Silke Mastbooms, acht jaar na ‘The Voice’ straks terug als Pocahontas: “Ik ben geen saaie dees”

Dit gesprek vond plaats voor de coronacrisis en verschijnt in citta, het weekendmagazine van Gazet van Antwerpen.

Het was in de winter van 2012 dat The Voice debuteerde op VTM. Loodgieter Glenn won, Silke Mastbooms werd runner-up. In het najaar van 2014 bracht ze een eerste plaat uit, Rooted but free. De afgelopen jaren bleef ze zingen, vaak aan de zijde van haar lief én muzikant Tom Lodewyckx.

1. Oxfam-winkel, Hemiksem

Verkoopster van fairtradeproducten

“Is dit er niet wat over?”, vraagt Silke onze fotograaf als ze haar outfit toont. Omdat het lente is, en we gevraagd hadden geen zwart te dragen, haalde Silke een van de zeldzame kleurrijke outfits uit haar kast. Het zorgt alleszins voor extra kleur in de Oxfam Wereldwinkel. “Sinds een poosje help ik hier”, zegt ze. “Ik winkelde al bij Oxfam, en deze is dicht bij huis. Hoewel ik al zes jaar in Hemiksem woon, leer ik hiermee nog altijd nieuwe mensen kennen. Oxfam heeft een trouw klantenbestand. Dat heb ik al gemerkt. Het is ook veelal een ouder publiek. Maar dat is normaal als je alleen op woensdag van 9.30u tot 12.30u, en op zaterdag van 10u tot 12u open bent. Jonge mensen zijn op woensdag aan het werk, en liggen zaterdagochtend uit te kateren. Ik wou hier net door die beperkte openingstijden komen helpen. Dat is perfect combineerbaar met de rest.”

Silke helpt meteen een hardnekkig misverstand uit de wereld. “Vaak denken mensen dat het hier duurder is, omdat het fair trade is. Soms is dat zo, maar vaak niet. Mensen komen vooral naar hier voor de ‘specialere’ dingen, want veel van de voedingsproducten hier kan je ook in de gewone supermarkt vinden, zoals wijn. Je ziet dat we een flink assortiment hebben. Ik ken er helaas weinig van, want ik ben geen wijndrinker. Maar we staan steeds met twee in de winkel. Er is altijd iemand die kan antwoorden op vragen van klanten. Zelf ben ik verzot op de chocolade.”

Silke had al enige ervaring als verkoopster. Haar moeder had ooit een kledingwinkel in Antwerpen. “Ze is van Zuid-Korea afkomstig, maar werd op haar tweede geadopteerd. Ze heeft dus geen herinneringen aan haar roots. Het toeval wil dat ik samen met mijn zus en mijn moeder vorig jaar voor het eerst Zuid-Korea heb bezocht. Zonder echte reden, maar we wilden er eens naartoe. Het was een ontdekkingsreis, want er waren geen punten van herkenning. Mensen spreken er amper Engels. We hebben ook niet zo veel met het land. Denk nu niet dat we met Kerstmis Koreaans eten. (lacht)”

2. Trix, Borgerhout

Cd-voorstelling zonder cd’s

Vlaanderen leerde Silke kennen dankzij The Voice. Is alles wat ze nu doet nog steeds een gevolg van die wedstrijd? “Goeie vraag. Ik weet het niet. Soms staat er op een affiche ‘bekend van The Voice’. Maar wie weet dat nog? Ik leerde er wel veel muzikanten kennen”, zegt ze als we muziekcentrum Trix binnenstappen.

Silke stelde hier in 2014 haar eerste en voorlopig enige album voor. “Ik vond het super dat dat toen in Trix kon, toch een plek voor alternatieve acts. We dachten dat er weinig volk zou komen, maar het zat goed vol.”

“Ik blijf trots op dat album, maar zoiets zou ik nu niet meer maken. Rooted but free was een vrolijke poppy plaat. De teksten gingen over hoe ik alles toen zag en aanvoelde. Maar dat is flink geëvolueerd. Een goede vriendin zei ooit dat je pas klaar bent voor je eerste plaat nà je eerste plaat. Ik snap dat nu volledig.”

Het album was destijds een flinke bevalling. “Als ik zeg dat ik álles deed, is dat niet overdreven. Ik schreef mee aan de teksten en muziek, en bepaalde zelfs hoe de hoes er moest uitzien. Ik had geen platenfirma en regelde alles zelf.” Net op dat moment ging het mis. “Een week voor het event liet het Nederlandse bedrijf dat mijn cd’s perste, weten dat het niet tijdig kon leveren. Er was iets fout gegaan. Ik kon wel janken. Een cd-voorstelling zonder cd’s is redelijk belachelijk. Maar er was geen weg terug. Ik had alles uit eigen zak betaald.”

Werkte ook mee aan de plaat: haar vriend Tom. Die is professioneel muzikant en was gitarist bij onder meer Clouseau, Ozark Henry en K’s Choice. “Op de duur was ik er 24 uur per dag mee bezig. We namen op in zijn opnamestudio in ons huis. Ik kon er niet even van wegwandelen.” Silke leerde Tom kennen tijdens The Voice. “Ik was toen erg jong, al weet ik niet of ik zo’n wedstrijd nu anders zou aanpakken. Ik herinner me wel de enorme aandacht die we toen kregen. Het was het eerste seizoen. Al genoot ik er ook van. Het voelde raar toen die rush wegviel. Ik zat nog in het middelbaar. Na de finale in maart moest ik alle achterstand op school inhalen en in juni mijn eindexamens afleggen.”

3.Openluchttheater, Rivierenhof

Schitteren op het podium

“Mijn papa woont vlakbij”, zegt Silke als we door het Rivierenhof lopen. “In de zomer komen we hier vaak. Ook om optredens te zien. Joss Stone, Selah Sue, Patti Smith, John Butler Trio… Als student kon je hier erg goedkoop binnen. Het openluchtheater is voor mij een speciale plek, omdat het zo veel gezelligheid uitstraalt. Alle artiesten dromen van het Sportpaleis, maar hier optreden zou voor mij echt een thuismatch zijn.”

Silke stond nog niet op het podium van het OLT, maar in het najaar wel op dat van de Gentse Capitole. De voorbereidingen voor Pocahontas waren in de periode van dit interview in volle gang, maar door het coronavirus zijn de voorstellingen intussen uitgesteld naar september. “Ik was vergeten dat teksten blokken niet zo leuk is”, lacht ze. “Maar ik bijt door omdat ik weet wat het doel is.”

Silke zag op Facebook dat James Cooke plannen had met Pocahontas. “Ik kende hem nog van The Voice, waar hij betrokken was bij de productie. Wat later stond ik samen met een tiental andere dames voor hem op een casting. Enkele kandidaten vielen onmiddellijk af, wat me sterkte in mijn kansen. Uiteindelijk waren we nog met twee. Uitsluitsel volgde pas twee weken later. Ik prentte me dagenlang in dat het niks zou worden, om een grote teleurstelling te vermijden. Ik had tijdens de auditie, waar ik enkele scènes moest spelen, gemerkt dat ik de rol heel graag wilde hebben.”

Voor Silke, die woord-drama studeerde aan de academie in Deurne, ligt een musicalrol buiten haar comfortzone. “Behalve een voorstelling bij de jeugdbeweging deed ik niks professioneels op dat vlak. Ik weet nu al dat ik op de grote dag zenuwen ga hebben. Uit schrik dat ik het niet ga kunnen. Daarom blok ik hard op mijn tekst. Slapeloze nachten? Die heb ik al achter de rug. Daar had ik last van toen ik net wist dat ik de rol had. Toen besefte ik plots wat me te wachten stond. Gelukkig is er een goede omkadering. Ik hoop dat er een geloofwaardige actrice in me schuilt.”

4. Theaterplein, Antwerpen

Boeken laten kaften in HetPaleis

Silke verhuisde met haar ouders en zus van Ekeren naar Deurne om daar naar school te gaan. Ze wou ons meenemen naar het Heilig Hart, een school in Deurne, omdat haar opa er directeur was. Maar de regen valt met bakken uit de lucht en de school is gesloten. Als alternatief neemt ze ons mee naar het – deels overdekte – Theaterplein in Antwerpen. “Ik moest er ineens aan denken omdat je destijds in HetPaleis je boeken kon laten kaften”, lacht ze. “Stapels boeken heb ik hier laten inpakken met een leuk papiertje. Zelf vonden we dat een hele klus. Het werk werd gedaan door vrijwilligers en je gaf een vrije bijdrage. Het was een jaarlijks uitje met papa en mijn zus. Ik woonde hier ook al veel voorstellingen bij, onlangs nog een machtige dansvoorstelling van Isabelle Beernaert.”

Silke ging niet heel graag naar school. “Al lag ik best goed in de groep, ik was niet per se een populair meisje. Maar als je luid bent, trek je automatisch de aandacht”, lacht ze. “Muzikale opvoeding vond ik een fijn vak. Hoewel... leraren kunnen dat soms zo saai en droog geven. Het heeft er misschien mee te maken dat de muzieksmaak van jongeren totaal anders is dan die van leerkrachten.”

Haar liefde voor muziek bracht Silke naar het Gentse conservatorium, maar dat werd een ontnuchtering. “Na een jaar ben ik gestopt. Het was veel theorie, terwijl ik vooral de praktijk graag deed. Dat was al de periode van mijn eerste album. Muziek was en is mijn leven. Als kind fantaseerde ik hoe ik als superster interviews zou geven. Dat dan plots die studies niks voor mij waren, was enorm confronterend en gaf me een rot gevoel. Plots wist ik niet zo goed meer welke richting ik uit wou met mijn leven.”

“Ik bleef het leuk vinden om op te treden, maar de zin om muziek te maken was even voorbij. Ik had ook geen zin meer in teleurstellingen. Ik bracht enkele singles uit en ging ermee naar de radio, maar telkens hadden ze een excuus om die niet te draaien.”

Optreden bleef Silke intussen wel doen. “Maar niet solo. Ik zing bij BTZ (lees ‘Beats’, red.), een coverband die een soort live dj-set brengt. Er zijn ook optredens op huwelijken en andere events, en ik zing jingles in voor radio’s en reclamespots.”

5. De Nieuwe Linde, Antwerpen

Met de boot op café

We nemen afscheid van Silke in De Nieuwe Linde, in de Pacificatiestraat op het Zuid. Tijdens ons interview was er nog geen sprake van horecasluitingen wegens het coronavirus. “Ik ben iemand die graag met vrienden afspreekt op café. Liever dat dan tegen onbekenden te staan schuren in een discotheek. Ik heb dat ooit even geprobeerd, maar na een maand wist ik dat zoiets niks voor mij is. Ik hou het liever bij een gembertheetje dan me te bezatten op een wild feestje.”

De Nieuwe Linde is ook qua locatie ideaal. “Vanuit Hemiksem is het 10 minuten rijden. In de zomer durf ik ook de waterbus te nemen. Ondertussen bestelde ik een elektrische fiets, wat de drempel moet verlagen om meer met de fiets te rijden.”

Silke woonde ooit ook op het Zuid. “Daardoor ken ik de buurt goed. Vroeger had je dure maar lekkere taartjes bij Patine. En koffie dronk ik bij Revista op de Marnixplaats. Maar mijn vriend, die van Hoboken is, had een huis gekocht in Hemiksem en ik ben hem gevolgd.”

We werpen op dat het de voorbije jaren stil werd rond Silke in de pers. “Wellicht omdat er geen sappige verhalen over mij te vertellen vallen”, lacht ze. “Ik ben geen saaie dees, maar val niet op. Ik heb een stabiele relatie en heb geen rare kuren.” Nochtans was er ooit wel iets om over te schrijven. Silke was 18 jaar toen ze verliefd werd op Tom. “Die ruim twaalf jaar ouder is. Op die leeftijd is dat veel. Daar was enige commotie over in de bladen. Maar toen na een poos bleek dat de liefde bleef duren, ebde de aandacht ervoor weg. Ondertussen zijn we bijna acht jaar verder.” Al was de liefde niet altijd evident. “Omdat ik merkte dat Tom al in een andere fase van zijn leven zat. We werken ook in dezelfde branche. Ik zette nog stappen die hij al jaren achter de rug had. Ik woonde nog thuis, terwijl hij een eigen huis had.”

Silke werd ouder, en wijzer. “In de periode van The Voice wou ik dat alles vooruitging. Als je alle schijnwerpers op je krijgt, wil je die bekendheid verzilveren. Maar ik werd realistischer. Met wat ik doe, zal ik allicht nooit in het Sportpaleis staan. Maar straks schitteren als Pocahontas, dat is ook niet niks.” 

INFO: www.capitole-gent.be