‘Toiletpapier hamsteren heb ik nog nooit gezien in China’

Hoe was het om vandaag weer je flat uit te kunnen gaan? Na je verblijf in Wuhan en je terugkeer in Beijing moest je twee weken in quarantaine. Sterker nog: het was je tweede quarantaine.

“Heel bijzonder. Ik zit nu met een vriendin in een restaurant, een van de weinige die open zijn. Vanochtend heb ik mij gemeld bij mijn wijkcomité om het pasje op te halen waarmee ik mijn wooncomplex, dat bestaat uit tien flats, weer mag verlaten. Daarna heb ik een ommetje gemaakt, gefietst en afgesproken in het park met mijn assistent. Veel andere opties om af te spreken zijn er niet. De meeste restaurants en cafés zijn nog altijd gesloten. De regering wil dat de bevolking zo veel mogelijk blijft in hun eigen wooncomplex, die binnentuinen en speelplaatsen hebben.”

Komt het leven in Beijing weer op gang, nu het aantal besmettingen afneemt?

“Het is nog steeds heel rustig, maar Beijing is geen spookstad. Het lijkt alsof de helft van de bevolking op vakantie is. Iets meer dan de helft van de winkels is weer open, maar het is verre van normaal. In het begin werd er massaal thuis gewerkt. Nu zie je dat banken weer personeel op kantoor hebben en dat sommige bedrijven weer in ploegen werken.”

“De controle is nog wel altijd groot. Overal zie je bewakers: in straten, bij de toegang tot de wijken. Je temperatuur wordt overal gemeten en je moet je contactgegevens achterlaten. Als er een besmetting is, kunnen ze zo snel achterhalen wie bij die persoon op bezoek is geweest.”

“Veel bewoners blijven nog gewoon binnen. Ze blijven in hun wooncomplex. Als ze naar buiten gaan, gaan ze niet ver. Zo willen ze de kans op besmetting beperken. Ik zie ze in mijn wooncomplex badminton spelen, de kinderen maken plezier op de speelplaatsen. De bevolking heeft hun leven weer opgepakt, maar het is niet in elkaars buurt.” 

“Wat je wel ziet, is meer optimisme. Ze komen van erger, het leven is nu een stuk aangenamer in Beijing. Wat dat betreft is het de omgekeerde wereld. Hier in China, waar de uitbraak begon, wordt het aangenamer dan in Nederland. Wat Nederland nu meemaakt, en nog meer gaat meemaken in de komende weken, hebben zij al ondervonden.”

Je bent al in twee restaurants geweest. Hoe gaat dat eraan toe?

“De meeste gewone restaurants op straat zijn gesloten of je kan er alleen afhalen. Je moet dan buiten wachten op je eten en een meter afstand van elkaar houden. In de winkelcentra zijn de restaurants wel open. Maar je mag maar met twee personen aan een tafel zitten. Wij zijn nu in dit restaurant met meer mensen dus moeten we aan verschillende tafeltjes zitten. En er moet per tafel nog een tafeltje tussen zitten, om voldoende afstand van elkaar te houden. Dus het ziet er allemaal wat absurd uit.”

“De restaurants, die maar de helft van hun tafels mogen gebruiken, zijn niet echt druk. Hieraan kan je afleiden dat de bewoners toch nog altijd bang zijn. Ze houden er wel degelijk rekening mee dat het weer erg kan worden en dat er een nieuwe uitbraak kan komen. De angst zit er nog goed in. Ze zijn heel voorzichtig.”

Hoe kijken ze tegen jou aan? Ik begrijp dat de bevolking bang is dat buitenlanders nieuwe besmettingen kunnen veroorzaken.

“In Beijing waren er de afgelopen dagen geen lokale besmettingen meer. Maar als je met de bewoners praat, beginnen ze spontaan over de zogenaamde gevaren uit het buitenland. Je hoort ze dan zeggen dat het grootste risico nu komt van buitenlandse mensen. Ze bedoelen zowel Chinezen die terugkeren uit het buitenland als buitenlanders.”

“Ik zeg ze dan meteen dat ik hier al enige tijd woon en in quarantaine ben geweest. Het is een vreemde ervaring. Ze doelden niet echt op mij, maar ik voelde toch wat de Chinezen in het buitenland ook moeten voelen als ze gediscrimineerd worden en de schuld krijgen van de coronacrisis.”

Mag je overal naar toe in Beijing, dus ook naar de toeristische trekpleisters?

“Ja, maar in de praktijk blijf je bij de hoofdwegen. De woonwijken kom je niet in, tenzij je er woont of werkt. En de toeristische trekpleisters zoals de Chinese Muur, waar veel mensen kunnen samenkomen, zijn dicht. De grote parken zijn wel open. Daar krijg je over de luidsprekers te horen dat je een mondkapje moet dragen, afstand tot elkaar moet bewaren en niet op de grond moet spugen. Ja, ondanks het coronavirus, wordt er nog altijd een enkele keer gespuugd. Ik dacht dat we wel af zouden zijn van deze oude Chinese gewoonte, maar enkele ouderen doen het nog steeds.”

In Nederland wordt er nog altijd gehamsterd. Is er ook een stormloop geweest in Beijing op supermarkten om onder andere wc-papier te bemachtigen?

“In het begin werd er een beetje gehamsterd maar dat was snel voorbij. De bewoners zien dat het niet nodig is omdat de aanvoer van producten en goederen normaal werkt. Zelfs in Wuhan, waar de uitbraak van het virus begon, was dat het geval. Gedisciplineerd doen de mensen hier boodschappen. Het hamsteren van toiletpapier, wat nu gebeurt in Nederland, heb ik hier nog nooit gezien. Wat meespeelt, is dat de crisis begon vlak voor Nieuwjaar. De Chinezen slaan dan altijd voor weken in om te feesten. Dus de voorraadkasten waren al overvol.”