Het motto van Sofie Lemaire: “Doe het zelf”

“Mijn lief drukte me enkele jaren geleden met de neus op de feiten toen ik ergens over aan het klagen was. ‘Los het zelf op’, antwoordde hij. Dat kwam binnen. Hij had een punt. We zijn allemaal nogal snel in het detecteren van problemen. Thuis, op het werk of in de wereld. Maar om oplossingen te bedenken, rekenen we vaak op anderen. Nochtans kan je altijd zelf iets doen. Verandering begint echt bij jezelf. Sindsdien ben ik, op alle vlakken in mijn leven, méér beginnen aanpakken. Het voordeel? Het geeft je een zekere regie over je eigen leven. En véél voldoening.”

“Als ik bij Radio 1 verandering wil zien, dan kan ik dat in stilte denken, erover zeuren bij collega’s of het opwerpen op de stafvergadering én een oplossing aanreiken. Zo voel ik soms de nood om even écht bij te kletsen met mijn collega’s. Na de redactievergadering een taart op tafel zetten of na een lange werkweek mijn team inviteren om samen iets te gaan drinken, kan dat al verhelpen.” 

“Mijn motto behelst een zekere proactiviteit, waardoor problemen nooit té groot worden. Een meningsverschil met een collega of een discussie thuis? Ik pak het snel aan. Dat vergt gewoon een klein beetje moed. Daarmee heb ik mezelf al zoveel cadeau gedaan. Het maakt mijn leven zoveel lichter, geeft me kracht. Ik kan écht niet meer terug naar vroeger. Wat ik wel geleerd heb, is dat de oplossing niet altijd bij mezelf ligt. Pick your battles. Als ik een programma maak, hoef ik niet langer elk detail te weten. Ik word omringd door een goed team en vertrouw erop dat alles goed komt.”

“Minder klagen en méér in oplossingen denken, dat bracht me op het idee voor mijn Canvas-programma Meer vrouw op straat. Ik wilde héél graag iets maken rond de vrouwenzaak. Door een oproep te lanceren om meer vrouwennamen in het straatbeeld te krijgen, heb ik gekozen voor een positieve insteek. Geen aanklacht. Ik wil de verandering mee in gang zetten. Bijzondere vrouwen de aandacht geven die ze verdienen. We missen toch vaak vrouwelijke rolmodellen. Voor mij is Chantal Akerman een stichtend voorbeeld. Een cineaste, die in de jaren 60 en 70 prachtige films maakte. Omdat de filmindustrie zo’n mannenwereld is, werkte ze zelf vooral samen met vrouwen. Voor zo’n vrouw heb ik veel bewondering. Tot mijn grote verrassing heeft Vlaanderen massaal gehoor gegeven aan mijn oproep. Ondertussen werden al tientallen vrouwen uit onze geschiedenis bedacht met een straatnaam.”

“Mijn lief is zeer ondernemend. Een bijzonder aantrekkelijke eigenschap, vind ik. Hij is altijd op zoek naar nieuwe projecten, blijft zichzelf heruitvinden en rolt zo van de ene fijne opdracht in de andere. Onze overtuigingen stroken niet altijd, maar dat maakt onze relatie net interessant. Het werkt inspirerend. Ondertussen ben ik, net als mijn lief, zelfstandige geworden. Heb ik mezelf de vrijheid geschonken waar ik lang jaloers op geweest ben.”

“Als moeder probeer ik me te hoeden voor de ‘blijf van mijn kind!’-reflex. Als het kan, kijk ik liever waakzaam toe terwijl Gust zelf zijn akkefietjes probeert op te lossen. Dat lijkt me zinvoller. Onlangs kwam mijn zoon thuis met verhalen over een jongen uit zijn klas, die hem altijd lastigviel. Gust was er zelf mee aan het lachen, het was duidelijk geen ernstig pestprobleem. Ik vroeg hem: ‘Wat ga je daaraan doen?’ Mijn zoon zei dat hij het de volgende keer tegen de juf ging zeggen. Helemaal oké voor mij.”

“Als mensen mijn vader feliciteren met de programma’s van zijn dochter, zegt hij altijd: ‘Ik heb niks gedaan. Dat is ons Sofie.’ Mijn ouders hebben me altijd de vrijheid gegeven om mijn eigen pad uit te stippelen. Ik mocht en kon alles doen wat ik wilde, zolang er voldoende toewijding was. Af en toe droom ik ervan om een eigen zaak op te richten, zoals mijn ouders. Nadat mijn broer en ik de deur uit waren, hebben ze in Brugge een hotel gekocht. Het was hun droom om zelf hun leven in te richten. Bij mij leeft dezelfde fantasie. Misschien vind ik wel een koekje uit, start ik met een bloemenwinkel of ga ik trainingen in woordkunst geven. Wat het ook wordt, ik zal het helemaal zelf doen.”