Ondernemen in tijden van corona: ‘We bereiden ons voor op het ergste’

Nausikaä Jacobs en Stijn De Bock, uitbaters van twee dorpscafés:  ‘Veel steun dankzij virtuele pintjes’

“We keken zo hard uit naar het eerste terrasjesweer”, zegt Nausikaä Jacobs, die een dorpscafé uitbaat op het kerkplein in Blaasveld, bij Willebroek. Normaal zou het terras van De Kanunnik vol zitten met fietsers en wandelaars die de eerste lentezon komen opsnuiven. Maar door het coronavirus zit ze thuis. Net zoals haar vriend Stijn, die enkele honderden meters verderop ook zijn eigen café Barbok uitbaat.

“De onzekerheid is groot”, zegt Jacobs. “Als we op 5 april weer van start kunnen gaan, dan valt deze periode nog wel te overbruggen. Als de crisis veel langer aansleept, dan wordt het moeilijk. We bereiden ons mentaal voor op het ergste.”

Wat helpt, is dat ze allebei kunnen terugvallen op een vervangingsinkomen. Daarnaast krijgen ze een hinderpremie van 4.000 euro. Maar daarover heerst nog veel onduidelijkheid. “Omdat onze cafés onder hetzelfde btw-nummer vallen, weten we niet of we één of twee premies krijgen.” Verder is het niet duidelijk of ze aanspraak maken op de 200 euro die Vlaanderen uitkeert aan tijdelijk werklozen om hun water- en energiefactuur te kunnen betalen.

Ook bij Jacobs blijven de facturen binnenstromen. Eigenaar AB InBev geeft dan wel uitstel van de huur, maar die huur moet achteraf nog worden betaald. De voorschotten op de energierekening lopen gewoon door. Het zijn zorgen waar haar personeel ook mee geconfronteerd wordt. De jobstudenten en de flexi-jobbers werken met dagcontracten en zitten nu zonder werk. “Voor hen is dit heel erg. Ze hoopten een centje bij te verdienen, zodat ze bijvoorbeeld op vakantie konden gaan.”

Trouwe klanten hebben alvast laten weten dat ze na de coronacrisis extra veel pintjes komen drinken. En dankzij Café Courage, een digitaal platform van AB InBev, kunnen mensen nu ook vanop afstand digitale pintjes kopen. “Dat is een leuke opsteker voor ons”, zegt De Bock. Hij droomt van een warme, coronavrije zomer waarin de Vlaming straks massaal buitenkomt om de horeca in eigen land te steunen. “Laten we hopen dat mensen na deze crisis niet te lang in angst blijven leven.”

Simon Peters, co-eigenaar van Spaced, een bedrijf dat apps ontwikkelt: ‘Zonder nieuwe projecten overleven we niet’

“Ik heb vandaag de tijdelijke werkloosheid aangevraagd voor twee werknemers.” Simon Peters zegt het met pijn in het hart. Hij is de jonge stichter van Spaced, een bedrijfje dat digitale applicaties bouwt op vraag van organisaties die sociale projecten opzetten. In totaal zijn ze met zijn vieren, maar twee onder hen zullen dus een tijdje werkloos thuis zitten.

“Normaal zouden wij als digitaal bureau het minst geraakt moeten worden door deze crisis. We kunnen perfect thuis werken, we moeten geen leveranciers betalen en zitten niet opgezadeld met stocks. Maar we zijn afhankelijk van klanten, en zij haken nu massaal af of stellen geplande projecten uit. Zolang het niet duidelijk is hoe deze economische situatie evolueert, vermijden ze niet-essentiële investeringen.”

Deze opdoffer komt op een kritiek moment. “We zaten sowieso al in een periode waarin we heel erg op zoek waren naar nieuwe klanten. Enkelen werden stilaan warm voor een project. Met een politieke partij en een centrumstad zaten de gesprekken al in een vergevorderd stadium. Door corona zijn de geplande afspraken uitgesteld. We kunnen alleen nog bestaande projecten afwerken, en dat is niet voldoende om ons levensvatbaar te houden.”

Vooral het idee dat hierna nog een lange recessie zal volgen, baart Peters zorgen. “Ook na de quarantaine zullen bedrijven niet meteen investeringen willen maken. Die naweeën zullen lang aanslepen.”

Lichtpunt is wel dat Spaced dankzij de federale regering uitstel kan vragen voor de betaling van de sociale lasten en de btw. “Maar dat houdt ook een risico in, want in de zomer moeten we die kosten toch betalen.” Een andere optie is om te freelancen voor grotere bedrijven in de sector. Maar ook bij hen staat de vraag naar extra werkkrachten nu op een laag pitje.

Peters beseft dat het pittige maanden worden. Al koestert hij toch weer wat hoop omdat de stad Antwerpen zopas een oproep lanceerde aan bedrijven om digitale toepassingen te ontwikkelen voor de bestrijding van corona. “Het zou fantastisch zijn mochten we die opdracht kunnen binnenhalen.”

Kelsey Lambrechts, runt met haar vader een transportbedrijf: ‘Iedereen loopt rond als een kip zonder kop’

Promotiemateriaal, T-shirts, gadgets en elektronica: ze worden allemaal verscheept door Air Sea Trucking uit Lier, een familiaal transportbedrijf met dertien chauffeurs en vijftien vrachtwagens. De meeste goederen komen uit China, het land waar de coronapandemie uitbrak. Ze komen aan op Brussels Airport en in de haven van Antwerpen, waarna ze door Air Sea Trucking over de Benelux worden verspreid. 

“Omdat we zo afhankelijk zijn van de Chinese markt, zitten we al langer in een dip dan andere transportbedrijven”, zegt Kelsey Lambrechts, die straks als medezaakvoerder in de voetsporen van haar vader treedt. “In de periode rond Chinees Nieuwjaar worden er sowieso al minder goederen geleverd. Door het coronavirus ging het van kwaad naar erger.”

In februari werd de eerste chauffeur tijdelijk werkloos gesteld. Intussen gaat het om een vijftal. Dat allemaal geregeld krijgen met de overheid, is volgens Lambrechts een huzarenstuk. “De administratie is een klucht. De regels voor de aangiftes veranderen voortdurend. Van structuur is geen sprake, laat staan van een deftige doorstroming van informatie. Ik heb het gevoel dat iedereen rondloopt als een kip zonder kop.”

Voorlopig blijft Air Sea Trucking draaien. Met dank aan een uitgebreid netwerk van klanten én aan de beslissing om uitsluitend te werken met Belgische chauffeurs. Die Belgen zijn nog steeds beschikbaar om te werken, terwijl heel wat buitenlandse chauffeurs zijn teruggekeerd naar hun thuisland. “Andere transporteurs ondervinden daar nu veel hinder van. Wij kunnen er een beetje van profiteren.”

Maar hoe lang houden ze dit nog vol? Dat hangt af van de klanten, zegt Lambrechts. “Meer en meer firma’s gaan tijdelijk dicht, waardoor we geen goederen meer kunnen afleveren. We slaan die spullen op in onze magazijnen tot er weer geleverd kan worden.” Ze hoopt dat voldoende bedrijven ook de komende weken open blijven.

In het worstcasescenario zouden ook het luchtruim en de haven sluiten. In dat geval zouden de magazijnen wel nog steeds een reddingsboei zijn voor Air Sea Trucking. “Dan hopen we te overleven door minder te transporteren en meer te stockeren.”

Carlo De Beuckelaer, mede-eigenaar van een vloer- en tegelzaak: ‘Een volledige lockdown zou echt een ramp zijn’

De toonzaal in Hoogstraten is al bijna twee weken op slot. Sindsdien is er geen enkele vloertegel meer verkocht. Binnen twee maanden, wanneer de voorschotten op deze aankopen normaal betaald moesten zijn, zal de financiële impact duidelijk worden. Maar dat die groot is, daar zijn Carlo De Beuckelaer en zijn broer Nico nu al zeker van.

“Sommige bedrijven schakelen nu over op internet om klanten te werven. Maar een vloer kies je niet via een webshop. Mensen willen zo’n tegel kunnen aanraken. Sinds de sluiting van onze toonzaal hebben we geen enkele factuur meer opgesteld”, vertelt De Beuckelaer. Tegels die al besteld waren, kunnen wel nog afgehaald worden in het magazijn. Ook gaan de geplande vloerwerken door, weliswaar in de mate van het mogelijke.

“Sommige klanten bellen ons zelf op om de werken in hun huis te annuleren. Bij de anderen werken we door, maar slechts met één werkman. Dat gaat wat trager en moeizamer, zeker als we grote tegels moeten leggen. Maar zolang ze gezond zijn, willen onze gasten doorwerken. Wij eisen van onze klanten dat ze voldoende afstand bewaren, en niet de hele tijd bij hen blijven staan.”

Werven die echt te groot zijn voor één werkman, worden uitgesteld. Zo zouden de broers een vloer van zeshonderd vierkante meter in een autocentrale gaan leggen, maar dat gaat voorlopig niet door. Ze hebben nog voldoende kleine werven gepland om de hele zomer en desnoods een stuk van het najaar te overbruggen.

Het grootste gevaar noemen zij een volledige lockdown. In dat geval zou iedereen in het bedrijf werkloos worden. “Dat zou echt een ramp zijn.”

 En dan is er nog de voorraad tegels, zo’n vijfhonderd verschillende soorten, die stilaan slinkt. Veel tegels worden geleverd uit Italië en Spanje, landen die bijzonder zwaar getroffen zijn door het coronavirus. “Uit Italië krijgen we op dit moment niets meer binnen. De fabrieken zijn er gesloten. Uit Spanje gaan de leveringen wel nog steeds door, maar niemand weet wat de komende weken zullen brengen.”