Als freelancers bloeden we hard door de blinde paniek bij onze opdrachtgevers

Wij hebben nooit echt schrik gehad om onze mailbox te openen. Maar de onophoudelijke, verschroeiende mallemolen van ‘Het spijt ons…’, ‘Sorry maar…’ ‘Om die reden is het uitgesteld’, ‘U begrijpt dat we genoodzaakt zijn…’ grijpt ons vandaag naar de nek als een hongerige bloedhond. Er valt niet aan te ontkomen. 

Natuurlijk begrijpen we het. De situatie is ernstig. Uw strategie, uw campagnes, evenementen, communicatie- en contentplannen, het valt allemaal in het water, en het wordt sito presto stopgezet. ‘On hold’. 

We hebben het al een paar keer meegemaakt. Onzekere situaties, de Golfoorlogen, 9/11. En dan valt alles stil. Want u hebt een verantwoordelijkheid naar uw aandeelhouders, en u moet verstandig omgaan met elke euro. Herstructureringen vallen niet uit te sluiten, mensen zullen afvloeien. Miserie, en niet de tijd om gewoon verder te werken, toch? En de eerste stap is het wegwerken van alle engagementen met freelancers. 

Maar kunt u het zich nog herinneren, niet zo lang geleden? U zat echt in de shit. Die presentatie aan de ‘board’ kwam maar niet goed. De slides vertelden geen verhaal, het grote inzicht, the big idea, ontbrak. Het narratief was gekunsteld en er sprak geen hoop, geen toekomstvisie uit. Weet u nog hoe we toen samenwerkten? Schouder aan schouder, een week aan een stuk, tot op de luchthaven toe? Zodat u kon imponeren, de baas van uw baas verrassen, en het project achter uw naam kon zetten. 

Kunt u zich nog herinneren, die ene keer, met die echt slechte speech? Ineengeknutseld rond alles wat u wilde zeggen. Die speech waar iedereen van begon te gapen? Weet u nog hoe we avond na avond samen wroetten, repeteerden en schaafden? En dan dat daverende applaus achteraf?

Kunt u zich nog herinneren, al die ‘rush jobs’? Dringend! Het had er gisteren al moeten liggen! Mijn partners hebben er nu geen tijd voor, kun je ons helpen? En we luisterden.We verschoven onze prioriteiten, we woekerden met onze tijd, onze agenda’s en ons leven. Voor u, omdat u loyaal was, en goed voor ons. Het leek logisch dat we hielpen. 

En tot slot. Herinnert u zich al die etentjes? En die terrasjes? Waar we ongepland brainstormden (vaak gratis) en ideeën lieten opborrelen, tussen de lachbuien door? Ik zie je nog stiekem noteren op een bierviltje, of een stukje papier, om het toch maar niet te vergeten, kleine schelm.

We bloeden omwille van angst, voorzichtigheid en blinde paniek. En we stellen vast dat we duidelijk niet dezelfde definitie over ‘partnership’ hanteerden. Ik weiger te geloven dat u alleen maar op zoek was naar goedkope, flexibele en inwisselbare oplossingen, waar u makkelijk mee kon schuiven. Wij zijn ambachtsmensen, creatieven, onafhankelijke denkers, geen (goedkope) huurlingen. Echt niet. 

We bloeden omdat u allemaal dezelfde manke diagnose stelt en trieste methode gebruikt om dit te overleven. Twee voeten op de rem en geen euro die het gebouw nog verlaat. We moeten immers bang afwachten waar en wanneer dit stopt. Wij kennen u zo niet, wij keken altijd op naar de ondernemerszin en de scherpte van de ideeën. Waar is die gebleven? 

We bloeden want we kunnen u niet eens benaderen, om creatieve oplossingen voor te stellen en te zoeken. U stelt opnieuw uit, omwille van de operationele prioriteiten en de crisissituatie. En dus blijven de geweldige ideeën in de kast liggen. Zonde!

Toe, laat het ons doen. We zullen u aangenaam verrassen. 

Want er is iets waar u rekening mee moet houden. Als dit achter de rug is, zullen we allen wakker worden in een andere omgeving. Een wereld die meer dan waarschijnlijk gedragen wordt door nieuwere, rijkere en inclusieve waarden en bijgestelde  verwachtingen. 

Een maatschappij die nog steeds behoeften zal hebben, maar met consumenten die zich zullen herinneren hoe u zich gedragen heeft: hoe u koos om het verschil te maken of hoe u probeerde te overleven. Dit is het moment om de strategie bij te stellen. De kans om uw marktpropositie - en die ‘purpose’ waar er de laatste jaren zo graag over gepraat wordt - echt scherp te krijgen. Denk nog eens aan wat we hierover ook al schreven. 

Dit is het moment om al die ondergesneeuwde strategische projecten aan te pakken en vorm te geven. Wij zijn er heilig van overtuigd dat wij de beste partners zijn om dat samen te doen. Neem die smartphone vast en bel uw lokale superheroes, uw freelancers, en ga ermee aan de slag.

We gaan het nooit vergeten, en u krijgt dat competitief voordeel, eerder dan weg te zakken in het moeras van onverschilligheid dat nu opdoemt.

En nu moet u ons even verontschuldigen. We moeten de handen uit de mouwen steken voor die ene klant die wel vooruit wil, die er overmorgen wil en zal staan met een herdacht verhaal.

Maar doet u vooral rustig verder. Een fijne, veilige dag nog.