijdt aan een ernstige longziekte. Ik werk voor Telenet en heb gisteren thuisgewerkt om mijn dochter op te vangen op woensdagnamiddag. We bekijken het dag per dag, en hoewel ik er eerst redelijk rationeel instond (de instructies van overheid, arts en werkgever opvolgen), ben ik nu toch minder gerust. 

De spanning, stress stijgen. Ik volg de ontwikkelingen op de voet. Sinds gisteren heb ik beslist om mijn moeder niet meer te bezoeken, wat haar zwaar valt. Ik zal zeker de nodige boodschappen doen en was ophalen/brengen, maar ik durf niet in haar appartement blijven. Het is een vreemde gedachte dat je zelf mogelijk ziektedrager bent, zonder het te weten. 

Op Telenet wordt er goed en regelmatig gecommuniceerd. Sinds deze week wordt heel vaak gedrukt op de handhygiëne en zijn er naast water en vloeibare zeep ook handgels die we tijdens meetings smeren. We gaan evenwel door een enorme transitie (‘agile werken’), waardoor we al weken opleidingen krijgen met grote groepen (30 tot 100 personen). Vandaag heb ik voor mezelf beslist om niet te cofaciliteren tijdens zo een training. Dit naar aanleiding van de late nieuwsuitzendingen gisteren op VRT en VTM. 

Ik ben zelf ook risicopatiënt, omdat ik een auto-immuunziekte (reuma) heb. Dat in combinatie met mijn privésituatie maken dat corona mij de laatste 24 uur tot stevig ingrijpt op ons dagelijks leven. Ik vind dat mijn werkgever tot gisteren goed heeft opgevolgd wat overheid aanbeveelt, behalve wat de training van vandaag betreft: die had mijns inziens niet mogen doorgaan. 

Vanmiddag ben ik boodschappen gaan doen in de Colruyt: mensen zijn aan het hamsteren geslagen. Ik had eerst op voorhand onze voorraad rijst, spaghetti, conserven gecheckt en we kunnen nog 14 dagen voort. Toch heb ik me laten verleiden tot meer rijst, pasta, bloem, conserven kopen... vaak omdat het de laatste pakken in de rekken waren. En omdat je niet weet wat/of je de komende dagen nog vlot aan eten geraakt. 

Rond 16 uur kwamen de mails binnen over de volgende fases.

• Telenet: training van morgen uitgesteld, over volgende week nog geen nieuws.
• Scouts van mijn dochter: vanochtend nog een mail ‘alles gaat door’, nu zijn alle activiteiten tot eind maart afgeschaft. 
• Wat scholen betreft: de verwarring tussen artsen en Ben Weyts is niet oké. Ik ben als moeder eerder geneigd om het advies van de artsen te volgen, maar heb nog niets beslist (en we wonen dus niet in Knokke-Heist, maar in Wilrijk). In de klas van mijn dochter is géén (!) zeep bij de lavabo. Een kind dat gaan skiën was in Noord-Italië hoest hevig sinds vorige week woensdag en is naar school blijven gaan (?). Een ander kind wilde er niet meer naast zitten en de juf werd boos: “In deze klas heeft niemand corona.”

De poetsvrouw die ook bij mijn moeder poetst moeten we afzeggen. Ook de thuisverpleegster die één keer per week langskomt, komt uit voorzorg niet meer omdat mijn moeder al ernstig ziek is. Ik vermoed de volgende stap ook de familiehulp afzeggen. Ze krijgt ook maaltijden aan huis geleverd en dan gaat ze even in de badkamer wachten. 

We hopen dat we het juiste en nodige doen. Ik denk dat iedereen zijn best doet. De laatste 24 uur is alles in een stroomversnelling geraakt. Het doet raar. 

Ines Van de Velde